1 กุมภาพันธ์ 2547 15:30 น.
กลิ่นดิน
แมลงสาบวิ่งดุ๊กดิ๊ก
กุ๊กกิ๊กผ่านกอหญ้า
ฟันฝ่าอุปสรรคหาอาหาร
วิ่งผ่านทั้งบ้านและภัตตาคาร
มันเลาะรานผ่านผู้คน
แมลงสาบร้อนรนเหมือนหาของ
มะม่วงดองรถเข็นนั้นใช่ไหม ?
ไม่ มันไม่หยุดยังวิ่งต่อไป
หรือว่าจะหาสิ่งที่ยิ่งใหญ่เกินเข้าใจ
แมลงสาบไม่หยุดพัก
ร้อนยิ่งนักแต่มันยังวิ่งต่อ
เหมือนว่ามันหาของที่มันรอ
เฝ้าวอนขอให้มันได้เจอ
ตกระกำลำบากไม่เคยหยุด
มันวิ่งรุดกาวหน้าตามที่หวัง
มันสู้ต่อเหมือนยังมีพลัง
ที่ทั้งทั้งล้าทั้งหลังระบม
สรรพสิ่งล้วนรู้มีความรัก
ได้เพียงรู้จักรักก็พอใจ
ถึงธอเห็นฉันเหมือนไม่มีค่าเท่าไร
แต่จะหาต่อไปสิ่งที่เฝ้ารอ
1 กุมภาพันธ์ 2547 13:09 น.
กลิ่นดิน
เพื่อน ? เพื่อนคือใคร ?
หากเรารักกันไม่ได้
เลิกกันดีกว่าไหม
อยากให้เธอจากไป
ไม่ต้องมาห่วงใยฉันเลย
วันคืนที่เลยผ่าน
สันดานมันเริ่มเปิดเผย
เธอ...เธอไม่เป็นเหมือนที่เคย
ไม่ใช่เลยมันไม่ใช่เธอ
จำวันนั้นได้ไหม
วันที่ฉันได้รู้จักเธอ
ฉันกลับไปนอนพร่ำเพ้อ
ว่าฉันเจอคนที่รักจริง
แต่ความจริงมันโหดร้าย
สู้ให้ตายก็ไปไม่ถึง
เธอเคยบ้างไหมคิดถึงฉันซักนิดนึง
แค่ถึงครึ่งของแมลงสาบก็เพียงพอ
เธอมาขอให้ฉันนั้นเป็นเพื่อน
เธอย้ำเตือนตอกย้ำซ้ำสมอ
ฉัน....ฉันอุตส่ารอ
ขอเป็นเพียงแค่เพื่อนก็พอใจ
หน้าส่วนตัว
1522
