20 กุมภาพันธ์ 2556 11:24 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เป็นบทกลอน ที่ถอดมาจากชีวิตจริง ที่ออกแนวขำๆๆ นิดๆๆ
ไม่นึกว่า...จะต้อแต้ ได้ถึงเพียงนี้ !
หน้าตาอาจดูแก่เลยแย่หน่อย
เริ่มชักบ่อยค่อยเหี่ยวฉิวเฉียดเฉา
อายุปาเลขสามติดตามเรา
ความหล่อเหลาถอยถดลดลงคลอง
สาวสาวลองจ้องหน้าพากันหลบ
เหมือนกับพบซาตานพาลปวดหมอง (สมอง)
หาไม่พบสิ่งดีที่ชวนมอง
นุชนิ่มน้องนวลนางต่างระอา
ศรีษะเถิกถึงล้านปานป๋าเทพ
ลูบไล้เล็บเนื้อหนังทั้งแขนขา
สิ่งอุบาทว์กลาดกลุ้มรุมชีวา
นี่ละหนาแก่ลงต้องปลงใจ
ได้แต่ถอนเฮือกเฮือกนอนเกลือกกลิ้ง
ถูกทอดทิ้งบ่อยนักถูกผลักไส
ความเหงาเงียบเหยียบย่ำระกำใจ
ตัดอาลัยผู้หญิงยิ่งยากเย็น
ถ้าเกิดหล่อง้องอนมิอ่อนข้อ
คิดแล้วท้อถอยถดหดให้เห็น
สาวมองว่าขี้เหร่เท่ห์ไม่เป็น
แอบหลบเร้นเว้นวรรคเรื่องรักใคร
ด้วยหน้าตาพาแย่ชวนแก่เฒ่า
จักหาเคล้าความดีจากที่ไหน
เหล่าเสนียดเบียดเบียนเสี้ยนตำใจ
จีบสาวใดก็แล้ว...แห้วตามเคย
(โธ่เอ๊ยยยยย ตรู !)
19 ธันวาคม 2555 22:08 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ซูซูกิคคัพ...รับไหวถึงไทยแพ้
มองเป็นแค่เกมส์กีฬาน่าขำขัน
วันนี้พ่ายพังพาบหลาบจำกัน
เพื่อสักวัน..เอาคืนยื่นตาคอย
สิงคโปร์ชนะไทยไปสามหนึ่ง
เราตะลึงแรงล้าพาถดถอย
ธีรศิลป์สิ้นฤทธิ์ร่ายผิดรอย
ไทยเลยพลอยพลาดท่า...ขายหน้าจริง
โค้ชวินนี่เชฟเฟิร์ดว่าเลิศแล้ว
ต้องกินแห้วหวนกลับรับทุกสิ่ง
สิงคฯงองดคดโกงกระโปรงลิง
ไทยต้องนิ่งแน่วแน่แก้เกมส์การณ์
ความแพ้คือบทเรียนเปลี่ยนแนวใหม่
เร็ว-คมให้แม่นยำทำที่บ้าน
สิงคฯตุกติกไทยแทคติกพลิกผลงาน
ไปประหัตประหารชาญฝีมือ
ต้องปราบเตียนเสี้ยนหนามให้คร้ามครั่น
ต้องฟาดฟันเริงลีลาน่านับถือ
ยิงประตูกู้ชัยให้ร่ำลือ
ว่า...ไทยคือ... หนึ่งอาเซียน เซียนของแท้
5555+มันน่าอาย
28 พฤษภาคม 2555 18:26 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ขอกราบไหว้ครูกลอนผู้สอนศิษย์
เมฆมืดมิดเดือนดับดาวหลับใหล
ณ ห้วงหาวพราวพร่างฟ้ากว้างไกล
ศิษย์คงไม่แลเห็นเฉกเช่นเคย
อยากก้มกราบแทบตักด้วยอักษร
ลำนำซ่อนน้ำตาเกินกว่าเอ่ย
สิ้นครูคนกุลามิมาเปรย
เหตุใดเอ๋ยฟ้าแกล้งแล้งน้ำใจ
ศิษย์โง่เขลาเบาปัญญาไร้ค่านัก
ครูกลับรักอบรมบ่มนิสัย
จงเรียนรู้อ่านเขียนพากเพียรไว้
แล้วจักได้รู้ค่าวิชาการ
วันเวลามาพรากไปจากสิ้น
เพียงเศษดินเศษหนึ่งยังซึ้งซ่าน
เหนือความคิดคาดหมายจากสายกาล
สิ้นวันวารสิ้นครูเคยบูชา
ขอดวงจิตสถิตห้วงสรวงสวรรค์
โปรดสุขสันต์เถิดครูผู้แกร่งกล้า
สู่สุคติภพบนสนธยา
ศิษย์รู้ช้าเกินไปเหมือนไร้คุณ
กวีน้อยด้อยศิลป์กวินท์วาด
ไร้สามารถขัดเกลาเบาดุจนุ่น
พร้อมลอยคว้างกลางดอนอ่อนละมุน
ขาดคนคุ้นเคยแคะชี้แนะนำ
มีเพียงหนึ่งหยาดหยดรอรดหลั่ง
และความหวังหมดสิ้นทุกถิ่นถ้ำ
มวลหมู่ไม้เมฆหมอกระลอกน้ำ
มิเปรียบคำครูสอนเหมือนก่อนมา
โปรดยกโทษศิษย์เขลารู้เท่านี้
โปรดปราณีศิษย์เถิดมิเจิดจ้า
เพราะศิษย์นี้โง่เขลาเบาปํญญา
เมื่อรู้ค่ายิ่งสายมลายลง
ขอกราบลา.....อาจารย์
เป็นการกราบลาครั้งสุดท้าย
ที่ศิษย์ได้ฝึกฝน ร่ำเรียน มาระยะหนึ่ง
