15 กรกฎาคม 2552 00:34 น.

คนแอบฝัน



*  เนิ่นนานนัก นกน้อย  ลอยสูงเด่น
เหมือนหลีกเร้น หลบรัก  แทบตักษัย
ปลีกวิเวก วังเวง เคว้งภายใน
จนเงาใจ แกร่งกล้า อ่อนล้าแรง



*  แลทิวเขา  เนาป่า  แหล่งอาศัย
คิดหาหลัก แหล่งใหม่ ใฝ่แสวง
ณ แหล่งเก่า  ร้าวเหน็บ  เจ็บสำแดง
พิษรักแฝง  ฝากฝัง ซังกะตาย



*  ต้องเก็บซ่อน ร่อนปีก เพื่อหลีกหลบ
ตามสมทบ พุ่มป่า หาจุดหมาย
มีเพียงหวัง  แลวาด  อาจเคลื่อนคลาย
ณ จุดหมาย  ปลายฝัน  พรรณวนา



*  ด้วยวัยเยาว์  เขลาขลาด  ไม่อาจแจ้ง
รักถูกแย่ง ยื้อฉุด  สุดโหยหา
แต่ละคืน กลืนกล้ำ  ฉ่ำน้ำตา
หวังสักครา ปีกจะกล้า ท้าแรงลม



*   หวังจะพัก  พิงใจ ดงไพรพฤกษ์
จิตสำนึก  ภายใน  ไม่เหมาะสม
ต้องเบิกตา คว้าดาว เอามาชม
แลกรสนิยม แห่งความตรมใจ



*  จึงกลับกลาย มาเป็น เช่นคนฝัน
เบิกตะวัน  ส่องหล้า  สูดฟ้าใส
มองทิวทัศน์ ขจัดจี สีอำไพ
งามวิไล กว่าเคย  ครั้งเอ่ยมา



*   ขอเป็นคน แอบฝัน วันละนิด
ก้าวสู่ทิศ ทางใจ  ได้ปรารถนา
แรงรักร้าว ระอุ  ปะทุมา
ถือเป็นยา ยอดยา  รักษาใจ



*  หากว่ามี ใครหนึ่ง  ซึ่งเห็นค่า
เดินล้ำหน้า  มุ่งมั่น  ไม่หวั่นไหว
พร้อมเคียงข้าง นกน้อย  ลอยคู่ไพร
จะมอบใจ  รักแท้  แค่เพียง....เธอ



---------------------------------------------------------------------------

พร้อม บทเพลง เพื่อชีวิต ลูกทุ่ง สไตล์ พี่เสถียร ทำมือ
เพลง คน...แอบฝัน

ไม่รู้ว่าฉัน   ทำไมต้องเป็นอย่างนี้
อยากอยู่ใกล้เธอทุกที  อยากสบสายตา
อยากให้เธอคนนั้น  ได้เดินเข้ามา
เพื่อมา....รู้ว่าฉัน  คิดถึงเธอ

อาจเป็นเพราะฝัน  ที่ยังดูห่างไกล
ฝันว่ามีเธอข้างกาย  ได้แต่ฝันเรื่อยมา
ฝัน ฝัน ฝัน อย่างนี้  บางทีก็อ่อนล้า
เปรียบดังนกที่ไม่กล้า...จะโผบิน

*ก็เป็นแค่คน...แอบฝัน  ฝันถึงเธอบ่อยๆ
ฝันว่าเธอจะคอย คอย  ฉันไม่ไปไหน
ฝัน ฝัน ฝัน อย่างนี้      อย่าปล่อยให้เลื่อนลอย ลอย
เพราะว่าใจดวงน้อย น้อย    คอยเธอทุกเวลา

**   อยากให้เธอกระซิบสั่ง  
       พูดดังๆ  ว่ารัก  ได้ไหม
       เสียงที่ออกจากหัวใจ
       ฟังเวลาไหน....ก็สุขใจเหลือเกิน

ขอมอบกลอนและเพลงนี้ ให้กับใครคนหนึ่ง  ซึ่งเธออาจจะรู้  และอาจไม่รู้
ในฐานะ ที่เราอยู่ห่างกัน  แสนไกล  หากมีวาสนา คงนำพาเธอให้เคียงข้างกัน....ในสักวันหนึ่ง

11 กรกฎาคม 2552 23:51 น.

