9 สิงหาคม 2548 10:57 น.
กอกก
. ...ความ สุข...
เสียงลมหวีดหวิวแว่วผ่านแก้วหู
สายลมกรูโหมร่างมิห่างหาย
เย็นยะเยือกอ่อนไหวทั้งใจกาย
บนผืนทรายร่างเคียงนอนเรียงกัน
ขยับกายหมายชิดสนิทแนบ
เข้าอิงแอบอุ่นกายชายในฝัน
ในอ้อมแขนของเธอเพ้อรำพัน
ทุกสิ่งสรรค์อิ่มเอมความเปรมปรีดิ์
ฟังเสียงคลื่นริมหาดที่สาดซัด
พร้อมสัมผัสในวงแขนแสนสุขี
จุมพิตหวานสุขล้นริมชลธี
หลอมฤดีซาบซึ้งเป็นหนึ่งเดียว
จนตะวันเด่นดวงบนห้วงฟ้า
สกุณาบินเข้าพุ่มไม้เขียว
ประคองคู่ริมหาดคลื่นสาดเกลียว
สักประเดี๋ยววิ่งไล่จับ กับปูลม
จูงมือเพลินเดินชมธรรมชาติ
ริมชายหาดแสนสนุกช่างสุขสม
สองหัวใจแนบสนิทอยากชิดชม
ยากจะข่มชวนกันกลับที่ลับตา
สู่วิมานลานรักคราพักร้อน
มิอาจผ่อนมนตร์เล่ห์เสน่หา
ช่างร้อนรุ่มเหมือนมีไฟในอุรา
ปรารถนากันและกัน ฉันและเธอ
เฝ้าอิงแอบแนบเนื้อเอื้อสนอง
.......CENSOR ...........
............จบ............
8 สิงหาคม 2548 00:02 น.
กอกก
. ..วันเกิดเธอ คุณนิดดา..
คล้ายวันเกิดแปดสิงหาสง่าศรี
ให้เพื่อนมีความสุขสนุกสนาน
มีรอยยิ้มสดชื่นยั่งยืนนาน
สำเร็จงานสมประสงค์เมื่อลงมือ
ให้มั่งมีสมบัติพัสถาน
บริวารห้อมล้อมน้อมนับถือ
ความงดงามเคียงชนม์ให้คนลือ
นามระบือนิดดาสถาพร
อายุมั่นขวัญยืนชมื่นจิต
ขอเทพไท้นฤมิตชิดสมร
ชั่วชีวีสุขสันต์นิรันดร
แม้นยามนอนหรือตื่นระรื่นเอย
..............................
** นิดจ๋า...คล้ายวันเกิดปีนี้พี่ถือโอกาสลักไก่ ร่วมอวยพรมา ณ ที่นี้ด้วย
นะ เนื่องจากสมองไม่ว่างด้วยติดงานใหญ่อยู่ ฮิ ฮิ ขออภัย
ด้วยจ้า...
3 สิงหาคม 2548 07:59 น.
กอกก
. ...รอยแผลเป็น...
พิษบาดแผล คราวนี้ รู้ดีเจ็บ
ฉันขอเก็บ เอาไว้ ไม่รักษา
ปล่อยให้มัน เจ็บช้ำ จนชินชา
สมน้ำหน้า โง่ซะ ให้สะใจ
บาดแผลใหม่ ทิงเจอร์ราด นั้นอาจหาย
มิถึงตาย เจ็บตน ยังทนไหว
เหมือนแผลรัก มองเห็น จะเป็นไร
ปล่อยมันไว้ เตือนตน เป็นผลงาน
แม้นแผลกลาย ช่างมัน ฉันไม่สน
ขอยืนบน โลกของทุกข์ สนุกสนาน
จะปวดนิด เจ็บช้ำ ไม่รำคาญ
แม้นร้าวราน ยังหัวเราะ เพราะอัตตา
ขอศักดิ์ศรี มีค่า เรียกว่ามนุษย์
อย่าให้หลุด จากฉัน จะสรรหา
ให้หลงเหลือ เชื่อล้น บนศรัทธา
คิดถึงค่า แม้นเพียงหวัง ก็ยังดี
เจ็บลึกลึก ฝึกฝน อดทนไว้
แผลหัวใจ เจ็บเล็กน้อย มิคอยหนี
มันอยากเจ็บ อย่าหลีก ลองอีกที
สักวันมี ความหวังใหม่ ก็ไตร่ตรอง
เจ็บไม่พอ อยากจอง ลองอีกครั้ง
ตั้งความหวัง ฉันจงมี แผลที่สอง
ไม่สะใจ รักหลายรส อยากทดลอง
ขอสนอง ความเจ็บช้ำ ด้วยคำ ทน
........................
