28 พฤศจิกายน 2547 01:09 น.
กล่องดนตรี
คำคำเดียวที่มี...อยู่ในใจ
ที่อยากให้เธอเพียงคนเดียว...ได้รับรู้
เป็นคำพูด...ที่เธอฟังไม่เขาหู
แล้วก็ดูเหมือนกับเธอไม่อยากฟัง
ที่ฉันนั่ง...รอ...อยู่ตรงนี้
ก็ไม่มีเธอเลยซักครั้ง
เหมือนถูกทิ้งไว้...เพียงลำพัง
เหมือนถูกฝังไว้...ให้จมดิน
กลิ่นของเธอทุกครั้ง...ที่เดินสวน
จุดฉนวนความรักความคิดถึง
ที่มันยังคงค้างคาและตราตรึง
เป็นส่วนหนึ่งของห้องหอในหัวใจ
น้ำที่ไหลมาจากดวงตา
มันเรียกว่าน้ำตาเธอรู้ไหม
เธอไม่รู้หรือเธอไม่มีหัวใจ
ถึงได้ทำเป็นมองแต่ไร้เมตตา
ความกรุณาเล็กน้อยก็ไม่มี
เธอว่าดี...ทำให้ได้แค่นี้หรอ
ฉันบอกแล้วแค่คิดถึงไม่ได้รอ
ไม่ได้ขอให้เธอต้องเห็นใจ
+++***+++***+++***+++***+++***+++
5 พฤศจิกายน 2547 22:22 น.
กล่องดนตรี
ดวงไฟเกิดใหม่ส่องประกาย
พร้อมร่างกายมหัจรรย์...มนุษย์สร้าง
มีรอยยิ้มสดใสสุกสว่าง
ส่องเส้นทางแห่งชีวิตในวันหน้า
ทารกน้อยยิ้มรับโชคชะตา
แม้นฟันฝ่าอุปสรรคอันโหดร้าย
เค้าก็ยิ้มและก็รับแม้ต้องตาย
เพราะสุดท้ายใช้ชีวิตที่ได้มา
ใช้ให้คุ้มกับการรอคอย
แม่ค่อยๆดูแลแสนห่วงหา
ได้โปรดเถอะสุดแสนกรุณา
ได้โปรดอย่าทำลายของๆเรา
คือชีวิตงดงามที่แม่ให้
ได้โปรดใช้มันให้ดีอย่าเมินค่า
สร้างมายากแม่เฝ้าคอยไม่คลาดตา
สุดห่วงหา...แต่ลูกหนาไม่รู้เลย
คอยว่าร้ายกับชีวิตที่เค้าให้
ไม่ค่อยใช่สิ่งที่มีให้เป็นผล
ไม่ค่อยรู้ว่าคุณค่าของทุกคน
มีอยู่ล้นร่างกาย...แม่ให้มา
***+++***+++***+++***+++***
สุขสันต์วันเกิดค่ะแม่
หน้าส่วนตัว
874
