26 มกราคม 2553 22:55 น.
กันนาเทวี
ใต้ร่มไม้ใบบังนั่งพิงพัก
ใต้ร่มรักเอนหลังฟังเพลงหวาน
ศัพท์สำเนียงฉอเลาะเพราะกังวาน
อุ่นไอซ่านผ่านทรวงซึ้งดวงใจ
วันรอคอยเนิ่นนานร้าวรานจิต
คราชื่นชิดภิรมย์ชมหวามไหว
เฝ้าพะนอคลอคู่อยู่มิไกล
ปลอบฤทัยคลายหม่นทนระทม
สงสารใจคนโศกโลกเวียนวุ่น
อยากเจือจุนใจรื่นพลางชื่นสม
รักห่วงหาอาวรณ์ซ่อนใจตรม
ฝากสายลมกระซิบคำพร่ำดูแล
ใจเหม่อลอยห่างไกลสุดปลายฟ้า
สุดสายตาใจส่งตรงกระแส
ความภักดีมอบให้ในดวงแด
ยามอ่อนแอคิดถึงเพียงหนึ่งคน
โอ้ที่รักพักใจไว้ตรงนี้
ฝากฤดีเหนื่อยหนักพักสักหน
แม้นอ่อนล้าพิงพักใจไหล่คนจน
มิพร่ำบ่นแม้เหงาคราวไกลกัน
ใต้ร่มไม้เงารำไรใจสดชื่น
ให้พี่ฟื้นใจล้ามาเติมฝัน
พักหลับตาเคียงข้างเป็นรางวัล
อ้อมกอดนั้นอบอุ่นชั่วนิรันดร์....
กันนาเทวี
๒๖ มกราคม ๒๕๕๓
25 มกราคม 2553 00:16 น.
กันนาเทวี
รักเอยเคยบ้างไหมใครมอบรัก
ซึ้งประจักษ์ใจเราคราวขื่นขม
ชีวิตนี้มีแต่เหงาเศร้าระทม
ต้องฝืนข่มใจรักหักอาวรณ์
มีเพียงคำหวานปลอบมอบมาให้
หลงเหลิงใจมิฟังสิ่งสังหรณ์
น้ำใจคนมอบมาเอื้ออาทร
จึงเว้าวอนตอบไปด้วยไมตรี
เพียงคนดีปลอบขวัญคราหวั่นไหว
จึงมั่นในรักนั้นอย่างเต็มที่
มิระแวงระวังความภัคดี
มอบให้พี่หมดใจในอุรา
มิตัดพ้อต่อว่าก่อนลาจาก
จำใจพรากจากไกลตามประสา
ก็เจ็บช้ำเมื่อรักแค่มายา
ขอเดินหน้าลาก่อนจรจากใจ..
22 มกราคม 2553 21:22 น.
กันนาเทวี
ที่นั่ง ณ มุมห้องนั่นของฉัน
เพียงนั่งฝันเหม่อหน่อยครูคอยขาน
เสียงไม้เรียวฟาดกระทบตบกระดาน
วันคืนผ่านโรงเรียนเก่าเราเคยเรียน
ในนิทานกระต่ายพ่ายแก่เต่า
เป็นเรื่องเล่าแสนเพลินเกินอ่านเขียน
คือรางวัลเมื่อเราเฝ้าพากเพียร
ครูวนเวียนพร่ำว่าอย่าร่ำไร
หากทำเลขคัดไทยให้เสร็จสรรพ
ได้สดับนิทานกาลสมัย
นานมาแล้วครั้งหนึ่งแสนสุขใจ
จึงเติบใหญ่รู้ชั่วดีมีปัญญา
สุภาษิตคำไทยสอนใจเด็ก
เมื่อยังเล็กให้เล่าเรียนเพียรศึกษา
เมื่อเติบใหญ่เจ้าจะได้มีวิชา
หวังก้าวหน้าฝันใฝ่ใจศรัทธา
วิชาเหมือนสินค้าอยู่ไกลแสน
เราเหมือนแม้นเรือล่องต้องไปหา
ส่วนต่างต่างของร่างกายคล้ายนาวา
หากเหนื่อยล้าอาจถูกลมล่มอับปาง
จะกลับไปบ้านเก่าเราเคยอยู่
กราบคุณครูคนเก่าเราเหินห่าง
คืนสู่เหย้าใจถวิลอยู่มิจาง
ร่วมสรรสร้างพัฒนามาร่วมใจ
20 มกราคม 2553 20:51 น.