อาจขาดใจตาย

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

อาจขาดใจตาย  /  เสถียร  ทำมือดนตรี:Em/D/C/B  Em/D/B/Em 
 
G/D/B/Em  B           Em               G            
  Emเธอใช้คำว่ามาทำไม  ถามไถ่เมื่อเจอหน้ากัน       B                                  Emอยากบอกว่าฉัน  น้อยใจทุกที  ที่เคยได้ฟัง             C                D          B                Emอาจเป็นเพราะเธอไม่มีใจ  เลยสร้างกำแพงขึ้นขวาง	        D               Bm           Em     Emด้วยการทำให้เหินห่างแม้ทางสายตา               G                         Em     * คล้ายดังสายลมโง่เง่า  ที่เฝ้าโยกคลอนภูผา             D                            B                     B         ทั้งรู้ทำไปก็เสียเวลา  แต่ก็ทำอยู่อย่างนั้น        Em                    G              Am          Em**ก็เพราะความรักอยู่เหนือเหตุผล  คนทุกคนก็เป็นแบบนี้      C                G                Em          Dแค่เดินผ่านเธอก็หลับฝันดี  มันเป็นอย่างนี้มานาน	G           Em                   D         Emถึงเวลาไม่ช่วยอะไรจะหอบใจมาเจอทุกวัน	
จนกว่าเธอนั้นจะมอบหัวใจให้ใคร  สักคนดนตรี:Em/G/Am/Em/C/G/Em/D        G/Em/D/Em/DD/B   Emซ้ำ  *  /  **B              Em                   D         Emตั้งคำถามว่ามาทำไมจะตอบเธอให้รู้เหตุผล     B                                         Emคือคนหนึ่งคนอาจขาดใจตาย  ถ้าไม่เห็นเธอ     B                                         Emคือคนหนึ่งคนอาจขาดใจตาย  ถ้าไม่เห็นเธอดนตรี: D/C/B  Em/D/C/B

สำหรับท่านไหน ยังไม่เคยดูมิวสิค  ก็คลิกตามเวป เลยนะครับ
http://www.youtube.com/watch?v=Q1oCsyBK0kQ

*เธอเอ่ยพร่ำ  คำว่า มาทำไม
ทุกครั้งไป ที่พบ สบตาฉัน
คำทักทาย  ร้ายแรง แทงใจกัน
ทุกทุกวัน น้อยใจ  คราได้ฟัง

*คงเป็นเพราะ เธอไม่  มีใจมอบ
และมักชอบ สร้างกำแพง  แข็งเกินหวัง
มาขั้นเขต  ขอบใจ  ไว้ปิดบัง
จ่อมภวังค์  ทางสายตา คราห่างไกล

*เปรียบคำคม ลมโง่เง่า เฝ้าย้ายโยก
พัดโบยโบก  ภูผา หาทำไหว
ให้สั่นคลอน อ่อนยวบ ย่อยทลาย
ที่ทำไป เสียเวลา  น่าขำจริง

*เพราะความรัก มักเหลือ  หลากเหตุผล
คนทุกคน  คงเป็น เช่นกล่าวอิง
เพียงเดินผ่าน  กาลใด สุขใจจริง
แอบคะนิง ฝันหวาน  กาลราตรี

*ทุ่มเวลา ปานใด ไม่อาจช่วย
ใจแหลกม้วย  หมดแรง แห้งสุขี
หวังสักวัน วันหนึ่ง  ซึ่งอาจมี
คนแสนดี ที่เธอรัก  ฉันจักลา

