29 มกราคม 2553 12:26 น.
กวี ซีม่า
เราพบกัน วันที่ ฟ้ามีฝน
ฉันเหน็บหนาว ร้าวกมล ทนเปล่าเปลี่ยว
นอนฟังเสียง สายฝน อยู่คนเดียว
หัวใจเสียว ทุกครา เมื่อฟ้าร้อง
เธอคือคน แปลกหน้า ผู้มาใหม่
แอบเร้นตัว แฝงไป ถึงในห้อง
เพียงสบตา แรกเจอ ยามเธอมอง
ฉันเหมือนต้อง มนต์สะกด ระทดใจ
แววตาเธอ ดุดัน น่าหวั่นหวาด
ถึงขยาด แต่ฉันก็ พอรับไหว
รู้สึกหวิว วาบวาบ ซาบทรวงใน
ปากเป็นใบ้ ไปหมด ถูกกดดัน
เธอขโมย หัวใจ ฉันไปแล้ว
ไร้วี่แวว เมตตา ปรานีฉัน
เธอผูกตรวน ตรึงใจ ให้งงงัน
ก่อนลงทัณฑ์ ฉันด้วยหวาย ลายทั้งตัว
เจ็บแปลบแปลบ แสบสันต์ ขวัญตระหนก
หวาดวิตก อกสาว ร้าวไปทั่ว
ทุกครั้งที่ หวายตวัด ซัดระรัว
ข่มความกลัว ไม่กล้าร้อง จำต้องทน
เธอคงเป็น นักปล้น โจรซาดิสม์
บังเอิญฉัน ก็มีจิต คิดสับสน
หากเธอชอบ ทำร้าย ร่างกายคน
เชิญเธอปล้น ขืนใจ...ฉันได้เลย
28 มกราคม 2553 13:03 น.
กวี ซีม่า
สุขสันต์ วันเกิด เถิด "น้องเก๋ง"
เฮง ! เฮง ! รวยทรัพย์ นับต่อเนื่อง
ประกอบ กิจการ งานรุ่งเรือง
ฟูเฟื่อง เลื่องชื่อ โลกลือชา
เกียรติคุณ บุญญา ให้ปรากฏ
เกียรติยศ งดงาม เลิศล้ำค่า
จงบังเกิด แก่น้อง "รุ่งนภา"
สมอุรา สมสุข ทุกวันเทอญ