กันนาเทวี
วันสำเร็จเสร็จจบครบกำหนด
ดอกไม้สดมอบให้ใจสุขสันต์
ยิ้มยินดีมิ่งมิตรใกล้ชิดกัน
ที่ฝ่าฝันมุ่งสู้สู่หลักชัย
จากถิ่นฐานบ้านเราเข้าเรียนต่อ
เพื่อเสริมก่อการศึกษานำสมัย
เป็นแม่พิมพ์ที่ดีของเด็กไทย
ก้าวหน้าไปอีกขั้นสร้างสรรค์งาน
เป็นมหาบัณฑิตศิษย์ลูกช้าง
เป็นผู้สร้างยุวชนคนกล้าหาญ
ให้เก่งดีมีสุขทุกดวงมาลย์
ด้วยวิญญานแห่งครูผู้ปราณี
ปริญญาสูงส่งทรงคุณค่า
ดูสง่ายิ่งนักสมศักดิ์ศรี
ขอยินดีด้วยใจและไมตรี
สมเกียรติที่ตั้งใจได้พากเพียร
แบบอย่างดีชี้ทางให้เด็กน้อย
เจริญรอยตามครูสู้อ่านเขียน
มีใจรักฝักใฝ่ได้เล่าเรียน
ชีวิตเปลี่ยนจุดฝันมุ่งมั่นไกล
วันสำเร็จเสร็จจบครบหลักสูตร
ฝากคำพูดยินดีที่ขานไข
ให้ชีวิตสุขสมภิรมย์ใจ
มุทิตามอบให้ด้วยชื่นชม....
กันนาเทวี
๒๐ มกราคม ๒๕๕๓
19 มกราคม 2553 07:12 น.
กันนาเทวี
ยามร้างเลยเฉยชารักมล้าง
สุดอ้างว้างเกินกล่าวเล่าเฉลย
เคยคลอเคลียวอนคำพร่ำภิเปรย
ดั่งจะเย้ยเยาะกันให้ฉันอาย
ลืมแล้วหนอขอใจในวันแรก
มาสอดแทรกไออุ่นกรุ่นใจหมาย
อ้างดินฟ้าฝากรักจักมิคลาย
แต่สุดท้ายลืมสิ้นกลิ่นแก้มนาง
หมดใจรักภักดีไม่มีแล้ว
เสียงเคยแจ้วตามติดชิดมิห่าง
ที่รักเอ๋ยเผยใจอย่าอำพราง
ยอมรับอย่างเต็มใจไม่รบกวน
มีขวัญใจใครอื่นชื่นชูจิต
เป็นมิ่งมิตรคนใหม่ไม่กลับหวน
ต่อลำนำคำรักอย่างเชิญชวน
ทุกถ้อยล้วนพึงใจให้คำชม
ดอกไม้บานลานกวีมีหลายหลาก
บ้างจำพรากจากไปใจขื่นขม
หนาวน้ำค้างยังมีสายแดดพรม
ใจตรอมตรมไร้คู่กู่มิคืน
ยามร้างเลยเฉยชาพาใจป่วน
คะนึงครวญรักจากฝากใจฝืน
รอคอยเขาเปล่าใจสุดกล้ำกลืน
ถอนสะอื้นช่างกะไรใจหนาวเอย...
กันนาเทวี
๑๙ มกราคม ๒๕๕๓
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1368
