7 มกราคม 2554 15:50 น.
กวีบ้านไร่
บนเส้นทางชีวิต ลิขิตโดยใคร
กำหนดไว้โดยไม่เคยไต่ถาม
ฉันก็บ้า เดิน เล่น เต้นโดดตาม
กับนิยามของผู้ใดขีดเขียนมา
ก่อนเคยเชื่อเรื่องลิขิตฟ้า
นำชะตาตัวไป แสวงหา
สุข ทุกข์ โศกจึงเกิดเรื่อยมา
บทชีวาที่ฟ้าเขียน ขึ้นมาเอง
ในวันนี้ขอสู้ฟ้าด้วยมานะ
แม้นว่าจะทุกข์โศก โดนข่มเหง
จะขอสู้ กับบทบาท วาดมาเอง
มิย่ำเกรง บทบาทใครที่เขียนมา
ชีวิตนี้ฉันขอลิลิตชีวิตฉัน
ไปตามฝันที่ฉันจะสรรหา
กับบทบาท กำหนดเล่นเด่นขึ้นมา
โชคชะตา เป็นแค่ฉากประกอบโรง
5 มกราคม 2554 16:07 น.
กวีบ้านไร่
เสรีภาพที่กว้างไกลเกินเอื้อมถึง
ไยเหมือนตรึงด้วยโซ่ตรวนล่ามขา
กำแพงเตี้ยเพียงตามองลอดออกมา
สูงเกินกว่าจะก้าวขาล่วงออกไป
เสรีภาพที่มองเห็นเป็นเงาแสง
แต่กำแพงแห่งใจสูง เกินปีนได้
จะทิ้งหนี แต่ศรัทธา ยังตราใจ
เลยอยู่ใต้ เงา "คุก" ที่ติดตัว
จึงเฉยนิ่ง อยู่นิ่ง ไม่ติงไหว
เพียงเชื่อใจ ยังมืดจืดสลัว
เห็นเพียงแสง ศรัทธาที่หวาดกลัว
ภาพมัวมัว สลัว พลาง กับทางตัน
เมื่อถึงแยกแห่งศัทธา แห่งความคิด
กับลิขิตที่ฟ้าสร้าง โดยไม่ถามฉัน
กับคำตอบ สองทาง ในใจนั้น
จะทิ้งฝัน ทิ้งปัญหา หรือทิ้งใจ