10 ตุลาคม 2552 17:25 น.
กันนาเทวี
คิดถึงเธอโลกนี้ที่อาศัย
กลัวพิษภัยทำโลกให้โศกศัลย์
คนปรุงแต่งสิ่งสุขทุกวี่วัน
สารพันคิดค้นล้นโลกา
ธรรมชาติแสนดีที่สงบ
จำต้องพบเทคโนที่โก้หรา
สิ่งประดิษฐ์คิดสรรค์สร้างขึ้นมา
แทนที่ป่าทำลายหายวับไป
อากาศร้อนคนใจร้อนมิผ่อนผัน
ทำร้ายกันระแวงแย่งแข่งขัน
คิดเอาเปรียบการค้าท้าโรมรัน
วางแผนปั่นโฆษณาสินค้าดี
โลกแสนดีที่รักจักคงอยู่
หากคนรู้รักโลกโชคสุขศรี
ช่วยกันหนาป่าไม้เพิ่มทวี
สีเขียวชี้ชะตาพาปลอดภัย
ฝนจะมาพาน้ำใสใส่ใจด้วย
ฟ้าจะสวยปลูกป่าได้อาศัย
ดินจะชุ่มพืชผลงามตามกันไป
เชิญร่วมใจสีเขียวช่วยเหลียวแล
อากาศดีไร้ควันอันมืดครึ้ม
มิเศร้าซึมเพื่อนเอ๋ยช่วยเผยแผ่
น้ำไหลหลากจากป่ามารังแก
มนุษย์แพ้ใครกระทำและย่ำยี?????
8 ตุลาคม 2552 19:23 น.
กันนาเทวี
เคยมาดมั่นเพียงใดใครก็รู้
เป็นพธูสวยทึกและบึกหนา
เป็นคนซื่อใจตรงคงวาจา
แกร่งและกล้าเกินร้อยในถ้อยคำ
มอบใจแกร่งวางไว้ในมือหนึ่ง
ด้วยรักซึ้งความดีมีเช้าค่ำ
ห่วงใยถามทุกข์เข็ญเป็นประจำ
เคยพลอดพร่ำรักหวงดังดวงใจ
สาวมาดมั่นหวั่นไหวไม่อาจต้าน
ใจสะท้านสะทกอกหวามไหว
โอ้ละหนอใจเอยเลยรักไป
ทำอย่างไรใจอ่อนกลอนรำพัน
เหมือนโคมทองส่องหล้ามาแพ้เมฆ
ดั่งมนต์เสกวิญญาพาเคลิ้มฝัน
ไร้สติตั้งตัวมัวเมาครัน
แม้หวาดหวั่นใจหญิงก็จริงจัง
ฤๅแค่เพียงทางผ่านดังขานกล่าว
เป็นเรื่องราวบอกไว้ใจจำฝัง
แค่ดอกหญ้าชื่นใจไม่จีรัง
เศร้าลำพังสั่งสมใจตรมตรอม
เหมือนไม่รักกันแล้วในวันนี้
เหมือนไม่มีวันวานที่หวานหอม
เบื่อพูดจาห่างเหินเขินแปลกปลอม
จำใจยอมนิ่งสดับรับร้าวราน...
2 ตุลาคม 2552 06:57 น.
