13 สิงหาคม 2547 17:35 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ รู้มั้ยกลอน กลอนมั้ยรู้ อยู่ที่จิต
ด้วยความคิด คิดความด้วย ช่วยให้เพ้อ
รักสุดใจ ใจสุดรัก มักอยากเจอ
ด้วยใจเผลอ เผลอใจด้วย ช่วยแต่งกลอน
๑ แต่งกลอนนี้ นี้กลอนแต่ง บ่แปลงผัน
ชอบแต่งมัน มันแต่งชอบ ปลอบจรรโลง
ขอให้กลอน กลอนให้ขอ นั้นยืนยง
ช่วยจรรโลง โลงจรรช่วย ให้โลกงาม
10 สิงหาคม 2547 16:56 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ เพื่อนคนนี้แสนดีดีอย่างนั้น
ส่วนแฟนฉันก็ดีดีอย่างนี้
มีทั้งเพื่อนทั้งแฟนที่แสนดี
ขอบคุณเธอที่แสนดีและเพื่อนเยา (เรา)
๒ รู้หรือมั้ยเพื่อนเรามาเผาเรือน
เมื่อยามเพื่อนมีใจกับแฟนเรา
เพื่อนเคยดีแฟนเคยดีมีแล้วเศร้า
ไม่มีเธอและเค้านั้นยังดี
10 สิงหาคม 2547 16:48 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ความรักฉันส่งผ่านคอมเครื่องนี้
ให้คนดีที่อยู่คู่ฟากฝัน
ให้แฟนฉันอ่านผ่านคอมเครื่องนั้น
เก็บไว้อ่านเวลาเศร้าหรือเหงาใจ
๒ รู้หรือไม่ใจฉันบ่ผันเปลี่ยน
ถึงมาเรียนพากเพียรทั้งสองไป
รู้ใช่มั้ยว่ารักเธอหมดใจ
จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเธอ
22 กรกฎาคม 2547 14:49 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ผมมีกลอนวอนให้ใจพี่ฟัง
เป็นความหลังหวังให้ใจนึกถึง
เหมือนความฝันผันเปลี่ยนสำเนึยงจึง
อยากบอกซึ้งถึงเธอเพ้อหัวใจ
๒ บอกไปว่าแก้วตามาหนีจาก
จำต้องพรากจากเธอเพ้อใจหาย
ทั้งที่รักปักทรวงดวงฤทัย
ยังจากไปไกลตาอาดูรทรวง
21 กรกฎาคม 2547 19:37 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ อยากแต่งกลอนไว้ให้พี่เบนซ์อ่าน
ทุกวันวานอ่านไปใจคิดถึง
มันไม่เกี่ยวเสี่ยวใจไปให้ซึ้ง
อยากรำพึงถึงใครให็พี่ฟัง
๒ ฟังฟังฟังดังดังฟังฟังไว้
จำติดใจในอกตระหนกพัง
คิดสิติดบ่ผิดใจในความหวัง
อยากให้นางฟังไว้ในสำเนียง
หน้าส่วนตัว
1670
