26 กันยายน 2554 19:45 น.
กลั่นแก้ว
วันนี้เงียบเหงาเชียวนะ...
ไม่มีอะไรให้อ่านเลยขอเขียนเองนะค่ะ...
นภาหาข้อมูลและสิ่งที่อยากรู้จากกลูเกิ้ล...กลูเกิ้ลเครื่องมืออิเลคทรอนิคที่ทันสมัย
เพื่อเสาะหา วิเคราะห์ แหล่งที่มาที่อยากรู้และติดตามข่าวสาร....
ซึ่งกลูเกิ้ลก็ไม่ได้สามารถอธิบายได้หมดหรือชัดเจนอย่างที่เราต้องการเพราะมันก็เป็น
เพียงเครื่องมือที่ไม่สามารถอ่านหรือวิเคราะห์เจาะลึกถึงส่วนที่เราอยากทราบได้จริงๆ
เพราะมันก็เป็นเพียงหน่วยความจำที่มนุษย์ป้อนข้อมูลให้เท่านั้นเอง.....
สิ่งที่นภาอยากรู้ก็เปลี่ยนมาใช้การอ่านหนังสือวิเคราะห์เองแต่ด้วยความที่เรียนมาไม่สูงความรู้แค่งู งู ปลา ปลา
แต่ก็ยังใช้เครื่องมืออิเลคทนิคเพื่อหาความรู้อยู่เรื่อยเปื่อย...
แต่สิ่งหนึ่งที่นภาขาดไม่ได้ก็คือการอ่านเพราะชอบอ่าน..อ่านไปทั้งที่ไม่เข้าใจ
14 กันยายน 2554 12:19 น.
กลั่นแก้ว
ชีวิตของนภาก็ยังคงดำเนินต่อไปอย่างปรกติ...
นภาก็ยังคงเข้าออกห้างสรรพสินค้าอย่างปรกติและคงทักทายเพื่อน...และเพื่อนของเพื่อน..ด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพเสมอ...
ความตั้งใจของนภาที่ได้เข้ามาในห้างสรรพสินค้าก็เพื่อทำธุรกิจอะไรสักอย่างหนึ่งหลังจากเกิดสภาวะทางเศรษฐกิจและเกิดวิกฤตมรสุมของชีวิตโดยได้รับการแนะนำและสนับสนุนจากลูกพี่ลูกน้องของนภา....
นั้นคงเป็นครั้งแรกของชีวิตที่นภาได้ก้าวย่างเข้ามาแหล่งชุมชนที่มีผู้คนมากมายหลากหลายทั้งที่เคยพบเห็น..และพึ่งเคยพบเห็น....
และวันนี้เองที่นภาได้พบกับใครบางคนที่รู้สึกคุ้นหน้า...
เราได้พูดคุยกันเป็นครั้งแรก....ความรู้สึกจะบอกว่าเหมือนเราได้เคยรู้จักกันมาก่อน
ความรู้สึกไว้ใจ...เชื่อใจก็คงจะตามมา....
สุริยา....คือชื่อของเขา
(พรุ่งนี้มาเขียนต่อนะค่ะวันนี้ออกไปธุระก่อนค่ะ ่~ ่)
13 กันยายน 2554 17:35 น.
กลั่นแก้ว
นภาชื่อของหญิงสาว....
เป็นคนช่างฝันอยู่กับจินตนาการชอบคิดอะไรเพ้อเจอ.....
เก็บตัวและไม่ชอบเข้าสังคม
วันๆไม่ค่อยพูดกับใครโลกส่วนตัวสูงมาก..
เพื่อนก็น้อย..
ปํญหาของนภามากมาย....
แต่ก็ได้แต่เก็บและคิดอยู่คนเดียว..
ใครหลายๆคนอาจจะมองว่านภาสุขสบายจนน่าอิจฉา
แต่ใครจะรู้ดีเท่าตัวของนภาคงไม่มี....
นภาชอบอ่านหนังสือ..นิตยสาร..วารสาร...
และชอบฟังเพลง.....
แต่สิ่งหนึ่งที่นภาไม่ค่อยชอบคือการดูหนัง...
วันนั้นนภาเดินยู่ในห้างสรรพสินค้าที่มีผู้คนมากมาย
ที่เดินสวนกันไปมาแต่ไม่รู้จักกันเลย....
ผ่านร้านขายซีดี...
สายตาของนภาก็เหลือบไปมองเห็นซี่รี่ย์เรื่องหนึ่ง....
ชื่อเรื่องไม่สำคัญ...เพราะไม่ได้อยู่ในความสนใจของนภา
แต่ว่ารูปที่อยู่หน้าปก
กับคุ้นตาจะว่าคล้ายกับใครบางคนที่รู้จัก...
เมื่อสิบกว่าปีก่อนถามว่าเหมือนกันมากหรือเปล่า...
คงจะไม่เหมือนกันซะทีเดียว....
