31 สิงหาคม 2547 00:08 น.
กอกก
ฉันยังอยู่ที่นี่
ในที่เราเคยมีกัน
ก่อความหวังสร้างความฝัน
อยู่ในคืนวันอันเงียบเชียบ
ฉันยังอยู่ที่เดิม
อยู่อย่างเดียวดายง่ายเงียบ
ที่ที่เราเคยย่างเหยียบ
หนาวยะเยียบสะท้านดวงใจนาง
ฉันยังอยู่ที่นี่
รอเธออยู่ตรงนี้ที่อ้างว้าง
แม้นความหวังนั้นเริ่มเลือนลาง
รอเธอหยุดหลงทาง..หันกลับ..รับฝันเรา
28 สิงหาคม 2547 01:09 น.
กอกก
***รักเธอมันล้า*** เรไร
รักใครที ก็พัง หวังวอดวาย
คงจะสาย เกินกว่า หาอีกหน
ถึงจะเหงา จำใจ ให้จำทน
กระวายวน คนเดียว ช่างเปลี่ยวใจ
เพื่อนผมถาม ทำไม อยู่คนเดียว
ไม่เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง บ้างหรือไร
ผมก็ตอบ ว่ามีบ้าง อยู่ข้างใน
ที่เหงาใจ ก็ทำลืม กล้ำกลืนเอา
ให้เลี้ยงปลา สักตัว คงดีแท้
เราก็แค่ ให้อาหาร มันตอนเช้า
เพียงมองหน้า เคาะดู ตู้เบาเบา
เห็นหน้าเรา ก็ว่ายมา หาทุกที
อยู่อย่างนี้ สบายใจ ใครจะเหมือน
ปลาคือเพื่อน ไม่เคยด่า เมินหน้าหนี
ไม่เคยงอน ต้องมาง้อ ขอคืนดี
ขอแค่มี อาหาร สำราญใจ
ไม่เคยขอ ให้โทรหา เวลานี้
ไม่เคยมี ปัญหา มาแก้ไข
ไม่คอยตาม ว้าวุ่น ให้ขุ่นใจ
ไม่ขอไป ไหนไหน ให้นำพา
แค่แหวกว่าย ในตู้ อยู่กับที่
ไม่ต้องมี สิ่งปรนเปรอ ที่เลอค่า
ไม่เคยพูด โป้ปด ประชดด่า
คอยหาว่า หลอกลวง กลอกกลิ้งไป
รักกับเธอ หัวใจ ฉันมันล้า
มาเลี้ยงปลา ดีกว่า ใครว่าไหม
ไม่ต้องห่วง ใครจะกลิ้ง หรือจริงใจ
ขอตัวไป ดูหน้าปลา ให้อาหาร
@@@@@@@@@@
.......................
**รัก *น้องปลา* ไม่ล้าแน่ **
รักสักคราเธอว่ามันล้านัก
แถมอกหักซ้ำซากหลากหลายหน
จึงปล่อยให้ใจเหงาอย่างจำนน
กระวายกระวนคนเดียวแสนเปลี่ยวใจ
เก็บความเหงาไว้ข้างในไม่อิดเอื้อน
คอยตอบเพื่อนที่ถามว่าเหงาไหม
อยู่คนเดียวอ้างว้างบ้าง ไม่เป็นไร
ที่เหงาใจก็ทำลืมกล้ำกลืนเอา
จึงคิดเพียงเลี้ยงปลามาเป็นเพื่อน
ไม่แชเชือนเป็นเพื่อนใจให้คลายเหงา
ให้อาหารเคาะตู้ดูอย่างเบาเบา
แล้วหยอกเย้าครามันว่ายน้ำมา
คิดเลี้ยงปลาเพียงบอกว่าไม่มากเรื่อง
ปลาแสนเชื่องไร้วาจามาจ๊ะจ๋า
ไร้ร้องขอให้พะนอทุกเวลา
ไร้วุ่นว้าเซ้าซี้รบกวนใจ
ไร้คำขอต่อปัญหามาให้แก้
ไร้ข้อแม้ให้โทรหาเวลาไหน
ไร้ต้องมีสิ่งเลอค่าปรนเปรอใจ
ไร้โป้ปดประชดให้ทุกข์ทน
รักกับใครที่ทำให้ใจเธอล้า
ทอดเวลาเปิดใจรักอีกสักหน
พิจารณาหญิงนี้อีกสักคน
ไม่ต้องค้นความหมายคำ *ล้า* ลา
ปลาตัวเดียวเลี้ยงไปมันเหงาจิต
สองตัวชิดสนิทใกล้ให้อิจฉา
ปิดหัวใจกั้นตัวเองเสียเวลา
เลี้ยงทั้งปลาและ *น้องปลา*ดีกว่าเอย
***************
ประกาศขอขอบคุณ คุณเรไร ผู้จุดประกายให้เกิด
กลอนบทนี้
เป็นกลอนตอบถ้อย..*รักเธอมันล้า*..