*กับคำถาม  ย้ำว่า มาทำไม
ตอบออกไป  ว่าใจ  ใฝ่ห่วงหา
คนคนนี้ มีรัก ภักดิ์บูชา
อาจมรณา  ขาดใจ  ไม่มีเธอ

*ร้อยคำถาม ย้ำว่า มาทำไม
ตอบครั้งใด  ใจอาจ  ขาดเสมอ
ณวันใด ไม่พบ สบตาเธอ
ฉันละเมอ  เพ้อพลาด  ขาดใจตาย

*โปรดอย่าถาม  ย้ำย้ำ  คำคำเดิม
เหมือนแรงเสริม หาญหัก รักสลาย
บอกอีกที  ล้านที  ไม่มีคลาย
ขาดใจตาย แน่แท้ แค่ไม่เจอ

10 กรกฎาคม 2552 23:19 น.

งดรัก พัก พรรรษา (อวสาน)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ในที่สุดก็จบจนได้ กว่าจะถึงบทสุดท้าย เล่นเอาเครียดเลย อิอิ
ขอบคุณครับ ทุกท่านที่มาเยี่ยมเยียนผมงาน ตามจินตนาการ
ไม่ถูกใจ ต้องขอ อภัยเป็นอย่างสูง

1. งดสิ่งใด ไม่เท่า ที่เรางด
เหมือนประชด ชะตา ฟ้าเปลี่ยนสี
ถึงเคี้ยวปลา อาหาร สำราญพี
แล้วจำมี วันอด พอชดเชย

2. เมื่องดรัก พักพรรษา น้ำตาหยด
มิอาจอด รันทดแท้ แม่คุณเอ๋ย
วสันต์ผ่าน กาลก่อน อ้อนทรามเชย
ไฉนเลย ล่วงมา โศกากาย

3. นึกหวนหลัง ครั้งเก่า หยอกเย้าแหย่
ทำกระแซ่ กระซิก หยิกข่วนขวาย
ทั้งใบหน้า ค่าตา พาละอาย
เพื่อนหญิงชาย หัวเราะรื่น ก็ครื้นเครง

4.ทั้งสองเรา เนาเนิน สถลมาร์ค
ธงชาติหลาก สีงาม ท่ามเสียงเพลง
พี่แกล้งโอบ ไหล่น้อง ร้องแซ่เซ็ง
แถมตะเบ็ง หยิบไม้ มาไล่ตี

5.พี่วิ่งหลบ โยกย้าย ซ้ายไปขวา
น้องผวา เซซน บ่นอย่าหนี
พูดพึมพำ อ้ำอึ้ง ถึงนาที
แม้รู้ดี มีงอน แกล้งค้อนตาม

6.ทำทีเหล่ มองสาว กล่าวขาวหมวย
น้องกลับอวย หน้าเมิน เดินไม่ถาม
ทั้งหน้าบึ้ง เบ้าบูด มิพูดความ
ต้องต้อยตาม ติดติด สะกิดมือ

7.กระซิบข้าง ข้างหู โฉมตรูน้อง
พี่ยังต้อง รักใคร ได้อีกหรือ
หมดห้องห้วง ดวงใจ ฝากในมือ
คนแอบถือ ไม้หน้าเมิน เดินหน้างอ

8. จนมาถึง อาราม ตามแบบพุทธ
ผ่องวิสุทธิ์ พุทธองค์ บรรจงหนอ
แม้นภาพวาด รูปปั้น พรรณละออ
สืบสานทอ ทอดทาง ระหว่างธรรม

9. ลุมาถึง ศาลา โอฬาร์หลวง
คนทั้งปวง แน่นเบียด เสียดขนำ
นำดอกไม้ ธูปเทียร เพียร ศีล-ธรรม
ปฏิบัติ กัมมัฎฐาน ชื่นบานตา

10. พี่จูงมือ น้องนาง วางดอกไม้
ขอพรให้ เทพไท้ ไทยรักษา
เป็นคู่รัก สมปอง ครองชีวา
จนเวลา อาสัญ สิ้นปราณลม

