28 ตุลาคม 2552 22:27 น.
กวี ซีม่า
ทรัพย์สมบัติ มากมาย ในแหล่งหล้า
ฤๅจะทรง คุณค่า มหาศาล
เท่าสมบัติ แห่งชีวิต จิตวิญญาณ
ของศรีบ้าน รวมใจ...เรือนไตรธรรม
ธรรมคุณ แผ่คลุม คุ้มครองบ้าน
เกษมศานต์ เย็นเหย้า ทุกเช้าค่ำ
สมบัติกอปร กุศล ดลหนุนนำ
ครอบครัวฉ่ำ สดชื่น รื่นฤทัย
ต่อแต่นี้ สมบัติ ต้องพลัดพราก
อำลาจาก พัสถาน บ้านหลังใหญ่
ทั้งครอบครัว เงียบเหงา ปวดร้าวใจ
เหลือเพียงรอย อาลัย ไว้ตรึงตรา
ตราตรึงถ้อย ร้อยธรรม นำวิถี
ตราตรึงใน ความดี มีคุณค่า
ตราตรึงใน สมบัติ เปี่ยมศรัทธา
ที่แม่สร้าง สรรค์หา มาค้ำจุน
สม เป็นแม่ ศรีเรือน เพื่อนคู่คิด
บัติ เป็นมิตร คู่ใจ ให้อบอุ่น
ไตร รัตน์องค์ พระสัมมา เกื้อการุณย์
ธรรม แผ่บุญ แม่พบสุข ทุกชาติไป
น้อมองค์เทพ เสพสวรรค์ เปิดม่านฟ้า
รับรู้จิต เจตนา ส่งมาให้
ขอวิญญาณ แม่สมบัติ จำรัสไกล
สถิตใน ทิพย์สถาน พิมานเทอญ
22 ตุลาคม 2552 10:21 น.
กวี ซีม่า
%16%%16%%16%
แต้มเรือนหอ ทอฝัน วันครองรัก
แต้มใจภักดิ์ ผูกพัน ประสานศรี
แต้มสายใย ให้เกษม สุขเปรมปรีดิ์
แต้มกับบี รักมั่น ทุกวันคืน
เป็นคู่ครอง คู่ขวัญ คู่หวานจิต
เป็นคู่ชิด คู่สม ภิรมย์รื่น
เป็นคู่เคียง คู่สร้าง คู่ยั่งยืน
เป็นคู่ชื่น คู่สวาท ทุกชาติเทอญ
%36%%36%%36%
10 ตุลาคม 2552 06:30 น.
กวี ซีม่า
*เคยชอุ่ม ชุ่มชื้น เต็มผืนป่า
แตกสาขา แผ่ขยาย ใบ,กิ่ง,ก้าน
หยั่งรากแทรก พสุธา มาเนานาน
ก็ถึงกาล สิ้นซาก จากดงดอน
*มองต้นไม้ สารพัน หลากปัญหา
รอเวลา สุดท้าย ไฟสุมขอน
คล้ายสังคม ร้าวฉาน จนสั่นคลอน
คอยบั่นทอน ทับถม ชาติจมลง
*จากครอบครัว เข้มแข็ง มีแรงต้าน
เริ่มหย่อนยาน แหลกยุ่ย เป็นผุยผง
ที่แตกแยก หย่ากัน ขาดมั่นคง
ที่ทะนง หลงทาง บ้านพังครืน
*เศรษฐกิจ ติดหล่ม ตรมหมองไหม้
ฉุดรายได้ ตกต่ำ ช้ำขมขื่น
พึ่งตนเอง ไม่ได้...ไม่ยั่งยืน
สุดกล้ำกลืน ฝืนลำบาก เพราะยากจน
*ขาดโอกาส เล่าเรียน เพียรศึกษา
หมดปัญญา พาชีวิต สัมฤทธิ์ผล
ด้อยทักษะ ไร้สำนึก รู้สึกตน
หนี้สินล้น พ้นตัว มั่วอบาย
*หาทางออก บั้นปลาย ให้ชีวิต
แอบค้ายา เสพติด ผิดกฎหมาย
อิทธิพล อุปถัมภ์ บ่อนทำลาย
นิ่งดูดาย ปล่อยสังคม โทรมเสื่อมทราม