28 กรกฎาคม 2548 20:22 น.
กอกก
. ..ข่าว สุดท้าย..
มีน้ำตารินไหลจากใจนี้
ร้าวฤดีกับชีวิตที่ขื่นขม
มือกำเงินสะอื้นแค้นแสนระทม
ต้องติดหล่มจนยากวิบากกรรม
มีพ่อแก่แม่พิการหลานคอยอยู่
ต้องอุ้มชูน้องติดยาพาชอกช้ำ
เป็นนางฟ้าราตรีพลีร่างทำ
ถูกตอกย้ำตราหน้าน้ำตานอง
อยากสะบัดให้หลุดจากจุดด่าง
พร้อมมีร่างไร้ตราบาปสาปสยอง
แต่วันนี้น่าสมเพชเศษละออง
คนต่างมองฉันเป็นเช่นธุลี
ทางสายเปลี่ยวเดียวดายคล้ายป่าช้า
ขยับขารีบเร่งเพ่งวิถี
สู่เคหาตอนตีสาม ยามราตรี
สิ้นสุดทีกลางคืน ที่ฝืนกาย
เงาตะคุ่มทุรชนที่คอยจ้อง
ตะโกนร้องไร้ผลคนเงียบหาย
ข่าวสุดท้ายลงว่า สาว..ถูกฆ่าตาย
ด้วยคนร้าย หมายชิงทรัพย์กับรุมโทรม
.........................
** ข่าวสุดท้าย คือคอลัมภ์เล็กๆ ที่หน้าสุดท้ายของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง
ขอไว้อาลัยแด่...เธอ *นางฟ้า-จำแลง*
25 กรกฎาคม 2548 21:18 น.
กอกก
. ... เวิ้ง.. พิศวาส...
คำกระซิบยามเคียงใช่เพียงฝัน
ใต้แสงจันทร์มีแขนหนุนแทนหมอน
ยิ้มยั่วเย้าอิดออดยามกอดนอน
ทุกบทตอนสุขแสนสราญรมย์
รอยสัมผัสจุมพิตยามชิดชื่น
รสระรื่นซ่านจิตสนิทสนม
ลมหายใจต้องร่างที่พร่างพรม
เหมือนมีดคมลมสวาทที่บาดกาย
ปล่อยหัวใจเริงฤทธิ์พิศวาส
ใจจะขาดหวังรุดสู่จุดหมาย
เสน่หาคราผ่านจึงผ่อนคลาย
มีแต่สายตารื่นความชื่นบาน
สองร่างเอนเคียงกันรำพันรัก
แนบวงพักตร์ชิดชมผสมผสาน
ลมหายใจเคลียครองสองสราญ
มั่นชั่วกาลเรามีเราใต้เงาจันทร์
ตาสบตาสื่อความหมายเข้าใจคู่
รักจะอยู่ร่วมใจแม้นในฝัน
โลกทั้งโลกขอเพียงเรามีกัน
นิจนิรันดร์ตราบฟ้าดินมลาย
.............................
หน้าส่วนตัว
1858
