13 ตุลาคม 2546 15:31 น.
กวี ซีม่า
กะละมัง ซีม่า มาขายด้วย
พร้อมน้อง rain คนสวย รวยแน่แน่
กะละมัง วางคู่กะ กะละแม
แฟนพันธุ์แท้ ถูกใจ ขายดิบดี
กะละแม กะละมัง ใครสั่งมาก
ส่งสลาก ชิงรางวัล กันเต็มที่
ถ้าหากใคร ถูกโฉลก โชคมั่งมี
แจกกระหน่ำ กระหล่ำปลี ฟรีหนึ่งโล
10 ตุลาคม 2546 17:40 น.
กวี ซีม่า
ต่อง(ต้อง) กับ ตะเอ๋า
ซีม่า เมา จนเมื่อยล้า
เมางาน ที่ค้างคา
จำหายหน้า ไปค่อนปี
คิดถึง จึงแวะเวียน
มาขีดเขียน คำกวี
สนิมเขรอะ เกรอะเต็มที
หวังขัดสี ฉวีวรรณ
เรี่ยวแรง กำลังลด
ฝีมือหมด ขาดเชื่อมั่น
ร่วมด้วย ช่วยเหลือกัน
เพื่อสร้างสรรค์ จรรโลงกลอน
ผู้หญิงไร้เงา- ขอรับ
ขอบคุณครับ ความอาทร
ร้อยพจน์ บทคำพร
มอบเพื่อนแท้ กาพย์กลอนไทย
8 ตุลาคม 2546 11:58 น.
กวี ซีม่า
ย่ำสายัณห์ ตะวันรอน เราอ่อนล้า
ปล่อยเวลา เลยล่วง ทรวงสลาย
ลมทะเล เห่ซัด ริมหาดทราย
ตัวเราคล้าย สายลม โถมทะเล
คลื่นซัดทราย รายเรียง อยู่เคียงหาด
คลื่นสวาท รักวาย ให้หักเห
นับแต่วัน กานดา ลาบ้านเพ
หนุ่มตังเก คนเก่า ยังเฝ้าคอย
วาดชีวิต หวานหวัง ปลายฝั่งฝัน
จมกับวัน ว่างเปล่า เปลี่ยวเหงาหงอย
สัญญารัก ร้างเลือน มาเลื่อนลอย
วิมานน้อย พลอยหาย ไปจากทรวง
จะโหยหา หาดทราย ที่ไหนหนอ ?
ให้เราล้อ ละลอกรัก ซึ่งหนักหน่วง
ทุกวันนี้ เราหม่น เพราะคนลวง
น้ำตาร่วง ริมหาด แทบขาดใจ
ตะวันคล้อย ลอยต่ำ ข้ามขอบฟ้า
ยังกลับมา เยือนผ่าน สู่วันใหม่
ผิดกับคน ที่เรารัก พลัดพรากไกล
คืนและวัน ผ่านไป ไม่เห็นเงา
ย่ำสายัณห์ ตะวันรอน เราอ่อนล้า
พร่ำเพ้อหา ความหลัง ครั้งก่อนเก่า
เดือนเพ็ญส่อง แสงประกาย ปลอบใจเรา
กอดขวดเหล้า เมายิ้ม...ริมทะเล
7 ตุลาคม 2546 22:01 น.
กวี ซีม่า
มีตัว มีหัวใจ
ไม่มีใคร มาคุ้มหัว
ไม่เก่ง และไม่กลัว
ไม่เคยยั่ว ยวนกวนใคร
จริงใจ ไม่ขี้อ้อน
มิเป็นหนอน คอยบ่อนไส้
รักแท้ ความเป็นไท
มิยอมให้ ใครมอมเมา
เขียนกาพย์ เขียนกลอนไทย
ล้าสมัย กว่าไครเขา
คำหอม ย้อมใจเรา
แม้จะเก่า ก็ชื่นทรวง
6 มีนาคม 2546 11:56 น.
กวี ซีม่า
มีเขาสองเขาเง่าโง่
ตัวโตเสียเปล่าเขลาหลาย
จมูกถูกคนสนตะพาย
ลำบากจนตายควายงาน
เป็นคนมีมันสมอง
ติ๊งต๊องงี่เง่างุ่นง่าน
ถูกจูงเสียจนจมูกบาน
ควรขนานนามใหม่...ควายคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
1389