11. เหมือนมีเหตุ เภทภัย ในธิษฐาน
ลมฟ้าพาล ก้องกึก นึกมิสม
น้องร้องหวาด หวีดหวิว จะกริ้มลม
เก็บอกตรม หวาดหวาด กลัวขาดกัน

12. แล้วประคอง น้องกอด มาพลอดพร่ำ
เอ่ยหวานฉ่ำ น้องจ๋า อย่าเสียขวัญ
พี่อยู่นี่ ข้างนุช สุดสำคัญ
จะป้องกัน แก้ไข ทุกภัยพาล

13. จนระฆัง ดังแว่ว แสน่วเพราะ
กาลมาเหมาะ หนึ่งโมง จรรโลงสาน
พระห่มดอง ครองเหลือง เปลื้องปลดมาร
เว้นประหาร ชีวิน ผ่องอินทรีย์

14. พระอาวาส มาดเคร่ง เพ่งพินิจ
กล่าวสถิตย์ ถ้อยคำ นำวิถี
ให้ญาติโยม ยุติธรรม ทำกรรมดี
สิ่งชั่วมี ลดละ ระมัดวาง

15. พระสวดมนต์ คนพรั่ง หลั่งใส่บาตร
ของเปรี้ยวขาด คาวเติม เสริมสลาง
ผลละหมาก หลากคัด ช่วยจัดวาง
จับมือนาง ตักบาตร วาดฝันครอง

16. เพ่งพินิจ พระสงฆ์ องคเจ้า
บางรูปเยาว์ คราวหนุ่ม กล้มแก่กอง
นับถ้วนถี่ มีหยุบหยิบ เพียงสิบสอง
น่าเมียงมอง ครองไตร วิไลตา
http://www.geocities.com/saoon2002/ok/u/pic/k2.jpg

17. ภิกษุหนุ่ม เยื้องย่าง ทางธรรมมาสน์
เทศน์ประกาศ เรื่องราว เข้าพรรษา
พี่กลับนั่ง แนบน้อง จ้องนัยน์ตา
ลืมเนื้อหา มาเป็น เช่นอย่างไร

18. จำคร่าวคร่าว คราวเลิศ ก่อเกิดสงฆ์
จึงครบองค์ พระรัต-ตะ-นะ-สาม
มีพระพุทธ ธรรม-สงฆ์ ทรงศีลงาม
เลื่อมใสตาม ศรัทธา บูชาควร

19. หลังจากกราบ ลาพระ ปฏิมา
ผ่องโสภา พิสุทธิ์ ทุกจุดส่วน
ต่างจำแนก แยกย้าย หลายขบวน
ทุกคนล้วน อิ่มบุญ หนุนชีวี

20. พี่เอ่ยพร่ำ คำหวาน นงคราญจ๋า
ฤกษ์ปีหน้า มาแต่ง อย่าแกล้งหนี
อย่าลืมรส รอยรัก สักนาที
ขอคนดี รอหน่อย อย่าหงอยงอน

21. น้องกลับหยิก หยอกพี่ มีที่ไหน
ใครน๊าใคร รับปาก หากคิดถอน
ขอให้ฟ้า ผ่าพับ ดับชีพรอน
พี่กล่าววอน วิงเว้า หยอกเย้ายวน

22. สักครู่หนึ่ง ถึงย่าน บ้านสามแพร่ง
กลัวเว้าแหว่ง หวาดใจ อาลัยหวน
ทางสามแพร่ง จะแพร่งพราก จากลำดวน
อกพี่ชวน คิดไกล ไปตามทาง

23. นึกนึกแล้ว มิแคล้ว จะครุ่นคิด
น้องสะกิด ชี้มอง ท้องฟ้าสาง
เมฆครึ้มครึ้ม คราคร่ำ ฝนอำพราง
กลัวน้องนาง พรางอำ ทำห่างไกล