20 สิงหาคม 2547 22:47 น.
กอกก
***ทีลอซู ที่รัก***
วันนี้เดินเมื่อยนักขอพักก่อน
มุดเต็นท์นอนฟังเสียงน้ำตกไหล
เสียงสะสาดอึกทึกดังมาไกล
เตรียมใจไว้พรุ่งนี้ได้เยือนยล
เสียงนกร้องจิ๊บจิ๊บกระซิบข้าง
ฟ้ารุ่งสางแสงเริ่มสาดทุกแห่งหน
ลมเย็นชื่นปะทะร่างรื่นกมล
เตรียมดั้นด้น...ค้นหาเดินป่าไป
เสียงสนั่นก้องไพรเสียงสายน้ำ
ละอองฉ่ำอบอวลชวนหลงไหล
ยิ่งก้าวย่างก็ยิ่งใกล้ใกล้เข้าไป
เสียงน้ำไหลยิ่งสนั่นจดใจรอ
ละอองเย็นปลิวมาปะทะหน้า
ความเย็นพาปะทะร่างเหมือนสั่งขอ
ลมเย็นมาปะทะดั่งใจรอ
หายทดท้ออ่อนล้าคนมาไกล
ยอดเขาสูงตะหง่านตรงข้างหน้า
หมอกหยอกฟ้าขาวโพลนสว่างไสว
มองไม่เห็นเส้นขอบเขาหมอกบังไว้
เบิ่งตาไป...เอ๊ะน้ำไหลจากฟ้ามา
หน้าผาสูงสองร้อยเมตรคือน้ำตก
ต้องตระหนกน้ำตกไหลหลายชั้นหนา
ความกว้างของน้ำตกมองเต็มตา
เหมือนกว้างกว่าสี่ร้อยเมตรคือความจริง
ดั่งสายธารน้ำไหลจากสวรรค์
จึงตื้นตันตื่นเต้นกับทุกสิ่ง
ใหญ่ที่ห้าในโลกาคือความจริง
เหมือนยากยิ่งอธิบายอย่างไรดี
สมแล้วที่เดินลดเลี้ยวคดเคี้ยวเลาะ
ความสวยเหมาะให้ดั้นด้นค้นสิ่งนี้
อัญมณีแห่งป่าน่าอภิรดี
**ทีลอซู**แห่งนี้ช่างมีมนต์
~~~~~~~~~~
**ทีลอซู** เป็นภาษากระเหรี่ยงแปลว่า น้ำตกที่ยิ่งใหญ่
**ทีลอซู ชูชื่นใจ** ภาคแรกอ่านได้จากหน้าส่วนตัว
ห้องเก็บกลอนที่ชอบนะคะ
16 สิงหาคม 2547 23:46 น.
