18 มกราคม 2553 22:46 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ว่าด้วยกลบท ตรลบจักราล
หรือ เรียกอีกอย่างว่า
กลบท ยอกย้อนซ้อนกล นั่นเอง
*ใจดวงหนึ่งตรึงตรามามอบรัก
ฟ้าสลักภักดิ์ปองครองสงวน
หน้าใบผ่องยองใยวิไลนวล
ไหวหวั่นชวนป่วนมองจ้องกานดา
*กานดาจ้องมองป่วนชวนหวั่นไหว
นวลวิไลยองใยผ่องใบหน้า
สงวนครองปองภักดิ์สลักฟ้า
รักมอบมาตราตรึงหนึ่งดวงใจ
*ครวญรำพันฝันใฝ่ได้เคียงคู่
ไยอดสูรู้ชะตาค่าควรไม่
ใสแก้มนางพลางพิศติดฤทัย
สถิตใจในภาพกำซาบทรวง
*ทรวงกำซาบภาพในใจสถิต
ฤทัยติดพิศพลางนางแก้มใส
ไม่ควรค่าชะตารู้อดสูไย
คู่เคียงได้ใฝ่ฝันรำพันครวญ
17 มกราคม 2553 21:03 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*คนค้นคำ ทวนถ้อย เรียงร้อยรื่น
เด่นดาษดื่น คำเป็น-ตาย ล้วนหลากหลาย
รับ-รองเร่ง ส่งต่อ มีมากมาย
สื่อสร้างสาย สัมพันธ์ แก้วกลอนกานท์
*เริ่มเรียนรู้ สามัญ เอกเอ่ยอ้าง
โททำทาง ตรีต่อ เสียงสืบสาน
ตรึกตรองตาม จัตวา จดจำจาร
มอบมวลมาน ลงไป ไว้แวววาว
14 มกราคม 2553 20:48 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*เธอจากไปคราวนั้นพลันอ้างว้าง
อ้างว้างอย่างว่างเปล่าร้าวใจเหลือ
เหลือความรักเก่าหนุนคอยจุนเจือ
จุนเจือเยื่อใยซ่อนก่อนอำลา
*อำลาไปให้รู้อยู่ว่ารัก
รักเธอนักรักเธออยากเจอหน้า
หน้าคนเคยกกกอดตลอดมา
มาร้างลาวันนี้พี่ช้ำทรวง
*ทรวงคงยังคอยเฝ้าเอาใจใส่
ใส่ลงไปทุกสิ่งยิ่งห่วงหวง
หวงแทบบ้าคราหม่นจากคนลวง
ลวงจนดวงใจแหลกแทรกมารยา
*มารยาน้องทำให้นอนไม่หลับ
หลับแล้วกลับตื่นครวญรัญจวนหา
หาคนดีจนผอมตรอมน้ำตา
น้ำตามาไหลรินกินไม่ลง
13 มกราคม 2553 10:37 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*งงจนมึนฝืนแต่งแรงหมดคิด
แจงถูกผิดติดกลอนป้อนคำแหว่ง
แหว่งคำป้อนกลอนติดผิดถูกแจง
คิดหมดแรงแต่งฝืนมึนจนงง
*เรียงร้อยศัพท์จับลงปลงใจแล้ว
คงไร้แววแจ๋วสวยด้วยเพราะหลง
หลงเพราะด้วยสวยแจ๋วแววไร้คง
แล้วใจปลงลงจับศัพท์ร้อยเรียง
*พอเพียงผ่านกานท์เสียงเลี่ยงคำผิด
เอียงเอนนิดผิดไปไยต้องเถียง
เถียงต้องไยไปผิดนิดเอนเอียง
ผิดคำเลี่ยงเสียงกานท์ผ่านเพียงพอ
*ดูฝากบอกออกประเด็นเห็นความยาก
เว้นคำหลากมากรสกลบทเด่น
เด่นกลบทรสมากหลากคำเว้น
ยากความเห็นประเด็นออกบอกฝากดู
12 มกราคม 2553 10:55 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*แทบไม่เหลือภาพฝันในวันเก่า
ก่อนสองเราห่างไกลสุดใฝ่หา
หากรักนั้นจบกันวันอำลา
ร้าวเกินกว่าคืนดีดั่งที่เคย
*คงไม่มีสิ่งใดมอบให้อีก
อาจต้องหลีกลี้หน้าไม่กล้าเผย
เพราะว่าชะตาต่ำไร้คำเปรย
เปล่าประโยชน์ใดเลยจะเอ่ยคำ
*ขอแค่ฝันวันล้าสักคราหนึ่ง
ในความคิดคำนึงซึ่งถลำ
ลึกเกินกว่าถอนใจเมื่อไม่จำ
เจ็บจึงซ้ำซ้อนอยู่เพียงผู้เดียว
*ดื่มด่ำความวังเวงและเคว้งคว้าง
คืบคลานอย่างช้าช้าพาห่อเหี่ยว
ห้วงสำนึกภายในป่ายปีนเกลียว
กอดเศษเสี้ยวรักร้าวอย่างยาวนาน
*น้ำตาเอ่อเผลอไหลหล่นใจหมอง
เมื่อเป็นรองเขาหมดสิ้นบทหวาน
หวังแค่ฟื้นยืนหยัดทนทัดทาน
ท่ามถ้อยคำประหารร้าวรานทรวง
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
1848
