7 กรกฎาคม 2552 21:27 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
กลอนนี้ แต่งตามจินตนาการ วันเข้าพรรษา ไม่มีมูล
ขอเสนอ แปดบทแรกก่อน เพราะ ว่าปวดหัว โดนฝนมาก ขอแอบหลับ อิอิ
ลองกลอน แบบเศร้าๆ ดูบ้าง เรื่องนี้ ไม่รู้จะยาวไหม แต่แบบลองแต่ง ว่าจะได้กี่บท วันนี้ ขอไตเติล นิดๆๆๆ หากท่านใด จะวิจารณ์ แก้กลอน ก็ตามแต่ ท่านเห็นว่า สมควร ยินดีรับฟังครับ
1. งดสิ่งใด ไม่เท่า ที่เรางด
เหมือนประชด ชะตา ฟ้าเปลี่ยนสี
ถึงเคี้ยวปลา อาหาร สำราญพี
แล้วจำมี วันอด พอชดเชย
2. เมื่องดรัก พักพรรษา น้ำตาหยด
มิอาจลด รันทดแท้ แม่คุณเอ่ย
วสันต์ผ่าน กาลก่อน อ้อนทรามเชย
ไฉนเลย ล่วงมา โศกากาย
3. นึกหวนหลัง ครั้งเก่า หยอกเย้าแหย่
ทำกระแซ่ กระซิก หยิกข่วนขวาย
ทั้งใบหน้า ค่าตา พาละอาย
เพื่อนหญิงชาย หัวเราะรื่น ก็ครื้นเครง
4.ทั้งสองเรา เนาเนิน ชลมาร์ค
ธงชาติหลาก สีงาม ท่ามเสียงเพลง
พี่แกล้งโอบ ไหล่น้อง ร้องแซ่เซ็ง
แถมตะเบ็ง หยิบไม้ มาไล่ตี
5.พี่วิ่งหลบ โยกย้าย ซ้ายไปขวา
น้องผวา เซซน บ่นอย่าหนี
พูดพึมพำ อ้ำอึ้ง ถึงนาที
แม้รู้ดี มีงอน แกล้งค้อนตาม
6.ทำทีเหล่ มองสาว กล่าวขาวหมวย
น้องกลับอวย หน้าเมิน เดินไม่ถาม
ทั้งหน้าบึ้ง เบ้าบูด มิพูดความ
ต้องต้อยตาม ติดติด สะกิดมือ
7.กระซิบข้าง ข้างหู โฉมตรูน้อง
พี่ยังต้อง รักใคร ได้อีกหรือ
หมดห้องห้วง ดวงใจ ฝากในมือ
คนแอบถือ ไม้หน้าเมิน เดินหน้างอ
8. จนมาถึง อาราม ตามแบบพุทธ
ผ่องวิสุทธิ์ พุทธองค์ บรรจงหนอ
แม้นภาพวาด รูปปั้น พรรณละออ
สืบสานทอ ทอดทาง ระหว่างธรรมจ
2 กรกฎาคม 2552 23:06 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ขอกล่าวลำนำ คำสาธยาย ก่อนร่ายมนตร์ เอ๊ย ผิดคิว ก่อนร่ายเวทย์ เอ้า นั่นไปใหญ่ ก่อนร่ายรำ (ชักกะตุ้งกะติ้งนะเรา ) ก่อนร่ายกลอน แบบบ้านๆ อ่ะครับ ยอมรับ ว่าแต่งไม่ค่อยโดนใจคนแต่ง ก็ว่ากันไป คิดได้แค่นี้ อิอิ
1 นี่นี่หรือ เขาลือร่ำ คำว่ารัก
ช่างชวนชัก ชี้ช่อง ดั่งมองหา
ช่างเล่นลิ้น ปลิ้นปลอก เย้าหยอกตา
ช่างโสภา ภิรมย์รื่น ชื่นหทัย
2 เปรียบธารา เรื่อยไหล นิ่งไหวลึก
