15 มีนาคม 2553 18:30 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อที่รัก อยู่ห่างกาย หลายร้อยหลัก
แต่ความรัก ให้คงมั่น อย่า เหหัน
ภาพที่รัก ยังหวาน กับคืนวัน
จนเธอนั้น ไม่ห่าง จากใจกัน
แต่ด้วยทางที่ไกลโพ้น รักรันทด
ความรักอด จะฝืนทน จนห่างฝัน
อย่าหักรัก ด้วยเข่า เข่มเหงกัน
รอวันฝัน กับวันสวย ด้วยแรงทน
สุดที่รัก ฉันรอเธอ ทุกค่ำเช้า
โปรดโปรยเงา เข้าเคียงฉันทุกแห่งหน
อย่าตัดรัก ด้วยเข่า เลยยวนยล
ฉันจะทน เพื่อสานรัก ของสองเรา
ท้อนะ ยอมรับท้อ กับทางวิ่ง
หยามทุกสิ่ง กับทางฝันอันเขลาเขลา
สุดที่รัก ฉันหวัง รักสองเรา
จะเคียงเงา เราสอง ร่วมทางกัน
"ไม่มีอะไรในกอไผ่ครับ "
13 มีนาคม 2553 14:50 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อดอกไม้ ในมือเริ่มห่อเหี่ยว
จะแลเหลี่ยว มองใครก็ไม่เห็น
รักที่มี เริ่มที่จะชาเย็น
จนจะเป็น เรื่องเก่าที่เคยชิน
หนทางใจใกล้กัน ไกลเพียงร่าง
แต่ข้างข้างใจเรา โหยถวิล
สุดที่รัก ฉันย่ำแย่ รอยลยิน
ใจแทบสิ้น ขาดแล้วแก้วนวลนาง
เสียงของเธอ มิเจอหลายคืนค่ำ
เพลงลำนำ นกร้อง ใจถากถาง
เขาคงลืม เราแล้ว แก้วนวลนาง
จึงค่อยห่างจากเรา ให้เศร้าใจ
สายลมร้อน พัดแรงเคลือบแคลงนัก
ว่าที่รัก คืนนี้เจ้าอยู่ไหน
อยู่คนเดียว หรือว่าอยู่กับใคร
ร้อนในใจ เมื่อคิดถึงนวลนาง
จึงถอนคิดเรื่องลบ ที่พบเห็น
ว่าเนื้อเย็น คงยุ่งงาน อย่าบาดหมาง
ความเชื่อใจ เชื่อมั่นกับแนวทาง
รักที่วางจึงอยู่ได้ อย่างเอ็นดู
เราคิดมากหรือไร นี่สุดที่รัก
ห่างหายพักตร์ ใจน้องยังคงอยู่
แต่อยากขอ ส่งข่าวบ้าง ช่วยเอ็นดู
ให้ได้รู้ว่า เจ้ายังมั่นในรักเรา
11 มีนาคม 2553 18:01 น.
กวีบ้านไร่
พ่อจ๋า หนูกลัวว่าฟ้าจะเปลี่ยนสี
พ่อจ๋า ดูซี คนหล้นหลาม
พ่อจ๋า หนูกลัวฟ้าจะคำราม
พ่อจ๋า หนูถาม ตอบหนูซี
พ่อจ๋า ฟ้าไทย ไยมืดมัวนัก
พ่อจ๋า คนหมดรักกัน หรือนี่
พ่อจ๋า เพราะอะไร ตอบหนูซี
พ่อจ๋า คนที่นี่เป็นอะไร
พ่อจ๋า ต้นอำนาจ เป็นไงเล่า
พ่อจ๋า ไยเขา ถึงกินได้
พ่อจ๋า คนกินอำนาจไยจับใจ
พ่อจ๋า ทำไม เขาไม่แบ่งปัน
พ่อจ๋า เขาว่าร้าย กันว่าทำผิด
พ่อจ๋า ช่วยคิด หน่อยนั้น
พ่อจ๋า ทำไมเขา ที่ว่าดีกว่ากัน
ที่แท้มัน ก็พอกัน ใช่ไหมเอ๋ย
8 มีนาคม 2553 14:50 น.
