24 พฤศจิกายน 2552 06:51 น.
กันนาเทวี
เมื่อแสงทองทอทาบฟ้าคราวันใหม่
บอกกับใจวันนี้ต้องดีหนา
ยังเหลือลมหายใจติดตัวมา
ต้องเงยหน้าสู้ใหม่โลกใบเดิม
วันนี้คือวันหนึ่งซึ่งผันผ่าน
เช่นเมื่อวานพ้นไปใจซ่อมเสริม
มีดีบ้างร้ายบ้างคอยต่อเติม
มิเหิมเกริมเก่งกล้าเกินกว่าใคร
อดีตแม้ผ่านไปให้ข้อคิด
แต่ใช่ติดยึดมั่นนั้นไฉน
ต้องแปรเปลี่ยนตามกาลเวลาไป
อนิจจังรั้งไว้ใจทุกข์ทน
ยังมีเพื่อนมากมายในโลกฝัน
เชิญจำนรรจ์สรรสร้างพรางฝึกฝน
ใช้ปัญญาเพ่งพิศในจิตตน
จะวกวนเวียนวกตกอบาย
อารมณ์ดีมองดีมีแต่ได้
บวกเข้าไว้ยิ้มสู้ดูความหมาย
แม้ขยะยังมีศิลป์มิสิ้นลาย
หากมองร้ายร้ายหันมาพันพัว
แสงทองทอทาบฟ้าลืมตาตื่น
หัวใจชื่นสดใสยิ้มในหัว
รับอรุณอุ่นไอสู่ใจตัว
ดังดอกบัวเริ่มแย้มแต้มโลกงาม.....
21 พฤศจิกายน 2552 19:13 น.
กันนาเทวี
ฟ้ามีดาวแต้มแต่งทุกแห่งหน
ระบายบนหัวใจคนใฝ่หา
ส่งกระแสแรงใจฝากดาวมา
คนไกลตารักดาวพราวฟ้าไกล
ดาวกระพริบระยับพราวราวฟ้ากว้าง
ริ้วเมฆบางกลางฟ้านภาใส
ลมเย็นชื่นโบกพัดระบัดใบ
สุดชื่นใจแสงดาวคราวราตรี
คลื่นพริ้วไหวไหลเลื่อนเหมือนผืนพรม
เคล้าผสมคลื่นฝันกระชั้นถี่
ยามหลับใหลกล่อมใจให้คนดี
เป็นดนตรีกล่อมขวัญนิรันดร
อัศจรรย์แห่งฟากฟ้าดาราฉาย
สุดฟ้าปลายดวงใจมิถ่ายถอน
กระพริบระยิบยับกลับอาวรณ์
ข่มตานอนก่อนดาวลาฟ้าอรุณ
ฝากใจไปกับดาวฟ้าพราวพร่าง
ฝันอ้างว้างห่างไกลจากไออุ่น
รอคอยหายเหหันมิเจือจุน
หรือหมดบุญวาสนาฟ้าห่างไกล..
20 พฤศจิกายน 2552 08:11 น.
กันนาเทวี
เมื่อลมหนาวเยี่ยมมาอีกคราหนึ่ง
ครุ่นคำนึงถึงรักประจักษ์หมาย
ในแดนฝันวันเดือนที่เคลื่อนคลาย
คลาคลับคล้ายวานซืนที่รื่นรมย์
อุ่นไอรักในสายหมอกยังหลอกหลอน
จิตอาวรณ์ซึ้งใจได้สุขสม
หยาดน้ำค้างกลางไพรหยดพร่างพรม
ท่ามสายลมเย็นฉ่ำดื่มด่ำใจ
วันฟ้าใสใจเคียงเพียงฟากฟ้า
ดาวดาราพราวพร่างร่างสั่นไหว
รินน้ำคำพร่ำพรอดอ้อมกอดไพร
เสียงน้ำไหลซ่าเซ็นเย็นละออง
แว่วเพลงรักน้อยใจยายิ่งพาเหงา
เป็นดั่งเงาใจเพ้อเมื่อสุขสอง
จับมือมั่นเดินเคียงเพียงประคอง
ลมหนาวล่องอีกคราอย่าลืมกัน
ฝากคำรักสักบทหนึ่งถึงปลายฟ้า
ทวงสัญญาใจรักสลักมั่น
คำรักแท้จากใจใครจำนรรจ์
มิไหวหวั่นท้อถอยยังคอยรอ.....
