25 ตุลาคม 2551 20:35 น.
กันนาเทวี
ขอฝากใจในกลอนวอนส่งถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งรักเป็นหนักหนา
เวลาผ่านค่ำเช้ามิเลิกรา
จิตผวาเฝ้าพะวงหลงติดตาม
จะทำกิจคิดการสร้างสรรค์ต่อ
ใจจดจ่อคิดไกลใคร่ไต่ถาม
ป่านฉะนี้เป็นไฉนใส่ข้อความ
ส่งลอยข้ามขอบฟ้ามาถึงกัน
ฝากกลอนรักหอมแก้มแถมรอยยิ้ม
หิวฤๅอิ่มร้อนหนาวคราวเปลี่ยนผัน
จากปลายฝนต้นหนาวคราวเหมันต์
อากาศพลันแปรไปไม่แน่นอน
คิดถึงกันด้วยนะเวลาว่าง
ติดต่อบ้างเงียบไปใจสังหรณ์
หรือลืมเราคนดีที่ตอบกลอน
เคยออดอ้อนสัมพันธ์วันก่อนมา
อยากบอกรักคิดถึงจึงสื่อสาร
ใช้กลอนกานท์ห่มใจให้หรรษา
เพียงมาอ่านโต้ตอบอย่าร้างลา
ส่งภาษาผ่านไปใจชื่นบาน
ด้วยใจรักอักษราภาษาศิลป์
จึงหลั่งรินรจนาภาษาหวาน
ฝากคำรักเรียงร้อยสู่ดวงมาลย์
ลอยข้ามผ่านฟ้าไกลส่งให้เธอ
24 ตุลาคม 2551 15:19 น.
กันนาเทวี
ปิดประตูหัวใจไร้รักแล้ว
นอนซมแผ่วแผลเก่าเศร้าไม่หาย
ยอมทนเจ็บทนเหงาเปล่าเดียวดาย
คงจางคลายพิษรักที่ปักทรวง
หากน้ำตาวันนี้ที่รินไหล
จะทำใจของตนพ้นบาศบ่วง
ลืมรักเก่าที่เขาเฝ้าหลอกลวง
หมดสิทธิ์ทวงสัมพันธ์วันก่อนมา
ขอโทษด้วยหากทำให้ใจอึดอัด
เชิญป้องปัดหลีกไกลอย่าถือสา
ผิดที่รักเชื่อมั่นและศรัทธา
หากรู้ว่าเปลี่ยนใจไม่ว่ากัน
ขอเป็นเพียงใครหนึ่งเคยซึ้งรัก
ยอมอกหักร้างไกลใจเหหัน
ขอโชคดีรักใหม่ใจสัมพันธ์
มีรักมั่นจริงจังสมตั้งใจ
ปิดประตูลงกลอนนอนเลียแผล
คงเหลือแต่ความเศร้าเราแก้ไข
น้ำตาร่วงตัดรักหักอาลัย
ล็อคปิดไว้ช้ำพอขอกล่าวลา
23 ตุลาคม 2551 14:47 น.
กันนาเทวี
ล่องลำนำฮัมเพลงบรรเลงรัก
ชี้ชวนชักรักหวานเกินขานไข
รักเกิดที่จุดกลางหว่างห้องใจ
หรือเกิดในสมองตรองให้ดี
หญิงก่อนรักเลือกได้ชายตามตื้อ
ต่างแย่งยื้อคะแนนใจในโฉมศรี
กลยุทธ์จีบหญิงมากมายมี
ใช้เต็มที่เพื่อได้ใจเธอครอง
หญิงหลงกลมนต์ตราพาหวั่นไหว
จึงมอบใจให้เขาเป็นเจ้าของ
ส่วนชายนั้นสมใจได้ลิ้มลอง
ลอยลมล่องหาใหม่ไม่จีรัง
เพราะชายหญิงคิดฝันต่างกันนัก
จึงวุ่นรักมากมีที่ขึงขัง
เป็นเรื่องเศร้าข่าวเด็ดคดีดัง
บางคนคลั่งฆ่ากันจนบรรลัย
นี่แหละหนอความรักมักไม่แน่
ว่ารักแท้คือหลงอย่าสงสัย
หากรักแท้แม้เขาจะเป็นใคร
นานเท่าใดก็ย่อมรักภัคดีเธอ
ยามแรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
เวลาผ่านนานไปใจลอยเผลอ
เบื่อเสียจริงหญิงเก่าไม่อยากเจอ
เฝ้าพร่ำเพ้อตามจีบใหม่สดใสดี
20 ตุลาคม 2551 01:10 น.