เปรียบม้าคึก คะนองมัน เกินรั้นไหว
เปรยบแสงจันทร์ จำเริสล่อง ส่องอำไพ
เปรียบสุไรย์ เเรงฤทธิ์ มหิทธา
3 เปรียบพระพาย พลัดพลิ้ว ละลิ่วล่อง
เปรียบทุ่มท่อง ทั่วสวรรค์ แสนหรรษา
เปรียบอัคคี ทวีเผา เหล่าพนา
เปรียบสุรา พามึนเมา ทุกเช้าเย็น
4 จะปานเปรียบ เทียบสิ่งใด มิได้สุด
เกินคิดขุด รจนา มาให้เห็น
หากความรัก มีริ้วร้าว เข้าลำเค็ญ
คงเปรียบเป็น เช่นสิงห์เสือ เหนือต่อกร
5 หากว่ารัก เรื่อยไหล ดั่งสายน้ำ
คงชุ่มฉ่ำ พร่ำเพรียก เรียกอัปสร
หากยามรัก แรงร้าย หมายตัดรอน
คงอุทธรณ์ ศาลฏีกา ว่ารักเธอ
6 ณ ยามรัก รอใคร ใจแสนสุข
ดั่งกระปุก ออมจิต คิดเสนอ
ว่าคิดถึง รำพึงหา เพียงหน้าเธอ
เช้าอยากเจอ เย็นอยากพบ คบ..คนดี
7 หรือหากรัก หลอก-หลอก บอกให้หลง
เหมือนเดินดง หลงทางทิศ ผิดวิถี
ต้องระกำ ช้ำหนาว ร้าวฤดี
จนกว่ามี เทพีฟ้า มาล้างใจ
8 นี่น่ะหรือ คือคำร้อง ทำนองรัก
จะประจักษ์ ในจิต คิดไฉน
ยามเข้ามา หรือคราออก บอกทางใด
แล้วแต่ใคร คิดออก บอกข้อย...แน่ เอ๊อะ เอ่อ เอ้อออ เด้ออ
ออกแนวติ๊งต๊อง ไปหน่อย นานๆ มั่วที อิอิ
26 มิถุนายน 2552 23:12 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ไม่มีคำ ล้านคำ ที่พร่ำบอก
แสดงออก อย่างไร คงไม่เห็น
โฆษณา พาเชื่อ เหนือประเด็น
ทุกเช้าเย็น อยากเห็นหน้า คล้ายบ้าบอ
ถึงจารจด พจน์กรอง กวีแก้ว
จะหวานแหว๋ว แว่วหวาน น้ำตาลขอ
อย่าเรียงรส พจมานย์ จนหวานคอ
ยังมิพอ เท่าฤดี ที่ส่งไป
ถึงห่วงหา อาทร ออดอ้อนนัก
ยังมิสัก ครึ่งอารมณ์ พรมพริ้วไหว
ว่าแสนห่วง ดวงแด แม่ทรามวัย
มิครึ่งใจ ห่วงหวง ทั้งปวงมี
ถึงประกาศ แกร่งกล้า ท้าสมุทร
แม้องค์ครุฑ เทวา ผ่องราศรี
นาคยักษา อินทรา ปะดาามี
โฉมฉวี ระพีพรรณ หมายฝันครอง
ถึงล่องหน มนตรา ประกาศิต
ช่วยประสิทธิ์ ฤทธา พาผยอง
ให้เหาะเหิร เดินเมฆา ธาราทอง
มิสมปอง เท่าครองขวัญ สักวันใด
ถึงจะหาว ดาวเดือน เป็นเพื่อนฟ้า
มิมีค่า เท่าหาวสม ภิรมย์สมัย
แม้มีทอง กองเพชรเงิน จำเริญใจ
สุขอื่นใด ไม่เท่าน้อง มาครองเคียง
ถึงพานพบ นางฟ้า โสภาพักตร์
ชวนชี้ชัก รักชอบ มิตอบเสียง
ถึงรสลิ้น ล้วนรื่น ชื่นสำเนียง
ยังคิดเคียง คู่อนงค์ ปลงชีวา