19 พฤศจิกายน 2552 06:59 น.
กันนาเทวี
เย็นร่มไม้ชายคาที่อาศัย
อบอุ่นใจร่มรื่นชื่นสุขสันต์
ตราบใดที่โลกนี้มีตะวัน
มิไหวหวั่นก้าวไปฝ่าภัยพาล
จะตึกใหญ่หรือกระท่อมย่อมไม่ต่าง
หากอยู่อย่างยิ่งใหญ่ใจกล้าหาญ
รู้จักพอแม้อาศัยใต้สะพาน
ก็เป็นบ้านพักพิงอิงอุ่นใจ
ที่แตกต่างคือจิตที่ติดยึด
จึงประพฤติหลงเพลินเกินแก้ไข
แพ้ชนะไม่เห็นจะเป็นไร
สาระใดแก่นแท้เกิดแก่ตาย
จะทุกข์ท้ออีกกี่หนจนดับวอด
ลองหยุดจอดมองเวลาน่าใจหาย
สุขใกล้ตัวมีรักตั้งมากมาย
จะขวนขวายหมายมุ่งคงนุงนัง
โคนไม้หรือเรือนว่างห่างหันเห
ที่จำเจเดินจากที่ฝากฝัง
พึ่งตนใต้ร่มไม้มีใบบัง
อนิจจังลองพินิจคิดไตร่ตรอง
เย็นร่มไม้ชายคาพาใจพบ
ความสงบจบสิ้นมลทินหมอง
ไม่มีเราไม่มีเขาในครรลอง
ล้วนเพื่อนผองร่วมชะตาใต้ฟ้าเดียว...
18 พฤศจิกายน 2552 07:52 น.
กันนาเทวี
ยิ่งถือยิ่งหนัก..........ทั้งรักทั้งรบ
ปล่อยวางสงบ.........เลิกรบเลิกรัก
ชีวิตวุ่นวุ่น..........เที่ยวไปผ่อนพัก
เติมความคึกคัก.......ที่หนักวางนะ
คนเราเกิดมา..........กรรมพาก่อเกิด
อย่าหลงเตลิด..........เก่งเลิศเกินพระ
คนเก่าตักเตือน........แชเชือนปล่อยปละ
ระวังปะทะ.........โชคร้ายรายวัน
จะดีจะชั่ว...........มัวเมาเขลาโฉด
ย่อมได้รับโทษ...........มีทุกข์สุขสันต์
แล้วแต่กรรมสร้าง.........ทำมาปางบรรพ์
ชีวิตแสนสั้น..........ขีดคั่นทำไม
กรงกรอบครอบไว้.........ปล่อยใจโบยบิน
ลืมมันให้สิ้น.........อดีตกรีดใจ
ชีวิตวันนี้...........ทำดีเรื่อยไป
อนาคตใหม่...........คงจะงดงาม
ตะวันทาบฟ้า...........ชะตาลิขิต
นำพาชีวิต...........อย่าคิดผลีผลาม
รู้เขารู้เรา..........เอาใจใส่ตาม
สิ่งควรหักห้าม........ปรามไว้ให้ดี
อย่าถือความหนัก.........อย่าผลักเหตุผล
เกิดมาเป็นคน.........ร่างตนยอมพลี
มุ่งช่วยเหลือโลก.........โชคนำชีวี
ย่อมไม่เสียที...........ที่ได้เกิดมา....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
2236