กันนาเทวี
ทารกน้อยเกิดมาแบมือเปล่า
ร้องไห้เอาไขว่คว้าด้วยมือสอง
เรียกร้องแต่สิทธิที่ครอบครอง
ไม่หันมองว่าใครไหนทุกข์ทน
ดูดู้ดู ดูนั่นสิมิยอมฟัง
ดันทุรังเห็นแก่ประโยชน์ผล
ยอมขายแลกศักดิ์ศรีความเป็นคน
ยุแยกชนแตกฝ่ายตายเป็นเบือ
วัตถุทาสเงินตราบ้าอำนาจ
กลืนกินชาติร่ำรวยจนล้นเหลือ
ยังไม่หยุดกักตุนมิจุนเจือ
แทะกินเนื้อเหลือกระดูกยังไม่พอ
ติดวังวนเมามัวเพื่อตัวเอง
ยอมข่มเหงผู้ด้อยให้กลัวหงอ
หมิ่นคนดียากจนผู้กล้านอ
ว่าบ้าบอยุ่งยากมากเรื่องจริง
ดูนั่นสิมือแบเหมือนเช่นเก่า
หมดสิทธิ์ยกยื้อเอาทุกทุกสิ่ง
เพราะมือนั้นวางไว้ไม่ไหวติง
จะพึ่งพิงสิ่งใดไร้ชีวา
หน้าเตาเมรุแต่งหรูดูวิจิตร
หมดชีวิตทรชนคนปัญหา
มือที่แบมิได้มีสิ่งใดมา
โลกภายหน้าเอาไปได้แค่กรรม.....
18 ตุลาคม 2551 18:16 น.
กันนาเทวี
คำ"รักนะขอบอก" ช่างแสนง่าย
น้ำคำชายพร่ำว่าหน้าตาเฉย
หญิงใดหลงคงช้ำเช่นอย่างเคย
ไยช่างเอ่ยเจรจาพาวกวน
หัวใจเธอทำด้วยสิ่งใดหนอ
ไม่เคยพอเพ้อรักสักหมื่นหน
หรือเป็นเรื่องธรรมดาชายสากล
ทุกทุกคนเจ้าชู้อยู่ในตัว
โลกไอทียิ่งกว้างทางล่อหลอก
เธอจึงบอก"รักนะ"ไปจนทั่ว
หญิงไม่รู้เผลอใจหลงเมามัว
จึงเกลือกกลั้วคำหวานซึ้งตรึงใจ
ชายกลิ้งกลอกบอกรักแล้วยักย้าย
เลยกลับกลายว่าหญิงนี่เหลวไหล
มาจับจองเป็นเจ้าของได้อย่างไร
เจอคนใหม่แล้วนะจะบอกเธอ
ไม่รักนะวันนี้ขอบายก่อน
อย่ามาอ้อนให้ยากไม่อยากเผลอ
อย่ามาตื้อเสียเวลาไม่อยากเจอ
คอยจนเก้อหน้าจออย่ารอเลย
อนิจจังไม่แน่นอนคำวอนรัก
จึงประจักษ์รักนะจะเฉลย
นั่นเป็นเพียงลมปากที่คุ้นเคย
เขาจึงเอ่ยกันง่ายง่ายชายหลอกลวง
หน้าส่วนตัว
1312
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