กันนาเทวี
เจ็บระกำช้ำจิตพิษฝนหนาว
คงถึงคราวลาเลือนแล้วเพื่อนเอ๋ย
ยามฝนพรำฉ่ำชื้นชื่นใดเลย
เกินเปรียบเปรยปล่อยร้างให้นางครวญ
ฝนกระหน่ำพร่ำลาน้ำตาหลั่ง
พิษรักคั่งฝังใจร่ำไห้หวน
อนิจจารักใดให้รัญจวน
ฤๅเรรวนจากไปไม่เหลียวแล
คิดถึงวันแรกพบมิจบสิ้น
เคยยลยินคำหวานซ่านดวงแข
รักเจ้าขาเหตุไฉนมารังแก
ให้เป็นแผลร้าวลึกสึกในทรวง
จะหยุดใจไหม้หม่นอดทนไว้
คิดร้างไกลใจเรายังเฝ้าหวง
พิโธ่เอ๋ยใจเอยพิษรักลวง
จะเฝ้าห่วงอีกไยใช่เรื่องจริง
นั่นคือฝันฝันลวงล่วงเลยแล้ว
นั่นคือแนวทางรักหว่างชายหญิง
เป็นเช่นนั้นมาเสมอเผลอแอบอิง
สุดท้ายสิ่งที่เหลือไร้เยื่อใย
ฝนหนาวร้าวจิตคิดหักห้าม
เปิดโลกงามตามฝันอย่าหวั่นไหว
เปิดเสรีเริงร่าอย่าคอยใคร
อยู่กับใจรักษาแผลแต่ลำพัง...
29 กันยายน 2552 20:47 น.
กันนาเทวี
เจ็บแค้นเคืองกันไยไร้ประโยชน์
คอยเพ่งโทษดีเลวสิ่งเหลวไหล
เกิดเป็นคนเขาก็จิตเราก็ใจ
ให้อภัยเถิดหนาพาร่มเย็น
จงรักกันดั่งเพื่อนหรือพี่น้อง
คอยประคองช่วยเหลือเมื่อยากเข็ญ
ศีลธรรมนำมาใช้สิ่งจำเป็น
จิตบำเพ็ญแลดูผู้ทุกข์ทน
อาทรเด็กไร้ญาติขาดพ่อแม่
ถูกรังแกทิ้งขว้างกลางถนน
มีชีวิตอ้างว้างกลางผู้คน
ต้องมืดมนหนทางย่างก้าวไป
ห่วงพ่อแม่แก่เฒ่าคนเก่าก่อน
ช่วยผัดผ่อนดูแลด้วยเลื่อมใส
เคยอาทรเรามาแต่เยาว์วัย
อย่าทอดทิ้งท่านให้ว้าเหว่เลย
ความโกรธขึ้งปึงปังไม่ยั้งคิด
เส้นโลหิตแตกได้ใคร่อยากเผย
สารทุกข์หลั่งสะสมมากกว่าเคย
คนจะเย้ยเยาะเราให้เศร้าตรม
หยุดสักคราให้อภัยใจล้ำเลิศ
แสนประเสริฐโลกนี้คงสุขสม
อาวุธร้ายสงครามความระทม
ให้เลิกล้มหมดไปหมดภัยพาล....สาธุ
25 กันยายน 2552 21:56 น.
กันนาเทวี
เหมือนฟ้าแกล้งพบกันพลันต้องจาก
รักจำพรากสุดหลัาสุดฟ้าเขียว
ห่างกันเพียงหนทางใช่ร้างเกลียว
ใจแน่นเหนียวรักหนึ่งซึ้งในทรวง
ฤๅฟ้าดินสวรรค์ท่านลิขิต
ดลให้จิตตามหามาห่วงหวง
เป็นมิ่งมิตรรู้ใจใช่แค่ควง
มิหลอกลวงรักแท้แน่แก่ใจ
มิได้หวานหว่านคำถึงพร่ำเพ้อ
เพียงพบเจอโลกนั้นพลันสดใส
มิเลิศเลอให้ค่าเกินกว่าใคร
เหมือนสายใยก่อสานเนิ่นนานปี
มิคิดผลักหรือดึงถึงกักขัง
แรงพลังโยงใยในวิถี
ความคิดถึงซึ้งใจในวจี
แม้จะมีอุปสรรครักมิคลาย
ดูแลกันเกื้อหนุนอุ่นไอรัก
ได้พิงพักคราใจท้อต่อความหมาย
เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่มิงมงาย
อธิบายไม่รู้จบเมื่อพบเธอ
ก่อนจากกันทุกครั้งใจยังหาย
ฝากใจกายตามติดชิดเสมอ
เสียงเพลงหวานซ่านใจใฝ่ละเมอ
ขอเสนอกลอนรักฝากลอยลม..
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
5101
