13 กรกฎาคม 2553 13:19 น.
กวีบ้านไร่
โอบกอดเงา เข้าเคียงข้าง ร่างโรยร่วง
เมื่อเห็นดวงดารา ที่เฉิดฉาย
ไปลอยเลื่อน เคลื่อนคล้อย ไร้เงาชาย
กับจุดหมาย ปลายทางดาว ที่ไร้เรา
เห็นข่าวส่ง คนส่งข่าว ข่าวเริ่มหาย
ดูเหมือนคล้าย ลางร้าย คืนมาให้อับเฉา
แต่ฝืนยิ้ม หัวเราะ เล่นกับเงา
แต่ก็เศร้า เมื่อเราอยู่ผู้เดียว
เหลียว เหม่อมอง ทิวห้อง ห้องที่ว่าง
ข้างเคียงนาง ห่างไป ให้เหม่อเหลียว
ตั้งตาคอย ลอยล่องน้องผู้เดียว
กับข่าวเปลี่ยว ที่เปลี่ยนหาย ขาดส่งมา
ฝากกับฟ้า ที่คะนอง ไปหาน้อง
ว่าชายต้อง เศร้าเหงา ให้หันหา
อย่าเพลินเล่น ไร้ข่าว เคยส่งมา
ชายตั้งตา รอนวลน้อง อยู่ลำพัง
หากว่ายัง เห็นใจ ในความรัก
โปรดมาทัก ให้ชื่นใจ รักยังขลัง
ใช่จะปล่อย ลมลอยรัก พะว้าพะวัง
เปรียบดังหนัง ขาดคู่เอก เฉกเช่นเรา
12 กรกฎาคม 2553 17:33 น.
กวีบ้านไร่
ส่งรอยยิ้มที่มุมปาก ฝากบอกรัก
ไปทายทัก สาวสวย ด้วยห่วงหา
ส่งใจซึ้ง ประหนึ่ง หวานตาลส่งมา
ผ่านแววตา ว่าผมสน อยากยลนาง
ข้างกายน้องมีสไปร์ สีแดงตั้ง
ใจเริ่มรั้ง รีรอ ในเงาสาง
เห็นน้องดื่ม นั่งเศร้า เฝ้ามองนาง
อยากเคียงข้างถามไถ่ ให้รู้ดี
จึงฝากเพลง รักน้องคนเดียว ของศร
เพลงเล่นตอน ใจช้ำ ลำนำนี้
เธอรีบซด แก้วสไปร์ ไม่รอรี
หรือว่านี้ เธอมีแผลที่กลางใจ
เพลงศรเล่า บอกว่า เขาเจ็บช้ำ
โดนใจดำ เนื้อเพลงร้อง น้องร้องไห้
พี่จึงรู้ราวเรื่องความเป็นไป
คิดในใจอกซ้ายพี่อยากปลอบโยน
8 เมษายน 2553 11:12 น.
กวีบ้านไร่
แอบมองผ่านม่านเวลา มานานเนิ่น
มัวเพลิดเพลิน ใจเย็นอย่างสุขสันต์
แต่เวลา ผ่านไปอย่างเร็วนั้น
จนว่าฉัน หมดเวลาหาคู่ครอง
มองดูเด็กรุ่นใหม่ ใหญ่เกินรุ่น
อยากหยิกอุ่น เล่นใจ ได้เคียงสอง
แต่อายุรุ่นใหญ่ ได้แค่มอง
หลบตาต้อง มองผ่านม่านกาลเวลา
เห็นใจคนแก่ แลหาคู่
รอคอยอยู่ ณ เส้นทาง ที่มองหา
ประกาศไว้ สาวไทยโพเอ็ม ที่ผ่านมา
มองชายตา หาชายซื่อ ชื่อกวีฯ
26 มีนาคม 2553 16:07 น.
กวีบ้านไร่
คราบน้ำตาแห่งความคิดถึง ซึ้งมิหาย
ดูแล้วคล้าย คราบน้ำใจที่ห่วงหา
แต่ความเหงา เข้าแทรกห้วงเวลา
ราวกับว่า โลกนี้ มีเพียงเราคนเดียว
ห่อเหี่ยว เหลี่ยวมองใครไม่แลเห็น
เปรียบตัวเย็น ใจร้อน ค่อยแลเหลี่ยว
ภาพเก่า ยังเฝ้า อยู่ดายเดียว
หรือคือเสี้ยว แห่งความคิดถึง โหมเข้ามา
กอดผ้าห่ม พลิกขวาซ้าย ให้คลายเหงา
อิงกับเงา ที่มิหาย คอยห่วงหา
เธอคือหญิง ที่ตรึงตาตลอดมา
เพียงเวลา หอบพัดร่างให้ไกลกัน
ภาพเก่าเก่า ยังเล่าบอกถึงความรัก
แน่นานนัก นานเกินใจให้สื่อฉันท์
แต่เต็มร้อยคือรัก และผูกพันธ์
แม้นคืนวัน จะล่วงไป ใจมั่นคง
ฉันก็เปรียบเทียบได้ดังทรายในขวดแก้ว
เหงามิแคล้ว คลาดใจ ไหลเป็นผง
คอยนับวันย้อนหลัง พะว้าพะวง
เหมือนผ่าดง คิดถึง ส่งถึงกัน
ขอแค่เห็นคำมั่นใจ ให้ใจรู้
ว่ายังอยู่เคียงใจ ไม่เหหัน
แม้นลมเล่ย์ พัดลวง ควงเธอนั้น
ไม่มีวัน แยกใจไปจากกัน
สัญญาได้ไหม เล่าใจหงษ์
ว่าจะคงตรึงรัก ไว้ให้คงมั่น
กี่หมื่นแสน ห้วงเวลาและคืนวัน
จะมีฉัน มีเธอ เคียงคู่ตลอดกาล
15 มีนาคม 2553 23:27 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อฉันคิด ตริตรองยามฉันเหงา
ลองคิดเอา หากรักต้องขาดหาย
ฉันคงแน่ แดนิ่งไม่ไหวกาย
คล้ายกับตาย ในน้ำตา ยามขาดนวล
ให้ฉันหยุดหายใจง่ายกว่ามาก
ถ้าว่าหาก จะให้หยุดรักเธอ รักไม่หวล
เพราะกายนี้ ใจนี้ มีนางนวล
จึงครำครวล นวลนารถน้อง ด้วยหัวใจ
กายเราห่าง ห่างกาย นะที่รัก
อย่าหยุดพัก หัวใจ หรือพลักไส
เพราะหากฉันขาดเธอ คงขาดใจ
คงสิ้นไป ใจหาย ตายแน่นอน
รักเธอนะที่รัก ฉันรักมาก
ส่งข่าวฝาก กับดาว วอนอักษร
ขอฝากลม ห่มนวถบังอร
กับรักวอน ถึงใจ ในยามห่างกัน
+คิดถึงครับ คนไกล!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1034