24. พระพิรุณ โปรยปราย วุ่นวายนัก
แทบเสียหลัก ล้มลื่น ยืนไถล
โกลาหล อลหม่าน คนบ้านไกล
น้องทรามวัย ว๊ายร้อง มองค้อนมา

25. พี่ยังจำ เเววตา เวลาค้อน
เนตรดำซ่อน เงื่อนไข สิ่งใดหนา
รอยยิ้มเปื้อน เกลื่อนเศร้า เคล้าน้ำตา
น้องถลา เซซบ คล้ายจบกัน

26. ถึงบ้านแล้ว แก้วตา ค่อยมาใหม่
อย่าร้องไห้ ร้องห่ม ตรมตรอมฝัน
กลับมารับ ซับโลม แม่โฉมจันทร์
ณ คืนวัน จันทร์เพ็ญ เด่นรตี

27. ผันผ่านพ้น เก้าเดือน เหมือนเก้าชาติ
น่าอนาถ ฤทัย ไร้สุขี
ข่าวดังแว่ว แก้วตา โสภาภี
น้องคนดี จำยอม น้อมแต่งงาน

28. เหมือนฟ้าผ่า หน้าแล้ง แทงใจดิ้น
อกสูญสิ้น ดินฟ้า มหาศาล
พ่อแม่น้อง ติดหนี้สิน เกือบสิ้นปราณ
ยอมแต่งงาน เพราะระทด หมดทางไป

29. เข้าพรรษา ครานี้ มีแต่เศร้า
ไร้ร่างเงา เจ้าพยอม หอมไสว
กลิ่นน้ำหอม ปรุงจิต ยังติดใจ
มองหญิงใด ไม่เท่า เจ้าฤดี

30. ไม่มีเจ้า เข้าใจ ไม่มีรัก
น่าชังนัก น้ำตา ไหลพร่าปรี่
โอ้อกเอ๋ย มิเคยเหน็บ เจ็บสักที
ฟ้าปราณี มิต้อง หมองระทม

31. ของดรัก พักพรรษา น้ำตาหยด
เศร้าสลด เสียใจ เป็นไข้ขม
สักพรรษา ลาบวช ด้วยปวดตรม
รักมิสม เสแสร้ง แล้งน้ำใจ

32. ปิดตำนาน หวานเลิศ เทิดพระพุทธ
พี่ขอหยุด ครวญคร่ำ น้ำตาไหล
สิ้นสุดแล้ว แก้วตา แสนอาลัย
บุญอันใด หวังวาด ชาติหน้าเทอญ

หวังว่า ทุกท่าน คงจะให้อภัยในเนื้อหา ที่สะดุด พร้อมวจนะถ้อยคำ อาจไม่โดนใจ ตอนจบ จริงๆ กะ8 บท ไปๆมาๆ มั่วๆ ได้ 32 ประการเลย ถือว่า มั่วมาไกล 5555+

9 กรกฎาคม 2552 22:29 น.

งดรัก พัก พรรรษา (3)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ผมบอกตรงๆ เลยครับ ว่าชักจะงง อิอิ
เรื่องความรู้ด้าน ศาสนา ภาษา และเนื้อหา
ไม่ค่อยกระจ่าง ถือว่า เป็นการทดสอบ การเขียนกลอนยาวๆ

ยังไงก็เชิญ วิพากษ์ วิจารณ์ กันเต็มที่นะครับ
เพื่อจะได้ปรับปรุง แลแก้ไข ต่อไป

1. งดสิ่งใด ไม่เท่า ที่เรางด
เหมือนประชด ชะตา ฟ้าเปลี่ยนสี
ถึงเคี้ยวปลา อาหาร สำราญพี
แล้วจำมี วันอด พอชดเชย

2. เมื่องดรัก พักพรรษา น้ำตาหยด
มิอาจลด รันทดแท้ แม่คุณเอ๋ย
วสันต์ผ่าน กาลก่อน อ้อนทรามเชย
ไฉนเลย ล่วงมา โศกากาย

