10 พฤศจิกายน 2545 08:43 น.
กวี ซีม่า
สักวา ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน
เกิดเป็นคน ย่อมประจักษ์ ในศักดิ์ศรี
แม้นพลาดพลั้ง เผลอตัว ชั่วเจ็ดที
อาจจะมี ดีเจ็ดครั้ง สมตั้งใจ
เพราะฉะนั้น คนล้ม อย่าถมทับ
ชีพไม่ดับ ย่อมหยัดสู้ ยืนอยู่ได้
คงมีวัน ที่เขาพบ ประสบชัย
มิควรไป ก้าวข้าม เหยียดหยามเอย
10 พฤศจิกายน 2545 08:36 น.
กวี ซีม่า
สักวา ควันพิษ ฤทธิ์บุหรี่
คำเตือนมี ที่ข้างซอง มองเห็นไหม ?
เสพมากมาก อาจติด เป็นพิษภัย
จึงควรใคร่ คิดรอน ก่อนสูดควัน
สูบบุหรี่ มีแต่ภัย ให้แต่โทษ
เสียเงินไป เปล่าประโยชน์ หมดงบผัน
ปอดสะสม มะเร็งร้าย ไว้ทุกวัน
อายุสั้น ตายผ่อนส่ง...จงเลิกเอย
10 พฤศจิกายน 2545 08:30 น.
กวี ซีม่า
ยังมี สองสาว พราวเสน่ห์
กะคะเน วัยงามงอน ค่อนข้างดึก
ถ้าพูดอย่าง ขมขื่น ก็ทึนทึก
หล่อนชอบปรึกษางาน กันเรื่อยมา
แล้วสาวหนึ่ง มีเรื่อง คุยเฟื่องให้
เพื่อนสาวได้ ตรองตรึก ร่วมปรึกษา
ถึงเหตุการณ์ ฝั่นแน่นแฟ้นอุรา
มันเจ็บปร่า และสุขล้น ระคนกัน
หล่อนเล่าว่า..เมื่อวันวาน ฉันเข้าป่า
เพื่อเสาะหา ฟืนไม้ ในไพรสัณฑ์
ถูกหนุ่มหนึ่ง ถาโถม เข้าโรมรัน
ด้วยหมายมั่น ขบเขี้ยว เคี้ยวเลือดเนื้อ
ตัวฉันเอง ยืนสั่น อยู่งันงก
กายสะทก สะท้านไหว จนได้เหงื่อ
ถดถอยร่าง ห่างไกล อ้ายชาติเชื้อ
มันคือเสือ พรานพร่า ล่าโลกีย์
ฉันกรีดร้อง เท่าไร เสียงไม่ออก
ครั้นจะซอก ซอนร่าง หาทางหนี
ก็ไม่เห็น มุมเบี่ยง หลีกเลี่ยงลี้
ไปจากที่ ดิรัจฉาน อ้ายจัญไร
พอดีฉัน คว้าไม้ ได้หนึ่งท่อน
เพื่อนสาวอ้อน ออดถาม..ทำไฉน ?
สาวเจ้าตอบ เขินขวย ด้วยอายใจ
..ก็เอาไม้ หนุนหัว ตัวฉันเอง..!!
8 พฤศจิกายน 2545 13:17 น.
กวี ซีม่า
ค่าความภักดิ์ พังภิณฑ์ สิ้นสุดแล้ว
ไม่เหลือแวว อาลัย ไว้ให้เห็น
จากริ้วรอย ใบหบ้า ที่ชาเย็น
ประหนึ่งเป็น คมมีด คอยกรีดทรวง
เขาเยาะเย้ย หยามเหยียด อย่างเดียจฉันท์
กับรอยยิ้ม แย้มหยัน อันใหญ่หลวง
จึงรู้ตัว ว่าเรา ถูกเขาลวง
แต่ก็ล่วง เกินไป สายเกินการณ์
หลงมอบใจ ของเรา ให้เขาสิ้น
เพราะเพลินยิน แต่คำ ที่พร่ำหวาน
นึกไม่ถึง ทิพย์รส พจมาน
จะเผาผลาญ หัวใจ ให้ระทม
เมื่อเพลิงรัก โหมไหม้ ใจชอกช้ำ
ทนระกำ กล้ำกลืน อย่างขื่นขม
อยากรักษา แผลใจ คลายระบม
ทุกข์กลับถม ทับซ้อน แทบรอนราน
จึงได้แต่ หลีกทาง อย่างผู้แพ้
สุดจะแก้ จิตใจ ให้อาจหาญ
ความเพลี่ยงพล้ำ ทำให้ท้อ ต่อเหตุการณ์
ที่กำลัง ทรมาณ ผลาญอุรา
ค่าความภักดิ์ พังภิณฑ์ สิ้นสุดแล้ว
ไม่เหลือแวว อาลัย ให้ห่วงหา
รางวัลปลอบ ความช้ำ คือน้ำตา
แต่เป็นค่า ตอบแทน ที่แสนตรม
8 พฤศจิกายน 2545 12:58 น.
กวี ซีม่า
จะไม่มี ความหมาย ต่อไปนี้
จะไม่มี ความหวัง การสร้างสรรค์
จะไม่มี แม้สิทธิ์ คิดถึงกัน
จะไม่มี สัมพันธ์ ฉันคนรัก
จะมีแต่ ใจจริง ฉันมิ่งมิตร
จะมีสิทธิ์ เพียงผู้ เคยรู้จัก
แหละจะให้ สมจริง สมยิ่งนัก
หงส์มิควร ลดศักดิ์...มารักกา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
1203
