11 สิงหาคม 2552 19:30 น.
กันนาเทวี
ร่วมกันปลูกต้นไม้แห่งความรัก
ด้วยประจักษ์ในศรัทธาสง่าศรี
เมล็ดพันธุ์ยึดมั่นในความดี
กล้าต้นนี้จะเติบใหญ่ใจงอกงาม
ดั่งความดีสะสมอบรมไว้
บ่มจิตใจเพื่อมรรคถือหลักสาม
รักษาศีลสมาธิปัญญาตาม
คอยหักห้ามกิเลสเหตุทุกข์ทน
จะรดน้ำพรวนดินเอาใจใส่
ให้เติบใหญ่ปุ๋ยดีจึงมีผล
แมลงหนอนศัตรูพืชเวียนวน
ต้องอดทนดูแลแก้และกัน
ดั่งใจเราเมามัวชั่วเป็นนิจ
คอยสะกิดรบกวนพาป่วนปั่น
ต้องพากเพียรเรียนรู้ให้เท่าทัน
อดทนมั่นใช้สติวิเคราะห์เอา
จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวสืบสาวเรื่อง
ที่ปลดเปลื้องปล่อยวางให้ว่างเปล่า
ไร้ตัวตนคนที่หลงมัวเมา
ตนแห่งเราเสียสละให้อภัย
เป็นต้นไม้คุณธรรมนำพารัก
ขอเชิญชักร่วมปลูกเพื่อลูกหลาน
เติบโตพร้อมไมตรีที่ดีเบิกบาน
สุขสราญโลกสวรรค์สันติครอง....
7 สิงหาคม 2552 21:32 น.
กันนาเทวี
คิดถึงแม่ทีไรใจซาบซึ้ง
ด้วยคำนึงถึงคำที่พร่ำสอน
การกระทำของแม่ทุกบทตอน
เมื่อมองย้อนกลับไปใจสุขจริง
แม่เฝ้ารักห่วงใยในตัวลูก
แม่พันผูกสายใจจนใหญ่ยิ่ง
สองมือแม่โอบอุ้มอุ่นแอบอิง
แม่เป็นมิ่งขวัญใจให้พึ่งพา
สายตาแม่เหลียวแลชะแง้ตาม
แม้แต่ยามห่างไกลอาลัยหา
แม้ลูกเจ็บปวดใจช้ำใดมา
แม่เมตตาปลอบขวัญทุกวันคืน
คิดถึงแม่ทีไรใจซาบซึ้ง
แม่เป็นหนึ่งกว่าหญิงใดไม่เป็นอื่น
แม้ลูกทำแม่ช้ำทนกล้ำกลืน
ทำหน้าชื่นแม้อกตรมฝืนข่มใจ
สำหรับลูกผิดพลาดเพียงไรแม่ก็ให้อภัยเสมอ
ไม่เคยมีวันไหนไม่รักและคิดถึงลูก
เคยใกล้ชิดทุกวันมั่นใจหมาย
เป็นย่ายายลูกหลานนานนานหนอ
อนิจจาลาไกลไม่รั้งรอ
อยากจะพ้อโชคชะตาว่าทำไม
แม่คนดีที่หนึ่งซึ้งใจลูก
จะผิดถูกแม่ไม่ด่าว่าผลักไส
แม่ยินดีรับได้ทุกสิ่งไป
ขอเพียงให้ลูกนี้มีสุขพอ
แม่จากไปไกลตาชีพลาลับ
ขอแม่หลับอย่าอาลัยใจจดจ่อ
ต่อแต่นี้พักผ่อนอย่ารีรอ
เพื่อเกิดก่อกายใหม่ในที่ดี
คืนเศร้าเหงาบ้านเราไร้เงาแม่
ที่คอยแต่ปลอบใจในทุกที่
ขอวิญญานสงบภพใหม่มี
ให้เรานี้พานพบจนจบกาล
แม่จากไปแล้วไม่หวนคืนมา
คงเหลือแต่คุณความดีที่มอบไว้ให้
เป็นตัวอย่างที่ดี ให้ลูกก้าวเดินตาม
3 สิงหาคม 2552 23:39 น.