3. นึกหวนหลัง ครั้งเก่า หยอกเย้าแหย่
ทำกระแซ่ กระซิก หยิกข่วนขวาย
ทั้งใบหน้า ค่าตา พาละอาย
เพื่อนหญิงชาย หัวเราะรื่น ก็ครื้นเครง

4.ทั้งสองเรา เนาเนิน ชลมาร์ค
ธงชาติหลาก สีงาม ท่ามเสียงเพลง
พี่แกล้งโอบ ไหล่น้อง ร้องแซ่เซ็ง
แถมตะเบ็ง หยิบไม้ มาไล่ตี

5.พี่วิ่งหลบ โยกย้าย ซ้ายไปขวา
น้องผวา เซซน บ่นอย่าหนี
พูดพึมพำ อ้ำอึ้ง ถึงนาที
แม้รู้ดี มีงอน แกล้งค้อนตาม

6.ทำทีเหล่ มองสาว กล่าวขาวหมวย
น้องกลับอวย หน้าเมิน เดินไม่ถาม
ทั้งหน้าบึ้ง เบ้าบูด มิพูดความ
ต้องต้อยตาม ติดติด สะกิดมือ

7.กระซิบข้าง ข้างหู โฉมตรูน้อง
พี่ยังต้อง รักใคร ได้อีกหรือ
หมดห้องห้วง ดวงใจ ฝากในมือ
คนแอบถือ ไม้หน้าเมิน เดินหน้างอ

8. จนมาถึง อาราม ตามแบบพุทธ
ผ่องวิสุทธิ์ พุทธองค์ บรรจงหนอ
แม้นภาพวาด รูปปั้น พรรณละออ
สืบสานทอ ทอดทาง ระหว่างธรรม

................................................

9. ลุมาถึง ศาลา โอฬาร์หลวง
คนทั้งปวง แน่นเอียด เสียดขนำ
นำดอกไม้ ธูปเทียร เพียร ศีล-ธรรม
ปฏิบัติ กัมมัฎฐาน ชื่นบานตา

10. พี่จูงมือ น้องนาง วางดอกไม้
ขอพรให้ เทพไท้ ไทยรักษา
เป็นคู่รัก สมปอง ครองชีวา
จนเวลา อาสัญ สิ้นปราณลม

11. เหมือนมีเหตุ เภทภัย ในธิษฐาน
ลมฟ้าพาล ก้องกึก นึกมิสม
น้องร้องหวาด หวีดหวิว จะกริ้มลม
เก็บอกตรม หวาดหวาด กลัวขาดกัน

12. แล้วประค้อง น้องกอด มาพลอดพร่ำ
เอ่ยหวานฉ่ำ น้องจ๋า อย่าเสียขวัญ
พี่อยู่นี่ ข้างนุช สุดสำคัญ
จะป้องกัน แก้ไข ทุกภัยพาล

13. จนระฆัง ดังแว่ว แสน่วเพราะ
กาลมาเหมาะ หนึ่งโมง จรรโลงสาน
พระห่มดอง ครองเหลือง เปลื้องปลดมาร
เว้นประหาร ชีวิน ผ่องอินทรีย์

14. พระอาวาส มาดเคร่ง เพ่งพินิจ
กล่าวสถิตย์ ถ้อยคำ นำวิถี
ให้ญาติโยม ยุติธรรม ทำกรรมดี
สิ่งชั่วมี ลดละ ระมัดวาง

15. พระสวดมนต์ คนพรั่ง หลั่งใส่บาตร
ของเปรี้ยวขาด คาวเติม เสริมสลาง
ผลละหมาก หลากคัด ช่วยจัดวาง
จับมือนาง ตักบาตร วาดฝันครอง

16. เพ่งพินิจ พระสงฆ์ องคเจ้า
บางรูปเยาว์ คราวหนุ่ม กล้มแก่กอง
นับถ้วนถี่ มีหยุบหยิบ เพียงสิบสอง
น่าเมียงมอง ครองไตร วิไลตา