ถึงจะพร่ำ จำนรรจา วาจาจด
มิเท่าหยด หยาดฤทัย พร่ำใฝ่หา
แม้กล่าวพรรณ ฉันรักนุช สุดบูชา
กว่าดารา หาเทียมเท่า ใจเรามี
26 มิถุนายน 2552 09:07 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
http://news.mthai.com/general-news/49180.html
เปิดตามเวป อ่านข่าวเองนะครับ สะเทือนใจ เลยฝากไว้เป็นกลอน
อนิจจา พาสมเพช ทุเรศนึก
ด้วยรู้สึก สะเทือนจิต มิคิดฝัน
ผัวเหี้ยมโหด โกรธกราด สาดกรดพลัน
สู่ร่างอัน เคยเรียก สำเนียกเมีย
เพียงเพราะตน มีใหม่อื่น อย่างชื่นทรวง
ทำเมียหลวง หวงหึง จึงจากเสีย
โอ้ใครเล่า เขาจะทน คนเรียกเมีย
ผัวคลอเคลีย เมียเก็บ เจ็บเจียนตาย
จึงขอหย่า ลาร้าง หนทางรัก
เพื่อหยุดพัก ชีวิตคู่ อยู่เดียวดาย
แต่ผัวเก่า เฝ้าเง้าง้อ ขอเคียงกาย
แต่สุดสาย ลายรัก เมียหักโลม
เจ้าผัวแค้น แสนโกรธ พิโรธลั่น
สุดสะบั้น กลั้นกลือ พือกระโหม
หยิบน้ำกรด รดราด สาดประโคม
สู่ร่างโทรม โฉมเฉลา เมียเจ้าเอง
นี่น่ะหรือ คือรัก ประจักษ์จิต
ที่เคยชิด เคยชอบ ตอบข่มเหง
คิดไม่ถึง น้ำใจทราม ความนักเลง
เมียตนเอง ยังร้ายรัก สักประมาณ
อนิจจา อ่านข่าวสด รันทดทู้
ให้หดหู่ ดวงแด แย่จะขาน
จะกล่าวชั่ว ตัวจัญไร หรือไอ้มาร
เรื่องคนพาล เป็นนุสรณ์ ย้อนเตือนตน
อันความชั่ว กลั้วกล้ำ อย่าทำอีก
จงปละปลีก หลีกไกล อย่าได้สน
เป็นมนุษย์ สุดดี มีในตน
จงหลีกคน ทรชนพาล ทุกกาลเอย
เรื่องความรัก ความสมัคร สมานท์ตอบ
เรื่องความชอบ ชอบช่วย อำนวยเฉลย
เรื่องความชัง ชังชั่ว ให้กลัวเลย
เรื่องเราเหวย หัดทำดี ชีวีงาม
ผมก็พยายามแต่งให้เข้าเรื่องมากที่สุด บางทีเนื้อหาอาจสะดุด ก็ต้องขอ อภัยเป็นอย่างสูง อ่านแล้วข่าว รุ้สึกหดหู่จริงๆ รักกันไม่จำเป็นต้องทำเเบบนี้ เมืองไทยเมืองพุทธ หยุดได้แล้ว ซึ่งความชั่ว
จะห้ามลม ห้ามฟ้า มหาสมุทร ห้ามให้หยุด รักเล่ห์ สิเน่หา ห้ามละเมอ เพ้อพบ คบกานดา ยกปืนมา ยิงใจพี่ มิหนีไป ทุกค่ำคืน ก่อนนอน ขอพรพระ เพียงขณะ หยุดจิต คิดได้ไหม เช้าตื่นมา ง่วงเพลีย ละเหี่ยใจ เพราะฝันไป ถึงน้อง จนหมองเพลีย หากใครใคร กล่าวร้อง ทำนองว่า ไอ้คนบ้า บ้ารัก มักจะเสีย คนอย่างฉัน หมั่นเชื่อใคร ไม่หมองเพลีย จึงยอมเสีย เสียด้วยภักดิ์ หนัก...หัวใคร ก็ความรัก มักไม่เข้า เราหรือคุณ ช่างทารุณ มาห้าม ปรามไฉน คุณไม่รัก สักเพียงนิด ไม่ติดใจ ขอทรามวัย รับรู้ อยู่เกินพอ
