16 กรกฎาคม 2547 19:35 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ อึดอัดใจในทรวงเหมือนบ่วงติด
อันความคิดติดใจในสมอง
กูทำผิดคิดได้ในครรลอง
อยากให้ลองมองใหม่ในตัวกู
11 กรกฎาคม 2547 14:22 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ โอ้โมราว่าชั่วมัวชายอื่น
มันยังฝืนยืนข้างชายผัวคู่
อันผัวเจ้าราวรู้ว่ามีชู้
ผัวยังอยู่ถึงรู้ชู้เธอมี
11 กรกฎาคม 2547 14:07 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ขอโทษเธอเพ้อใจไปพูดผิด
โทษที่คิดผิดไปใจเพ้อเจ้อ
โทษนะครับทราบว่าคุยกับเธอ
แต่ดันเพ้อเผลอคุยกูกับมึงไป
11 กรกฎาคม 2547 13:52 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ นะ ขอกราบพระท่านผู้เคารพ
โม น้อมนบพนมไหว้ใจผ่องใส
พุท ตั้งจิตอธิษฐานไว้ในใจ
ธา ส่งให้ใจสว่างห่างป่วงมาร
๒ ยะ จงตบทบท้ายในคาถา
ว่า นะโมพุทธายะ ทุกโมงวัน
แล้วตั้งจิตตั้งใจอยู่ในการ
แล้วตั้งมั่นหมั่นท่องตรองความใน
๓ นะโมพุทธายะ คาถาพระ
ผู้วางละพระทั้งห้าว่าผ่องใส
พระพุทธเจ้า สอนเจ้าทั้งใจกาย
มารมลายดับสิ้นทุกวิญญาณ์
11 กรกฎาคม 2547 13:44 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ กูรักมึงมึงก็รู้ว่ากูรัก
รักนั้นมักปักใจไทยทั้งผอง
กูรักมึงจึงให้ใจพี่น้อง
มึงจงลองตรองใจให้เห็นควร
๒ กูรักเพื่อนเพื่อนก็รู้ว่ากูรัก
รักนั้นมักปักใจให้ได้หวน
คำว่าเพื่อนบ่เลือนเลื่อนผันผวน
เห็นสมควรหวนให้คิดถึงมึง
๓ อันคุณค่าน่าให้ใจความรัก
เห็นประจักษ์ปักใจให้คิดถึง
วอนให้เพื่อนบ่เลือนหวนคนึง
กูรักมึงเพื่อนเอยเฉลยใจ
หน้าส่วนตัว
1203
