13 พฤษภาคม 2547 18:07 น.
กวีบ้านไร่
เสียงหมอลำแว่วมา เมื่อยามฟ้าจะอับแสง
ใจหวิวเริ่มสั่นแรง คิดถึงบ้านที่จากมา
ฟังเสียงซอสายเศร้า พาความเหงาโหมเข้ามา
กอดเขาเคล้าน้ำตา คิดถึงบ้านแดนพงไพร
ห่วงบ้านห่วงแม่พ่อ คงจะรอลูกกลับไป
น้ำตาไหลผ่าใจ เมื่อภาพเก่าเข้าเวียนวน
เหงามากคิดถึงแม่ ใจอ่อนแอไร้น้ำทน
อยากกลับไปเยี่ยมยล แต่ขัดเขินเรื่องเงินตรา
ค่าแรงคนบ้านทุ่ง ในเมือกรุงด้อยราคา
วันละร้อยหกห้า ก็อดทนเพื่อครอบครัว
12 พฤษภาคม 2547 18:08 น.
กวีบ้านไร่
ย่ำคืนจะมืดค่ำ ฟ้าเริ่มดำด้วยเงาแสง
ฝูง นก พวกแมลง ก็บินว่อน ลู่เล่นลม
สายฝนโปรยลงฟ้า สู่ผืนนาให้ชื่นชม
กบเขียดร้องระงม เคล้าเป็นเพลงเพราะเรไร
ข้าวไหวใบเขียวอ่อน หิ้งห้อยว่อนส่งแสงไป
ราวกับมีงานใหญ่ สมโภชกันกลางเวียงวัง
ท่ามกลางเงาราหู ลมพัดลู่เป็นมนต์ขลัง
ไก่ร้องส่งเสียงดัง ปานจะบอกเอ่ยความใน
ฟ้าแจ้งแสงส่องหล้า เห็นธาราที่นองไหล
เต็มเปรี่ยมล้นออกไซ รอปลาไหลเข้ามาชม
ข้าวเขียวก็ตั้งท้อง แย้มรวงทองล่องเล่นลม
เหมันหวนมาชม ธนูว่าวร้องเพลงไพร
รวงทองจะผลิแย้ม สีทองแต้มเต็มท้องไร่
ห้อมฟุ้งคลุ้งกลิ่นไอ เสน่ห์ทุ่งสืบทอดมา
ข้าวเหลืองมัดเป็นฝ่อน เรียงทับนอนข้างเถียงนา
ตีฟาดเอาเม็ดมา ขึ้นยุ้งฉางไม่ช้านาน
พอถึงกลางเดือนสี่ เหล่าน้องพี่บุญคูณลาน
หมอลำร้องขับขาน กล่อมความสุขหลังหน้านา
วิถีแห่งชาวบ้าน สืบตำนานเล่ากันมา
เป็นภาพจำติดตา ของลูกหลานอีสานเฮา
12 พฤษภาคม 2547 14:55 น.
กวีบ้านไร่
ย่ำฟ้าอรุณรุ่ง ควัญไฟฟุ้งจากเรือนชาน
เพื่อจัดหุงอาหาร ก่อนสายันจะขึ้นมา
แดดอ่อนตอนย่ำเช้า ย่ำเร่งเท้าเข้าทุ่งนา
อาหารที่จัดมา เรียกเพื่อนพ้องขึ้นมากิน
ป่นปลาที่หาได้ เรียงจัดไว้พร้อมกระถิน
อร่อยล้ำเมื่อได้กิน อาหารพื้นมากราคา
พักเม็กจัดมาพร้อม กับแกงอ่อมเขียดจะนา*
ข้าวเหนียวที่หุงหา จิ้มลงถ้วยด้วยอิ่มใจ
ผักติ้วต้มปลาค่อ** ปิ้งปลาหมอที่หาได้
จัดลงแทนแกงไก่ คงดีเลิศอย่างแน่นอน
กบอย่างส่งกลิ่นหอม ตำถั่วพร้อมแกงเห็ดขอน
ลาบก้อยวางสลอน ชวนลิ้มลองรสชาติดู
กุ้งเต้น ผักกระโดน*** แกงเห็ดโคนใส่อีตู่****
แจ๋วบองกับถั่วพลู นึ่งข้าวเหนียวอร่อยดี
ดอกกระเจียวเร่งต้ม กับตำส้ม คั่วกุดจี่
เร็วเร็วอย่ารอรี เดี่ยวจะหิวเป็นลมไป
อาหารอีสานนี้ ยากจะมีใครเทียบได้
ปลาหร้าหอมยวนใจ หูฉลามก็ไม่เทียม
นิยามศัพท์ อีสาน
* เขียดจะนา คือ เขียดชนิดหนึ่ง ตัวเล็กๆ ชอบอยู่ตามน้ำ และฤดูแล้งจะอยู่ทราย
** ปลาค่อ คือปลาช่อน
*** ผักกระโดน คือ ผักที่อยู่ตามธรรมชาติ มีรสฝาด
****อีตู่ คือ ใบแมงลัก
12 พฤษภาคม 2547 10:25 น.
กวีบ้านไร่
อาทิตย์เริ่มอ่อนแสง หมดเรี่ยวแรงลงหลับฝัน
แสงทองลดลงพลัน บอกกลางวันจะหมดไป
ชาวนาอยู่กลางทุ่ง เร่งท้าวมุ่งจากนาไร่
จูงควายห่างคันไถ่ แล้วไล่ต้อนกลับเรือนชาน
แอ่นลม*บินถลา กลับรังมาอย่างสำราญ
แมงปอบินประสาน ประดับฟ้าชวนเพ่งมอง
ดอกไม้ในหน้าฝน ผีเสื้อยลจะครอบครอง
หมู่ผึ้งก็หมายปอง บินแวะชมถึงความงาม
11 พฤษภาคม 2547 15:47 น.
กวีบ้านไร่
ท้องฟ้าราตรีกาล สั่นสะท้านด้วยคำราม
ราวกับเกิดส่งคราม ดังเปรี้ยงป้างอย่างน่ากลัว
สายแสงยาวเป็นสาย ท้องฟ้าลายแสงสลัว
มืดดำแผ่ไปทั่ว เส้นสีเงินแลบเป็นรอย
หน้าส่วนตัว
8545
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
