..น้ำชา..

กะลาสีเบจ

      ลำตะวันยอแยงตบแต่งขอบ
เพื่อนับรอบแข่งขันของวันใหม่
ตามไก่-กานาฬิกาปลุกเรือนต่อไป
เพื่อขับไล่แสงไฟในเมืองแมน

ปลุกซอกซอยมะรืนให้คืนชีพ
กระโดดถีบความอดยากลำบากแสน
หน้าที่โดยสุจริตมาคิดแทน
น้อมต้อนรับแฟนแฟนขาประจำ

ควันสีขาวลอยโล่งจากโพรงซอย
ต่างรอคอยตั้งตามาคืนค่ำ
หลากหลายรุ่นทั้งหัวหงอกทั้งหัวดำ
ต่างติดงำวิถีวิธีชง

เสียงริน..แก้วแรกช่างเสนาะ
ไพเราะจิบใจให้รับส่ง
สิ้นกรุ่นกลิ่นจางแล้ววางลง
กระแทกบ่งบอกฤกษ์เบิกประเด็น

สลับเสียงสนทนาประสาเรื่อง
ทั้งการเมืองการบ้านมาหว่านเล่น
หยิกแกมหยอกอุ่นชาให้หายเย็น
อาจเน้นสีเสียดฆะเมียดใคร

บรรยากาศหัวรุ่งใช่ปรุงแต่ง
นั่งแกว่งกระดิกเท้าท่าเข่าไขว้
ม้วนใบจากยาเส้นขึ้นเซ่นไฟ
บ้วนสำเนียงควันไอเป็นปลายทาง

ปลายตะวันทะยานมาผ่านหงอก
กระซิบบอกปัจเจกชนบนฟ้าสาง
สิ้นสุดรูปขบวนอย่าทวนราง
หัวโขนที่อำพรางต่างชัดเจน


เฮือก..สุดท้ายบรรเลงบทเพลงซด
ก่อนจะหมดรสหอมมาล้อมเล่น
พลันวางแก้วกระทบเพื่อตบเน้น
ระหว่างเส้นคั่นบางตรงกลางใจ

       น้ำชา..ร้อนร้อนที่ค่อนแก้ว
มาเป็นแนวสอนชนคนรุ่นใหม่
ต้องหนักบ่าแบกก้าวอีกยาวไกล
ผิดกับไหล่หัวหงอกบอกเกษียณ

...........กะลาสีเบจ (๕ สิงหาคม ๒๕๕๓)