ลูกชายของสายลม

กะเรกะร่อน

ลูกชายของสายลม  
พัดผ่านมาเมื่อปลายปี
ท่ามกลางความหนาวเย็นของอากาศ
ทุกวูบผ่านราวกับมีดบินพันร้อยด้ามทิ่มแทงผิวเนื้อ
แต่วูบเดียวที่พัดผ่านและหมุนเวียน
อบอุ่นอยู่ในเนื้อใจ
ไม่มีประกายไฟในเตาผิงจุดความอบอุ่นให้คลายความยะเยือกจากภายนอก
ในบ้านหินอบอุ่น...
อณูแห่งความรักและอาทรวนเวียนห่มหัวใจ
ก่อนดอกไม้จะล่องลอยกลับมาพร้อมๆกันในห้องสี่เหลี่ยม
เกล็ดขาวละลายลงมาจุมพิตปฏิทินใหม่
กระแสลมวิ่งวนอยู่เงียบๆ แต่อบอุ่น

ลูกชายของสายลมพัดเอาดอกไม้สีเหลืองกลับไปเมื่อต้นปี
คล้ายว่ากระไออุ่นยังคงอยู่
ราววิญญาณที่วนเวียนอยู่ลางเลือน
ลูกชายของสายลมพัดกลับไป
ในที่ที่จากมา
เสียงแห่งความเงียบเข้าครอบครองพื้นที่เก่า
วิญญาณดอกไม้ร้องระงมอยู่เพียงแผ่ว


(เย็นวันนี้ไม่หิวข้าว
เจ้าหญิงเสี้ยวจันทร์เงยหน้ามองแสงกระทบจากสายน้ำ)


ดอกไม้เดินทางอยูคนละที่
แต่มีกำเนิดจากต้นไม้ต้นเดียวกัน


ลูกชายของสายลมจะพัดผ่านอีกครั้ง
วสันต์ที่นั่น  คิมหันต์ที่นี่
ดอกไม้สองช่อจะล่องลอยกลับไปตกใต้ต้นไม้ต้นเก่า

ท่ามกลางความหนาวเย็นของอากาศ
ประกายไฟในวิญญาณ
ยังอมยิ้มวับแวม
ในเสียงขับขานแห่งหิมะอยู่เงียบๆ

ลูกชายของสายลม  พัดผ่าน...