ยุคสมัยเทคโนแสนโก้เก๋อยากจะเท่สวยหล่อสักเพียงไหนศัลยกรรมความงามมีทั่วไปทั้งนอกในจะเสริมแต่งแพงก็ยอมใบหน้าแก้มคิ้วคางหน้ากางใหญ่เหลากรามให้เรียวงามดูผ่ายผอมเขานิยมดั้งโด่งจึงต้องปลอมมีเงินพร้อมตัดต่อหล่อทุกรายแต่ความงามหาใช่สิ่งคงทน คนทุกคนสังขารอย่าได้หมาย จะจีรังยั่งยืนคงรูปกาย ผลสุดท้ายเหี่ยวย่นนะคนเรา ที่คงแท้แน่นอนคือความดี จนตายไปเป็นผีคงลือเล่า ว่าเคยได้ช่วยเหลือโลกบรรเทา ช่วยปัดเป่าทุกข์ทนชนประชา
สไบนางสีดา....
เฟิร์นกอดเกาะปล่อยชายคล้ายผ้าขาด งามประหลาดกลางดงพงไสว ไร้ต้นตอไร้ดอกมีแต่ใบ งอกที่ใดร่มรื่นงามชื่นตา
มีประวัติความเป็นมาสีดาน้อง ยักษ์อุ้มพาลอยล่องผ่านดงหนา สไบนางเกี่ยวกิ่งไม้ห้อยลงมา กลายเป็นกาฝากติดอยู่คู่พฤกษ์ไพร....
ตะวันทรงกลด....
ปรากฏการณ์ม่านละอองส่องตะวัน ปัจจุบันให้รู้เห็นเป็นภาพฉาย เพียงชั่วยามน้อยนิดวิจิตรพราย พอผ่านกรายแว่บวับดับหายไป
เช่นเดียวกับอารมณ์ความรู้สึก ต่างคิดนึกตามกาลผ่านวูบไหว เพียงน้อยนิดจิตแล่นเปลี่ยนผ่านไว จับไม่ได้ด้วยสติมิฝึกตาม
จึงโลดแล่นไปตามกิเลสสั่ง มิรู้ฟังคุมไม่ได้ใคร่ไหวหวาม ไฟราคะโมหะจึ่งลุกลาม จึงมองข้ามประมาทขาดศีลธรรม
รักสนุกทุกข์ถนัดจึงขัดข้อง เที่ยวทดลองตามใจที่ใฝ่ต่ำ ผิดครรลองหนทางช่างมืดดำ หลงกระทำอกุศลเกิดผลกรรม
ฝึกสติตามดูรู้รอบถ้วน สิ่งใดควรยับยั้งอย่าถลำ มิประมาทปล่อยเหตุกิเลสนำ โดนครอบงำหลงผิดจิตรวนเร
ปัจจุบันที่เห็นและเป็นอยู่ เพ่งจนรู้จิตสว่างไม่ห่างเห กิเลสร้ายต้นตอความโฉเก ตามรู้เล่ห์เลิกคบจบสิ้นกัน
ดอกไม้ ปานพาน
แม้ทุกข์ถมขมขื่นยังยืนสู้ ให้โลกรู้อยู่อย่างคิดวางเฉย จนแค่ไหนไข้เจ็บเหน็บหนาวเคย ก็ผ่านเลยทุกคราหากฝ่าฟันจากเด็กน้อยค่อยโตไม่โง่เง่า เรียนรู้เขารู้ตนตามทางฝัน หลับแล้วตื่นสู้ไปในทุกวัน พร้อมประจันทุกข์ท้อก็อดทนพ้นวัยเรียนเวียนผ่านไม่นานนัก ถึงวัยรักหักใจไม่สับสน เมื่อหัวใจสิ้นหวังพังเพราะคน อาจมืดมนหม่นเศร้าเฉาชีวา ฉากชีวิตเดินต่อท้อไม่ได้ เรื่องรักใคร่สมมุติหยุดปัญหา รักแท้ต้องข่มใจใช้ปัญญา ช่วยนำพากล้าแกร่งเสริมแรงใจ วันเวลาผ่านไปสู่วัยดึก พ้นวัยคึกคะนองจ้องสงสัย เริ่มค้นคิดพินิจจิตวิจัย เป็นผู้ใหญ่สุขุมลุ่มลึกตรอง อนิจจังไม่เที่ยงแท้จึงแปรเปลี่ยน ดั่งดวงเทียนมอไปใช่เพียงส่อง แต่ละลายแท่งไปในทำนอง ชีวิตต้องดับไปคล้ายแท่งเทียน....
รักเล็กๆรักเล็กเล็กผลิในหัวใจแล้วยินเสียงแว่วแผ่วหวานสราญชื่นคิดถึงกันบ้างไหมในวันคืนหรือเป็นอื่นหมดใจไม่เคยจำเพียงรักเล่นรักลองเที่ยวมองหาคนเหว่ว้าใจเหงาเข้ายีย่ำเอื้ออาทรวอนเว้าเฝ้าอ้อนคำคนใจดำร้ายนักรักหวังลวงใครโอนอ่อนผ่อนตามด้วยความรักเตรียมอกหักถูกพิษเข้าติดบ่วงเผลอพักพิงอิงแอบแนบในทรวงร้าวใจร่วงหน่วงหนักหลงภักดีใจซานซมตรมเศร้าเนานานเนิ่นสุดสะเทิ้นเขาเมินเดินหลีกหนีเหลือแต่ช้ำน้ำตาร่วงทวงไมตรีเจ็บฤดีเขาเยาะหยันบั่นสายใยปล่อยให้กาลเวลารักษาจิตหมดอาลัยชีวิตคิดหวั่นไหวหมดศรัทธาแห่งรักประจักษ์ใจไม่มีใครห่วงหาหมดอาทรรักเล็กเล็กแตกช่อบนกอใหม่หักห้ามใจขอพักหัวใจก่อนหลบเร้นกายหลับตามิอาวรณ์จะหนาวร้อนด่าวดิ้นสิ้นรักกัน
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
Lovings
กันนาเทวี เลิฟ 3 คน
หน้าส่วนตัว
2042
