26 กุมภาพันธ์ 2553 21:38 น.
กวีบ้านไร่
ดวงดาวที่เคียงเดือน คงเหงาเหมือนเราไหม
ดาวน้อยแอบร้องไห้ เดือนไยไม่เหลี่ยวมอง
หรือเดือนมีเพื่อนใหม่ จึงทำให้ดาวต้องหมอง
หรือเดือนไม่เหลี่ยวมอง ดวงดาวน้อยที่คอยรอ
คืนวันที่หนาวเหน็บ ดาวเริ่มเจ็บใจเริ่มขอ
เดือนเจ้าข้าเฝ้ารอ เห็นใจหนอดาวรอคอย
น้ำตาที่ดาวล่วง ใจที่ห่วงจากดาวน้อย
ลมหรือที่เดือนคอย ที่แวะเล่นในค่ำคืน
ความไกลที่ใกล้จิต ดาวเริ่มคิดที่ฝืนฝืน
แต่รักที่ยั่งยืน ยังเป็นหนึ่งในใจดาว
เชื่อมั่นใจความรัก แม้ลมทักให้เหน็บหนาว
แต่รักที่ห่มดาว เป็นผ้าห่มให้ใจเย็น
23 กุมภาพันธ์ 2553 12:51 น.
กวีบ้านไร่
ถึงว่างานจะหนัก รักเลยต้องเหี่ยวบ้าง
แต่น้ำค้างที่ค้างใจยัง คงชุ่มชื่นมิขาดหาย
โทรศัพท์ อาจขาดเสียงบ้าง ยามเหนื่อยกาย
แต่ก็คลายความเหงา ด้วยเข้าใจกัน
แม้นว่างานจะหนัก รักยังคงชูช่อ
เพราะหวังยังรอ เลี้ยงช่อรัก ให้สุขสันต์
อาจมีบ้าง ที่แอบเหงา เป็นบางวัน
ผ่านได้นั้น เพราะฉันมั่นใจเธอ
งานเธอหนัก งานฉันยุ่ง เพราะมุ่งรัก
แต่ใจทัก ฮึดสู้ อยู่เสมอ
เพราะมองเห็นอนาคตหวังได้เคียงเธอ
หมายพบเจอ ความฝันในวันไกล
ฉันจึงเก็บเล็ก ผสมน้อย คอยความหวัง
สองเรายัง ห่อใจ ให้สุกใส
อนาคต สองเราต้องเป็นไป
ด้วยดวงใจ หมายมั่น ในวันรอ
9 กุมภาพันธ์ 2553 22:12 น.
กวีบ้านไร่
สัญญาณแห่งเวลา มาพรากจากใจ
ขอบคุณความห่วงใยที่เคยห่วงหา
นับแต่นี้คงเหลือเพียงแค่ห้วงเวลา
ที่ส่งมาในใจให้รำพัน
ความรู้สึกก่อนเก่า ที่เล่าขาน
เมื่อนมนาน ความหวาน ก็สิ้นฝัน
คนเคยพูด เคยรัก เคยสัมพันธ์
ต้องจากกัน เพราะห่างที่พรากใจ
ในวันนี้วันที่ ทุกอย่างเปลี่ยน
ความแชร์เชือน เข้าแทรก แตกดวงไข
ขับไล่ออก บอกลาจากทางใจ
เมื่อคนใหม่ ของเธอ เดินเข้ามา
ฉันเข้าใจ ในความรู้สึกที่พบนี้
จึงจบที่ฉันจาก ฝากห่วงหา
แผลในใจ ทาด้วยยาน้ำตา
ที่ไหลมา ชโลมให้ลุกเดิน
ถ้าเธอรัก รักฉัน ฉันขอร้อง
หลบตามอง ฉันบ้างอย่าขาดเขิน
ขอฉันเป็นเพื่อนเธอ ตอนหัดเดิน
ก่อนเผชิญโลกกว้างด้วยขาตน
ฉันอาจกลัดกลุ้มบ้าง ในวันนี้
ทุกนาที ที่ผ่าน ชวนสับสน
แต่ฉันรู้นี่คือ โจทย์ความเป็นคน
ฉันอาจจน แรงสู้ แต่ยังฝืนยืน
ลาก่อนนะ คนเคยรัก
ฉันจะหัก ความเก่า มิขัดขืน
แต่ฉันขอ เพียงสิทธิที่จะยืน
จะมิฟื้น เรื่องเก่า ให้เศร้าใจ
1 กุมภาพันธ์ 2553 22:18 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อความเหงา เข้ามาใกล้หัวใจ
ความอ่อนไหวก็เริ่มถามหา
กับความห่วงที่โดนห่างจากเวลา
ราวกับว่า ค่าในตัวหมดลงไป
น้ำตาผสมโซดา แก้วนี้
คงจะดีกว่าน้ำใจที่ห่วงหา
เพราะว่าเหล้า คือเพื่อนยามมีน้ำตา
กับผ้าเช็ดหน้ายามเหงาเดียวดาย
เขาจะห่วงเราบ้างไหม
เขาจะรู้หรือไม่ว่าเรา ใจจะขาดหาย
เขาจะรู้หรือไม่ว่าเราเจ็บปางตาย
เราจะทนได้เพราะใครในวันนี้
เห็นภาพเก่า ล่องลอยในเงารัก
เหมือนปีกหัก เกินว่าจะอยู่นี้
ที่ทนอยู่เพราะรักหลอกคนดี
เจ็บบกว่านี้ก็ทำได้เพราะรักเธอ
==========
กวีบ้านไร่ ในวันเหงา
1 กุมภาพันธ์ 2553 08:37 น.
กวีบ้านไร่
ได้ข่าวว่าเธอ เหงา เศร้า หงอย
ยังรอคอยข่าวข่าวที่ส่งหา
เนื้อในข่าวเล่าบอก เป็นสื่อมา
ใจเธอชา เพราะรัก อย่างระทม
ฉันได้ฟังข่าวเธอ ถึงกับเศร้า
ว่าเธอเมา เพ้อพร่ำ ด้วยขื่นขม
คนเคยรัก อย่างเรา เศร้าระทม
อยากจะบ่ม ใจหล้าเธอ กลับคืนมา
โทรมาหาได้เสมอ นะคนเคยรัก
ศาลพักใจ ดวงนี้ ยังห่วงหา
ถึงเราไม่ใช่ เหมือนก่อน ที่เป็นมา
แต่ทะว่า ความจริงใจ ยังคงมั่น
เจ็บมากไหม คนดี คงเจ็บมาก
เหมือนเธอฝาก ความช้ำใจ ให้ฉัน
กว่าจะลืม ความรู้สึกรักผูกพันธ์
เกือบทำฉันนั้น ตายคืนมาหลายที
น้ำตามีราคามาก อย่าไหลหลั่ง
กับความหลังที่เศร้า ในวันนี้
คือพลังความเข้มแข็ง ที่จะมี
วันหน้านี้ เธอจะยืนอย่างมั่นคง
อยากกลับไปเช็ดน้ำตาให้คนช้ำ
แต่ก็จำใจ ในเส้นที่ขีดลง
ได้แต่แอบ แอบมองเธอ อย่างปลงปลง
ว่าเธอคงทำใจได้ ในเร็ววัน
+++
แบบว่า อารมย์พาไป ไม่มีอะไรในกอไผ่ ห้าๆๆๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
5508