*แรงจูงใจ ใฝ่สัมฤทธิ์ ต่ำติดพื้น
จึงถูกกลืน สู่ครรลอง โลกต้องห้าม
ธุรกิจ หยาบช้า ค้าน้ำกาม
เอดส์คุกคาม อายุขัย ให้สั้นลง
*อำนาจนิยม ฟูเฟื่อง การเมืองยุ่ง
ต่างหมายมุ่ง ประโยชน์ตน จนเหลิงหลง
เมินหลักเกณฑ์ อิงหลักกู ให้อยู่คง
ไม่ซื่อตรง ไม่โปร่งใส...ตายทั้งเป็น
*กระแสโลกาภิวัตน์ ซัดกระหน่ำ
ศีลธรรม นำสุข พ้นทุกข์เข็ญ
บทเพลงสวด ของชาวพุทธ สุดเยือกเย็น
เปลี่ยนประเด็น เป็นเพลงเสก ของเทคโน ฯ
*บริโภค วัตถุนิยม ชมคลั่งไคล้
สื่อเร็วไว แพร่ข่าว ดังฉาวโฉ่
สังคมเปรียบ ต้นไม้ ไทร,ร่มโพธิ์
เคยใหญ่โต เหลือแต่ตอ...รอวันตาย
3 ตุลาคม 2552 10:54 น.
กวี ซีม่า
ทั้งอ้วนใหญ่ อ้วนพอดี มีพร้อมสรรพ
แบบฉบับ พิมพ์ใจ ครูในฝัน
มีจิ๋มเล็ก จิ๋มใหญ่ ไว้ครบครัน
โรงเรียนฉัน มีจิ๋มอ้วน รัญจวนใจ
ใจยินดี ต้อนรับ สำหรับเพื่อน
เข้ามาอยู่ หรือมาเยือน เรือนหลังใหม่
อยากจะเห็น อ้วนกะจิ๋ม ยิ้มละไม
หลังเออร์ลี่ รีไทร์...ให้สำราญ
ตัดโซ่ตรวน ทั้งหลาย ออกให้พ้น
ปรับตัวตน กล้าแกร่ง กำแหงหาญ
ปลดหน้าที่ พันธะ ราชการ
ถอดหัวโขน ครอบกบาล มานานเนา
กลับคืนสู่ สามัญ อย่างหรรษา
เติมคุณค่า ให้ชีวี กระปรี้กระเปร่า
ท่องโลกกว้าง ด้วยรอยยิ้ม งามพริ้มเพรา
ตามใจเรา ปรารถนา....บัญชาการ
ที่มาของกลอนสำนวนนี้ :-
กวี ซีม่า เคยเป็นครูสอนอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง
เป็นโรงเรียนในฝัน โรงเรียนนี้มีครูชื่อ อ้วน 2 คน
คือ อ้วนใหญ่ (เพราะอายุมากและรูปร่างสูงใหญ่)
กับ อ้วนพอดี (เพราะอายุน้อยและรูปร่างพอดี)
ส่วนครูชื่อ จิ๋ม ก็มี 2 คน เหมือนกัน
คือ จิ๋มใหญ่ กับ จิ๋มเล็ก (ตามเกณฑ์อายุและรูปร่าง)
วันที่ 30 กันยายน 2552 ครู จิ๋มเล็ก กะ ครูอ้วนพอดี
ทั้งคู่เป็นครูกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ
เธอขอเออร์ลี่รีไทร์...ครู จิ๋มเล็ก ไปอยู่กับลูกที่อเมริกา
ส่วนครู อ้วนพอดี ไปอยู่กับญาติที่ยุโรป
ทั้งสองเป็นเพื่อนรัก สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราจึงเรียกชื่อครูคู่แฝด (คนละฝา) นี้ว่า ครูจิ๋มอ้วน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
1548
