25 พฤศจิกายน 2552 16:04 น.
กวีบ้านไร่
ท่านสมัคร จากไป อาลัยยิ่ง
จากทุกสิ่ง สู่สรวงห้วงสรรค์
ท่านนายก ผู้จริงใจ ในวันนั้น
ที่ฝ่าฟัน ศรัทธา มหาชน
พูดจริง จริง ไม่เสแส้ง แกล้งปลิ้นปลอก
หรือจะหลอกลวงใจ ให้ฉงน
คิดสิ่งใด พูดไป ไร้เล่ห์กล
จนผู้คนหลายชนชั้น ต่างศรัทธา
อาจมีบ้างบางคนไม่ชมชื่น
บางคนฝืน ศัทธา ส่งมาหา
แต่เราจำสิ่งดีงาม ท่านมีมา
กับเวลา ท่านสร้างคุณความดี
โปรดจงจำสิ่งดี งามที่ท่านสร้าง
ทิ้งบาดหมาง อโหสิ ในที่นี้
คุณความงาม ท่านสร้างบารมี
มากเกินที่ จะอ้างมาจารจร
กวีบ้านไร่ ขอบคุณท่าน
ที่แบ่งปันความรู้ มาสั่งสอน
ทำกับข้าว เดินตลาด เอื้ออาทร
ทุกทุกตอนแห่งบท ยังจดจำ
วงแวนรอบนอก คิดสร้างแก้ปัญหา
หลายท่านจา ว่ากล่าว บอกน่าขำ
มาวันนี้ เห็นทราบกับท่านทำ
นี่คือบทนำ ที่อ้างกล่าวขึ้นมา
ขอให้ท่านไปสู่สุขคติ
ขออโหสิให้กวีฯ อย่าถือสา
บางครั้งพลาด กล่าวเกินล่วงวาจา
อย่าได้มาถือโทษ กวีฯเลย
ขอไว้อาลัยให้ท่านนายก คนที่๒๕ อย่างสุดซึ้ง กวีบ้านไร่ขอจดจำคุณงามความดีท่าน ครับ
20 พฤศจิกายน 2552 13:34 น.
กวีบ้านไร่
วังน้ำเขียว ที่รัก
ฉันจะพัก ริมทางใจให้สมหวัง
เห็นแดดส่อง คิดหวนก่อนเมื่อครั้ง
สองเรายัง สดชื่น ดูรื่นรมย์
วังน้ำเขียว เขียวชื่น ชื่นดวงจิต
งามดวงพิศ พิศสมัย ใจสุขสม
แสงสีทอง ยามเช้า เฝ้าชื่นชม
งามภิรมย์ เลิศยิ่ง วังเวียงทอง
เบญจมาศดอกใหญ่ เหลืองอะร่าม
ทอความงาม งามพิศพริ้ง ชวนฉลอง
เพราะงาม อะร่าม กับหมอก ชวนมอง
ถิ่นแดนทอง วังน้ำใจ เมืองย่าโม
วังน้ำเขียว เหลี่ยวหลัง ครั้งสดชื่น
ช่างดูรื่น รื่นรมย์ สุโข
เมื่อครั้งนั้น มีหลานแม่ย่าโม
เป็นคนโชว์ ความงาม วังเวียงทอง
นางก็พา เราชม เขาแพงม้า
จึงแกล้งว่า ศรใจ มัดเราสอง
นางเอ๋ยบอก ว่าอย่าแกล้งให้ใจมอง
แล้วก็ต้อง ระทมเมื่อจากลา
แล้วจึงเดิน ชมกระทิง ทิ้งความเศร้า
เมื่อครั้งเรา นั่งเล่น อย่างหรรษา
ดูผีเสื้อ สวนองุ่น งามอุรา
จึงแกล้งว่า สงสารใจเมื่อไม่มีเธอ
มาแอบเศร้า เฝ้ามองตะวันตก
ใจเราหก ผาเก็บตะวัน ให้ใจเม่อ
เมื่อเธอฝาก รอยรัก ปักษ์ใจเจอ
หรือว่าเธอ ตกผาไปกับตะวัน
พอตอนเช้า เข้าชมสวนองุ่น
แดดอุ่นๆ กระทบผล จนใจฝัน
เห็นแสงทอง ส่องรักผูกสัมพันธ์
แต่กะนั้น ก็ไร้ผลเพราะขาดเธอ
++++++ว่างๆ ไปวังน้ำเขียวกันนะครับ++++++++
18 พฤศจิกายน 2552 18:16 น.
กวีบ้านไร่
สะเก็ดดาว
ร่วงถามข่าว ใครหลายคนไหม
ดาวคง ไม่ลืม คนที่คอยห่วงไย
ที่ส่งใจ ไปกับดาวดวง
สะเก็ดดาว
ข่าวคราว คนนั้นหายไปเกินใจหวง
ช่วยบอก เขาด้วยนะมีคนห่วง
อย่าปล่อยให้ดวงดาว คอยจนหนาวกาย
สะเก็ดดาว
คงจะหนาว เกินกว่าจะผ่อนคลาย
คงเหมือนเรา ที่ลมหนาวซึมผ่านกาย
ดูก็คล้าย ใจหนาว รอคนคอย
สะเก็ดดาว
ช่วยส่งข่าว ว่ามีคนหนึ่งที่เหงาหงอย
มีคนหนึ่ง ที่ห่วงไยและรอคอย
รอดาวลอย ส่งข่าวยามนิทรา
สะเก็ดดาว
เคยพราวแสง อย่าอับหายไปจากฟ้า
ให้เจ้าเด่น ส่งรักไปสัญญา
บอกทั้งฟ้า ว่ายัง รักและรอคอย
กวีบ้านไร่
ประเทศไทย
๑๘ พ.ย. ๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1112