กอกก
*** โลกมืดในใจ ***
ไม่มีแสงไม่มีสี...ไม่มีเสียง
เหลือแต่เพียงความรู้สึกเบื้องลึกหลอน
ไม่มีแววเวทนา..เอื้ออาทร
มืดสนิทแน่นอนเป็นฉะนั้น
ฝันสูง ใฝ่สูง ไม่สุดสิ้น
ลืมหมดสิ้นคำหมิ่นจะมีหยัน
เมื่อสิ้นสุดดุจดวงตะวันวัน
แหลกลงนิจนิรันดร์สลายลับ
โลกสวยด้วยเสียงและแสงสี
มาบัดนี้ถึงทีโลกก็ดับ
ทุกสิ่งอย่างแตกแยกและย่อยยับ
มืดอยู่กับโลกมืดในหัวใจตน
....................
...โลกมืดวันนี้ เขียนกวีได้เพียงเท่านี้...ดีแล้ว
14 สิงหาคม 2547 02:22 น.
กอกก
ยังรักเขามากนักยังรักยิ่ง
ยังจริงใจยังศรัทธาไม่หวั่นไหว
ยังซื่อสัตย์ต่อเขาทั้งกายใจ
ยังให้ได้ทุกสิ่งที่ดีงาม
เป็นทุกอย่างที่เขาขีดลิขิต
เป็นชีวิต*อะไรก็ได้*ไม่เกรงขาม
เป็นเหมือน*เพื่อน* *คนรู้จัก*อะไรก็ตาม
คงไม่คร้ามแม้นไม่เป็นอะไรเลย
ชีวิตนี้จนมุมถูกขับต้อน
ไร้อุทธรณ์ปั้นหน้าว่าชาเฉย
เจ็บปวดนักเกินจักเอื้อนปากเอ่ย
เป็นจำเลยต่ำต้อยของสังคม
ไร้สิทธิ์ชูหน้าตาชูบ่าตั้ง
อดีตรั้งถูกตราหน้าและทับถม
*หญิงมือสอง*เฉกเช่นบัวพัวโคลนตม
ใครจะชมชูบูชาพระรัตนตรัย
กับความรักล้ำค่างามพิสุทธิ์
แสนบริสุทธิ์ใสซื่อกว่าสิ่งไหน
ประกายเกิดอยู่ลึกลึกก้นบึ้งใจ
บูชาไว้ด้วยใจรักอันมั่นคง
ไร้เงินทองไร้ยศฐาบรรดาศักดิ์
ขอเพียงรักสิ่งอื่นไหนไม่ประสงค์
รักที่เขาคือเขาเราก็ทรนง
เจตจำนงเพียงให้เขานั้นเข้าใจ
วันนี้เขาอยู่ไกลที่ปลายฟ้า
แจ่มแสงจ้าดุจเพชรเจิดเฉิดไฉน
หน้าที่งานชั้นผู้ใหญ่ก้าวหน้าไป
ยิ่งสุดใฝ่สุดคว้ามาเคียงครอง
แอบชื่นชมยินดีที่ตรงนี้
จากหญิงที่สูญสิ้นสิทธิ์ร่วมฉลอง
สุดปลาบปลื้มทำได้เพียงแค่แอบมอง
ใจลำพองเปี่ยมสุขอยู่ดายเดียว
เขายังจำได้ไหมใครคนนี้
ผู้หญิงที่เขาเคยรักและแลเหลียว
ขอเวลาฉันนิดนะนาทีเดียว
ให้หญิงเดี่ยวได้กล่าวคำอวยพร
วันเกิดนี้ใฝ่ฝันมากอยากได้พบ
ไม่ประสบตามที่คิดจิตสังหรณ์
ทำได้เพียงเขียนลำนำคำอวยพร
เป็นบทกลอนท่วงทำนองของหัวใจ
*ขอคุณ....มีความสุขมากมากนะ*
ไม่ว่าจะเป็นวันนี้หรือวันไหน
สมหวังดังทุกสิ่งที่ตั้งใจ
หญิงป่าไพรแนบกระซิบ *แฮปปี้เบิร์ดเดย์*
....................
@@@ชีวิตบางทีก็เหมือนนิยายน้ำเน่า@@@
หน้าส่วนตัว
1391
