เงียบสงัดค่ำเช้า วังเวง ไทรใบยาวครางเพลง กล่อมเศร้า ลมโชยผ่านบรรเลง เสียดร่อง ไม้เอย ฟังเมื่อใดบอกเค้า ด่ายดิ้นวิญญาณ ฮูกมาครวญช่วยให้ หลับนาน นอนร่างกายกลับพาน ไม่ฟื้น ผงดินฝุ่นรอนราน กลบร่าง สิ้นแฮ พงษ์เผ่าญาติสะอื้น ร่ำไห้อาดูร เราทุกคนไม่พ้น ความตาย ดวงชีพพังทลาย กล่ำเศร้า เงินทองมีมากมาย หาช่วย ได้เอย ถึงพร่ำบอกวอนเว้า ไม่ฟื้นคืนมา
หน้าส่วนตัว
1394