นี่น่ะหรือ เราถือตัว อวดมั่วเก่ง หยุดทำเบ่ง นิดหน่อย มิร่อยหลอ เห็นบ้างเปล่า ใครเขา เอาปืนรอ โอ้ละหนอ งานเข้า แล้วเราเอย จึงเดินย่าง พลางเสนอ ผมเผลอหลง บ้านพ่อคง ร่มเย็น เช่นเฉลย บ้านผมร้อน ขออ้อนพัก สักเดี๋ยวเอย ขอพ่อเฉย เย็นเย็นไว้ ดูไม่งาม สักพักหนึ่ง จึงจะลา นะจ๋าพ่อ เหงื่อไคลส่อ พิรุธ ทรุดเข่าถาม โอ้พ่อจ๋า มาถามข่าว แม่เยาว์งาม พ่อช่วยตาม สักกะติ๊ด คิดอย่านาน
ดูแววตา พ่อตาเค็ม ช่างเข้มขลัง กล่าวเสียงดัง ไอ้ลูกหมา อย่ากล่าวขาน ลูกสาวกู ประจุปืน ยืนเเสนนาน จะฆ่าผลาญ ไอ้หมาน้อย คอยบาทา เมื่อได้ยิน วจินกราด หวาดในจิต แล้วเคร่งคิด คิดเปรียบคล้าย ละม้าย หมา ก็สงสาร พันธ์ตูบ ซูบชีวา กล่าวพ่อตา อย่างท้าทาย ตายช่างมัน คน..มันรัก หนักใคร ที่ไหนพ่อ ผมไม่หล่อ พ่อจน คนขยัน รักหนึ่งเดียว มิเกี่ยวสอง ครองสัมพันธ์ รักจอมขวัญ ลูกสาวพ่อ ก่อภักดี
ณ ชั่วครู่ จู่พ่อตา หันมาพูด อารมณ์บูด พูดอะไร ให้โศกศรี ขอหมาน้อย เอ๊ยลูกน้อย คอยนาที พ่อจะมี รางวัล หมันตอบแทน แล้วกล่าวเรียก เพรียกหา ธิดารัก หนุ่มน่าชัก น่าชัง หวังควงแขน อยากเป็นเขย เอ่ยกะพ่อ ขอเป็นแฟน จึงกล่าวแทน ให้ลูก ปลูกสัมพันธ์ นี่แหละหนา คน..มันรัก มักไม่เสีย ถึงอ่อนเพลีย ละเหี่ยหน่อย ค่อยสุขสันต์ อันผมเอง บรรเลงกลอน อ้อนตะวัน แม้นพระจันทร์ ชั้นฟ้า ช่วยปราณี
.......................................................... มะรู้เกี่ยวกันไหมครับ แต่มั่วๆ มา คิดไรก็ใส่เลย ตอนจบ ไม่มี มีแต่ตอนแรก กะจบ งงๆ อิอิ ขอบคุณล่วงหน้า ทุกท่าน ที่หมั่นมาเยี่ยมเยียน ถ้าคุณน้า คนกุลา มาเห็น จะช่วย แก้กลอน แก้คำ หรือ ภาษา ก็เป็นการดีนะครับ ผมก็อยากปรับปรุงตัวในเรื่องกลอน ให้มากกว่านี้ หรือหากท่านใด ว่างๆ พอจะแต่งแก้ให้ผมได้ ก็ยินดีครับ ฉันมิตรภาพ......
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
860