กวีบ้านไร่
ถึงกาฬยุค บนพื้นดิน ที่สิ้นแสง
ฟ้าเคยแจ้ง ต้องมืดมัว สลั่ว
เพราะอำนาจ กาฬคน ที่เต็มตัว
นำความชั่ว ส่งสร้าง แนวทางตน
มาตรฐานรัฐะ มากมาตรฐาน
คนเต็มบ้านต่างรู้ซึ้ง ทุกแห่งหน
นำกฎหมาย ตีกินเข้าพวกตน
จนผู้คน ทนทานไม่ได้ จึงออกมา
จากสิบหกตุลามาห้าสาม
ลองติดตาม ดูเถิด สิ่งที่หา
ประชาธิปไตย ไทยเป็นมา
หรือเพียงค่า ปากกาบนรัฐธรรมนูญ
กี่หยดเลือดวีรชน ดำเนินขีด
กี่เลือดฉีด บนธรรมนูญอันอดสู
กี่ผู้คนที่ ล้มตายให้คิดดู
กี่คนผู้ ที่สร้างสรร ขวัญเมืองไทย
ไทยเป็นไทย หลายร้อยปี ใช่ปีนี้
ก่อนหน้านี้ เป็นไทยได้ จนผ่องใส
บรรพชน เอาเลือดรบ กลบเส้นชัย
จนเป็นไทย ให้ไอ้อี แย่งชิงกัน
มาจนถึงสองสี่เจ็ดห้า
คณะราษฎร์ มานำไทย ส่งฝัน
ประชาธิปไตร ควรเป็นของไทยนั้น
จนองค์ท่าน ร.๗ สละองค์ลงมา
องค์ฯสละอำนาจให้ราษฎร์ นั้น
ต่างรู้กัน มิได้ให้ผู้ใด มีวาสนา
ใช้อำนาจเกินกว่า มวลประชา
อัญเชิญตรา ธรรมนูญ มาปกครอง
จนเวลาล่วงก้าว เป็นทศวรรษ
ผู้คนจัดเสพสม อำนาจของ
รัฐมนตรี นายก ต่างหมายปอง
เหิมเกริมต้อง รัฐประหารกัน
อำนาจมืดปกครอง ปีสิบหก
จนไทยตกกาฬยุค มิสุขสันต์
นักศึกษาเข้าป่า ต่างรู้กัน
จนถึงวันเส้นชัยราชดำเนิน
มาปีกลายเมษาเลือด เลือดไหลล้น
เพราะผู้คนมาก มาย ไม่ห่างเหิน
ประชาธิปไตย ไทยต้องก้าวเดิน
เสารีย์ฯ เกินจะเปิดทาง จนรบกัน
มาปีนี้ มีนาร้อน ร้อนถิ่นหนัก
คนหลายหลัก หลายฐาน ผสมศัลย
รวมกลุ่มก้อน เข้าเรียกร้อง สิทธิไทยนั้น
ให้รู้กัน เหลือง แดง จะรู้ดี
แดง หรือ เหลือง ครองเมือง ไทยแล้วหรือ
หรือนี่คือ กาฬยุค เกินสุดที่
จะหักห้าม มิให้รบ จบชีวี
เพราะน้องพี่ หลานไทย ไม่รักกัน
+++++++++++++++++++++++++
8 มีนาคม 2553 12:42 น.
กวีบ้านไร่
(จดหมายจากพญานาค )
เขียนจากพื้นบาดาล เมืองดินต่ำ
หวังจะนำ ถ้อยคำ ถึงสหาย
พญามังกร เพื่อนที่เคยร่วมเคียงกาย
ช่วยผ่อนคลายทุกข์ร้อน ให้เห็นใจ
น้ำในของ เกือบแห้ง แล้งขนาด
เพื่อนฉลาดกั้นกันน้ำไม่ให้ไหล
มวลพวกนาคน้อยใหญ่ แทบขาดใจ
เพราะน้ำไกล โดนกั้น ใกล้สิ้นเมือง
สงสารเถิดท่านท้าวมังกร ผู้ยิ่งใหญ่
เราเมืองไกล วอนไหว้ด้วยสร้อยเขือง
เห็นแต่มิตร โปรดปล่อยน้ำได้เจือเมือง
ผู้รุ่งเรืองอย่างท่าน โปรดเอ็นดู
คำวิงวอนจากมิตร สนิทเชื้อ
เคยช่วยเหลือ ครั้งเก่า เคยเคียงสู้
น้ำพึ่งเรือ นาคพึ่งน้ำช่วยคิดดู
มังกรอยู่เมืองต้นน้ำ อย่าแกล้งกัน
โขงแห้งนัก เพื่อนรัก ร้อนตัวมาก
สงสารนาค น้อยใหญ่ ไร้สุขสันต์
เมืองใต้น้ำ ต้องสิ้นชาติ ด้วยสุริยันต์
เมืองคนนั้น ร้อนขึ้นทุกคืนวัน
(ตอบพญานาค)
ถึงพญาเมืองนาคมิตรสนิทเชื้อ
เราอยากเจือจุนนาค ผู้โศกศัลย์
น้ำในเมืองมังกร มากอย่างรู้กัน
เพราะคนนั้น สร้างเขือนในแดนเรา
คนเท่านั้น เหลือมล้ำ รุกรานนาค
จึงเขียนฝาก ถึงนาคอย่าหมองเศร้า
ว่าพวกคน ทุกวันนี้ข่มเหงเรา
ตั้งตัวเขา ยังข่มเหงกันและกัน
อยากช่วยเพื่อแทบขาดใจ ไยช่วยได้
เพราะเขือนได้ สร้างกำแพง อย่างแข็งขัน
แม้มังกร จะฟาดหาง ฝ่าฟัน
แต่เขือนนั้น ก็ยากจะพังลง
จนจำต้องบอกเพื่อน ให้บอกมนุษย์
ช่วยกันหยุดโลกร้อน วอนประสงค์
นาคน้อยใหญ่ จะสิ้น ชีวิตลง
โปรดช่วยพงษ์ เมืองนาคและมังกร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
969
