30 กรกฎาคม 2547 13:53 น.
กวีบ้านไร่
ขบวนเซิ้งเริงร่าเริ่มนำแห่
เสียงแซ่งแซ่โปงลางดูนางไห
เป็นขบวนงามเด่นสำราญใจ
รำฟ้อนไปพาเทียนใหญ่ให้เวียนชม
งานแห่เทียนเมืองอุบลระบือชื่อ
ดั่งคำลือที่เลืองมาพาสุขสม
เป็นบุญแล้วชาตินี้ที่มาชม
รื่นอารมณ์เมื่อมางานเมืองอุบล
26 กรกฎาคม 2547 11:42 น.
กวีบ้านไร่
หลายร้อยล้านถ้อยคำเธอพร่ำบอก
เพื่อย้ำตอกความรู้สึกว่าคิดถึง
ในห้วงเวิ้งฟ้าไกลให้คำนึง
เฝ้าระลึกถึงเธออยู่ทุกค่ำคืน
หลายหมื่นล้านวจีที่เธอให้
ขอแค่ใจรักจริงไม่ทิ้งหนี
ขอวันนี้ พรุ่งนี้มีเธอเถิดคนดี
ขอรักนี้ของเราจงนิรันดร์
การพบกันของเรานั้นมันช่างแปลก
รักเมื่อแรกแทรกกลางหว่างใจฉัน
เฝ้าทะนุถนอมพร้อมฝ่าฟัน
ร่วมสร้างร่วมสรรค์วันสองเรา
เธอขอเพียงเอาเวลามาพิสูจน์
ใช่คำพูดเพ้อพร่ำแค่เราสอง
เธอขอเพียงเวลาใจใช่ทดลอง
ไว้ประคับประคองกันและกัน...........
แต่งโดย......นกเสรี......๒๔ กรกฎาคม ๒๕๔๗
นำเสนอโดย กวีบ้านไร่ (โดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ๒๖ ก.ค. ๒๕๔๗)
23 กรกฎาคม 2547 17:55 น.
กวีบ้านไร่
สัญญาสาบานใดผมไม่มี
ไม่กล้าที่จะเอ๋ยคำบอกได้
เพราะคำพูดที่เกิดจากข้างใน
คงยากจะให้รู้เพียงพูดจา
ขอเอาเวลามาพิสูจน์
มากกว่าคำพูดอันหรรษา
ขอเอาใจพิสูจน์ใจที่ให้มา
คงมากค่ากว่าคำที่พูดกัน
รักหรือแกล้งเวลานั้นคงบ่งบอก
หรือจะตอกจะย่ำด้วยความฝัน
หรือจะบอกจะพูดคงรู้กัน
หากใจนั้นสื่อใจได้ด้วยใจจริง
22 กรกฎาคม 2547 17:23 น.
กวีบ้านไร่
ได้ข่าวว่าวันนี้เธอไม่สบาย
ใจของชายได้ยินพาหวั่นไหว
ด้วยห่วงหายอดชู้คู่ดวงใจ
เป็นอะไรมากไหมใจวุ่นวาย
อยากเข้าเคียงข้างกายเข้ารักษา
แต่เหมือนฟ้าจงใจให้ห่างหาย
อยากอยู่ใกล้สื่อใจเคียงข้างกาย
บอกความหมายสองตาว่าห่วงกัน
ระยะทางพรากกายเราให้ห่าง
พี่อ้างว้างเดือดร้อนพาโศกศัลย์
ห่วงคนดีที่เจ็บป่วยปวดชีวัน
ใจพี่นั้นห่วงนางทุกนาที
อยากกลับไปปลอบโลมจูบจอมขวัญ
งานพี่นั้นมันมัดจนไม่อาจหนี
หน้าที่กายต้องทำให้ให้มันดี
และหน้าที่ของใจต้านไม่ลง
พอยิ่งคิดยิ่งวุ่นวายพาสับสน
ห่วงใยจนใจพี่แทบเป็นผง
เจ้าเจ็บมากพี่ปวดร้าวเฝ้าพะวง
ใจงวยงงกับเรื่องราวที่เกิดมา
ฟ้าเอ๋ยฟ้าดลใจให้เรารัก
ไยต้องหักทางกายให้ห่วงหา
ไม่เป็นไรใจพี่ฮึดขึ้นมา
ตราบใดฟ้ามีดินใช่สิ้นเธอ
22 กรกฎาคม 2547 09:01 น.
กวีบ้านไร่
ยามตื่นมาอยากฟังเสียงใจทัก
บอกว่ารักจากคนที่ชิดใกล้
ยามท้ออยากฟังเสียงเพิ่มแรงใจ
รักห่วงไยอยากได้ยินทุกเวลา
คิดถึง คิดถึง อยากฟังเสียงบอก
เพื่อย่ำตอกความรักที่ห่วงหา
คิดถึง คิดถึงเธอเรื่อยมา
ทุกเวลาอยากมีเธอยอดดวงใจ
ระยะทางแห่งกายเหมือนม่านกั้น
ทางใจนั้นไม่ห่างกายไร้หวั่นไหว
ขอเธอฉันมั่นในรักที่ครองใจ
คงจะไม่มีใครมาแยกทาง
อย่าได้แคร์คำคนล่องลมปาก
ที่เขาอยากให้เราต้องบาดหมาง
ขอให้เธอมั่นใจฉันรักไม่จาง
ความอ้างว้างคงไม่เกิดหากเชื่อกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
11029