********+++++++*******
ศิษย์รู้ว่าวันเวลามิอาจย้อนคืนกลับมาได้
เฉกเช่นวิชาที่คว้าครอง ที่ไม่เป็นดั่งครู....เคยวาดหวัง
แต่ศิษย์กลับรับรู้ "วิญญาณ" และ "พลัง" ของความเป็นครู
จากห้วงอณูแห่งความคาดหวัง
โปรดยกโทษ และ อโหสิกรรม
หากแม้นศิษย์นี้ ไม่ดี ไม่เด่น และไม่ก้าวหน้า
ขอดวงจิตดวงสุดท้าย สุขสบาย ณ ปลายฟ้า เทอญ
ขอกราบลา ท่านอาจารย์ "คนกุลา" เป็นสุดท้าย
ด้วยรัก เคารพ สุดอาลัย
กวีน้อยเจ้าสำราญ
5 พฤศจิกายน 2554 14:14 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
อย่าพร่ำเพรียกเรียกหาคำว่ารัก
คำว่ารอรู้หลักภักดีมั่น
ภักดีเหมือนบันได้ให้ฝ่าฟัน
ให้ฝ่าฝืนคืนวันครั้นห่างตา
ครั้นห่างตัวกลัวไยหัวใจชิด
หัวใจชอบชวนคิดพินิจค่า
พินิจคำฉ่ำหวานน้ำตาลทา
น้ำตาลท่วมอุราพารำพัน
พารำพึงจึงคล้อยละห้อยหวน
ละห้อยหารัญจวนจิตป่วนปั่น
จิตป่วนแปรแต่เราเข้าใจกัน
เข้าใจกว่าเสกสรรวันผ่านมา
วันผ่านมีสุขใจเมื่อได้รัก
เมื่อได้เรียนรู้จักสลักค่า
สลักความห่วงใยในแววตา
ในแววต่างห่วงหาคราห่างกาย
คราห่างเกินใกล้ชิดสนิทสนม
สนิทสนองต้องข่มอารมณ์หาย
อารมณ์แห่งโหยหาชีวาวาย
ชีวาวางปางตายเดียวดายเดิน
เดียวดายดุ่มโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวิต
เปลี่ยวชีวันมืดมิดคิดขัดเขิน
คิดขัดข้องขุ่นขวางทุกทางเดิน
ทุกทางดุจเผชิญห่างเหินกัน
ห่างเหินกายแต่ใจอย่าได้ห่าง
อย่าได้ห่วงก้าวย่างสู่ทางฝัน
สู่ทางใฝ่ให้ชื่นทุกคืนวัน
ทุกคืนเวลานั้นยังมั่นคง
ยังมั่นคือจริงใจมิไหวหวั่น
มิไหวหวาดหมื่นพันครั้นประสงค์
ครั้นประสานสายตาอย่าพะวง
อย่าพะวักรักจงตรงต่อเรา
5 พฤศจิกายน 2554 14:06 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เศรษฐกิจติดสะเก็ดเข็ดขยาด
ความอุบาทว์กลาดเกลื่อนเมืองเรื่องเลวชั่ว
คนดีหายร้ายกลับโผล่โอ้น่ากลัว
สังคมรั่วกลั้วสิ่งทรามลามหลากมา
น้ำใจแห้งแฝงเล่ห์เหลี่ยมเสี้ยมสอนผิด
ต่างความคิดจิตมองแปลกแตกปัญหา
ค่าเงินฟุ้งยุ่งความเฟ้อเห่อมายา
คลั่งดาราบ้าเกาหลีหนีหนังไทย
เด็กใจแตกแจกความสาวคิวยาวยืด
ดูไม่จืดมืดหนทางวางแก้ไข
พวกผู้หญิงยิ่งนุ่งสั้นหั่นเข้าไป
ชอบล่อใจไอ้เสือป่าพาแหวกแนว
กลุ่มเด็กเกรียนเปลี่ยนรถวิ่งซิ่งกวนเมือง
บ้างมีเรื่องเคืองมองหน้าฆ่าเป็นแถว
ขโมยรถสดจากหอต่อย้อมแมว
ไร้วี่แววแกวตำรวจชวดจับโจร
ฆ่ารายวันหมั่นออกข่าวยาวสิบหน้า
ข่าวพระด่าสารพัดดุจจัดโขน
ข่าวดีดีที่สร้างสรรค์นั้นไม่โดน
ถูกจับโยนโน่นไกลไกลไม่ผ่านตา
รับใต้โต๊ะโถเมืองพัฒน์หัดคิดหน่อย
ทำกันบ่อยค่อยนิยมบ่มปัญหา
ลูกหลานไทยใช้หนทางวางเงินตรา
ไม่นานช้าค่าตำแหน่งแบ่งตามซี
คนมีเงินเดินลอยนวลกวนประสาท
ใช้อำนาจบาตรใหญ่เหลือเหนือศักดิ์ศรี
กฎหมายเสื่อมเหลื่อมล้ำหมดหดคนดี
แล้วจักมีดีตรงไหนไว้ประกัน
สังคมไทยให้เริ่มแก้แต่เราก่อน
กลับมองย้อนสอนใจตนคนเรานั่น
หากคิดดีมีความสุขทุกคืนวัน
โทษคนนั้นหมั่นโทษใครไปไปมา
ผมคงไม่มีเวลามาตอบ แค่ได้ลงก็ถือว่า มีโชคแล้ว
บทนี้อาจแรงไป หวังว่าคงพออ่านได้
หน้าส่วนตัว
2596
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