กันนาเทวี
จันทร์แจ่มฟ้าราตรีฤดีป่วน
เหม่อมองนวลแสงทอละออขาว
โอ้จันทร์โฉมโลมหล้าฟ้าสกาว
มองหมู่ดาวเร้นลับอับแสงลง
แลตะคุ่มพุ่มพฤกษ์คราดึกค่อน
งามสะท้อนพุ่มใบน่าใหลหลง
ลมพัดโชยเย็นชื่นรื่นไพรพง
เดือนคล้อยตรงยอดพร้าวแลเงางาม
ดอกพุดซ้อนโชยกลิ่นรินระรื่น
ยามครึ่งคืนพาใจให้ไหวหวาม
ใจสะทกอกสะท้านวิกาลยาม
สุดจะห้ามจิตคะนึงที่ซึ้งใจ
เย็นน้ำค้างอ้างว้างหมางใจหมอง
จันทร์แสงส่องนวลตาพาหวั่นไหว
ความคิดถึงฝากเดือนเลื่อนลอยไป
อยู่แห่งไหนเดือนจ๋าอย่าลืมเลือน
รักเอ๋ยรักยามหลงพะวงหา
สุดปลายฟ้ามองจันทร์นั้นเสมือน
ใกล้กันเพียงแคร่เดียวนั่งชมเดือน
คอยย้ำเตือนรักห่างอย่าร้างลา
ยามเดือนต่ำดาวตกเสียงนกร้อง
เรไรก้องหวีดดังฟังผวา
ค่อนรุ่งแล้วเตือนใจให้นิทรา
หลับฝันหารักหนึ่งซึ้งในทรวง.....
กันนาเทวี
๓ สิงหาคม ๒๕๕๒
31 กรกฎาคม 2552 23:15 น.
กันนาเทวี
เขียนคำรักด้วยใจใสและซื่อ
ด้วยนับถือศรัทธามาแต่หลัง
ใช่บังเอิญหลงรูปหรือชื่อดัง
เพราะใจสั่งให้ตอบรักชอบเอง
คนบ้านไกลไหนเลยจะเคยรู้
อาจจะดูห้าวห้าวคล้ายสาวเก่ง
มองท่าทียึกยักดั่งนักเลง
ใจแท้เบ่งบานใจในรักเธอ
ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก
หวังว่าโชคเป็นใจให้เสมอ
หากวันนี้เราเป็นเช่นเพื่อนเกลอ
คงได้เจอรักแท้มอบแก่กัน
หวานคำใดไม่เท่าเว้าวอนรัก
ยากยิ่งนักกีดกันใจให้เหหัน
เฝ้าคิดถึงตรึงใจใยสัมพันธ์
ทั้งที่หวั่นตกบ่วงแค่ลวงลม
อยากจะถามทำไมใจอ่อนไหว
แล้วใครใครที่รักจักชื่นสม
เฝ้าบ่มรอพอเพียงเคียงภิรมย์
อุ่นรักห่มห้องใจใฝ่ดูแล
จักกี่ปีเดือนวันที่ผันผ่าน
จะกี่นานยังรักมั่นคงแน่
หากหายสูญลาลับดับดวงแด
ขอรักแท้ยืนยงคงชั่วกาล
กันนาเทวี
๓๐ กรกฏาคม ๒๕๕๒
30 กรกฎาคม 2552 08:10 น.
กันนาเทวี
ไข้หวัดใหม่สายพันธุ์อันตราย
ต้องชีพวายตายจากมากล้นเหลือ
ที่นอนเจ็บหวาดผวาอีกเป็นเบือ
ช่างเหลือเชื่อหวัดร้ายทำลายคน
ที่แข็งแรงรับเชื้อเป็นนิดหน่อย
แต่จะพลอยเป็นตัวแพร่แย่สับสน
พยาบาลคุณหมอทุกตัวตน
ต่างกังวลทำอย่างไรให้พอดี
การระบาดลุกลามห้ามไม่ไหว
ลอยไปในอากาศแทบทุกที่
ทั้งตลาดร้านรวงโรงเรียนมี
สังเวยพลีชีพไปช่างร้ายแรง
จะสกัดกั้นไว้ได้ให้เคร่งครัด
ต้องกำจัดวงจรก่อนกำแหง
กินช้อนกลางล้างมือสื่อแสดง
พร้อมจัดแจงใส่ผ้าอย่ารอรี
เป็นไข้หวัดสกัดพอตัดขาด
น่าอนาถไข้หวัดใจให้หมองศรี
จะทำไงรักรุมเร้าเผาชีวี
คงไม่มีวิธีใดใช้ปราบปราม
จะปกปิดจิตใจไม่ให้รัก
จะขืนหักลอดเล็ดไม่เข็ดขาม
จะเจ็บช้ำเพียงไรใคร่ติดตาม
หวัดรักลามระบาดทั่วน่ากลัวจริง...
กันนาเทวี เป็นหวัดจ้า 2009 จริงๆ
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1820