แตกต่างกัน..ทั้งสีผิว...และรอยยิ้ม
ชายหนุ่มที่นภาเคยรู้จักลูกชายชาวสวนกล้วยไม้ส่งออกนอก....
แถวนครปฐมบ้านเดิมอยู่พิจิตรอำเภอตะพานหิน...
นั้นคือจุดสนใจที่นภาหยิบแผ่นซีดีขึ้นมาดู.....
แล้วนภาก็ตั้งแผ่นซีดีไว้ที่เดิม....
ผ่านไปหลายวันนภามาธุระที่ห้างสรรพสินค้าที่เดิม..
ผ่านร้านเดิม..หากแต่ซีดีแผ่นนั้นก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม
แต่หน้าปกนั้นเปลี่ยนไป
ก็คงเป็นคนเดิมที่ค่อนข้างคุ้นหน้า...
นภาหยิบมาอีกครั้งแล้วอ่านเรื่องย่อ
หลังแผ่นซีดี..เรื่องย่อน่าสนใจ...น่าติดตาม...
นภาตัดสินใจซื้อซีดีแผ่นนั้นมาเปิดดู...
และหาข้อมูลเพิมจากอินเตอร์เนตทางgoogle
ซึ่งใครก็หาข้อมูลผ่านgoogle ได้ไม่อยาก......
พรุ่งนี้มาเขียนต่อนะค่ะ
7 กันยายน 2554 23:58 น.
กลั่นแก้ว
หากจะเก็บบันทึกเรื่องราวไว้
อยากให้เก็บบันทึกเรื่องราวที่สวยงามและแสนดีไว้เพื่อบันทึกเรื่องราว
โลกกว้างใหญ่มีอะไรมากมายที่น่าค้นหา..แต่บางครั้งฉันเริ่มอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยกับอะไรที่รายล้อมอยู่รอบๆตัวเหลือเกิน
...ถนนมากมายหลายหลากเส้นทาง...แต่เราก็ไม่สามารถเดินไปตามเส้นทางที่เราเลือกได้...
...เหตุผล...มันคงมากมายเกินกว่าคำอธิบายใดๆ
...ฉันได้แค่นั่งพักลงที่เดิมที่จุดเดิม..เพื่อจะได้เริ่มก้าวเดินไปอีกครั้งเมื่อฉันมีแรงและพลังเพียงพอ....
""ณ.วันนี้ ณ.ตรงนี้ ณ.ปัจจุบันนี้""" ......
ขอบคุณท้องฟ้าที่มีหลากหลายสี...
ขอบคุณเวลาที่ทำให้ฉันได้โตเป็นผู้ใหญ่...
ขอบคุณโลกที่กว้างไกลทำให้ฉันได้ก้าวเดิน
ขอบคุณทุกๆคนที่ได้ผ่านเข้ามาพบและรู้จัก
ขอบคุณแรงกระแทกที่ทำให้ฉันแข็งแกร่ง..
ขอบคุณเงาที่คอยติดตามเราตลอดเวลา...
ขอบคุณพ่อและแม่ที่ทำให้เรามีตัวตนและเป็นคนโดยสมบูรณ์
ขอบคุณพี่พี่ที่ใส่ใจเสมอมา...
ขอบคุณลูกน้อยที่น่ารักได้ฟูมฟักและห่วงใย
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนไกลถึงแม้จะไม่เคยรู้จัก
ขอบคุณเพื่อนรักที่มอบความรักและความจริงใจ...
25 กรกฎาคม 2554 14:39 น.
กลั่นแก้ว
เพศหญิง..เพศชาย.....สามารถพูดคุยกันได้ไหม?
การที่เราพูดคุยหรือปรึกษาปัญหากับเพศตรงข้ามกับเรา...
จริงๆแล้วคำตอบของแต่ละคนก็แตกต่างกันออกไปแล้วแต่ความคิดเห็นของแต่ละคน
หากแต่ว่าความบริสุทธิ์ใจ..คือเครื่องหมายแห่งความถูกต้อง
ฉันคิดและเชื่ออย่างนั้น....
บางครั้งเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นเราไม่สามารถที่จะบอกใครได้
แต่หนึ่งคนที่เราสามารถจะพูดคุยเราไว้ใจ(คิดว่าอย่างนั้น)
ทำให้เราสบายใจทำให้เรามีพลังหรือแรงก้าวเดินไปได้อีกครั้ง
ปัญหาของคนหนึ่งคนบางคนอาจมองว่าเป็นเรื่องเล็ก
แต่สำหรับคนอีกคนมันคือปัญหาใหญ่ก็ได้
ความรู้สึกผูกพัน ห่วงใย และความรู้สึกที่ดี มันไม่ได้มีข้อจำกัด
ว่าพ่อ แม่พี่ น้อง เพื่อน ญาติ หรือคนรัก หากแต่มันรวมถึงทุกคนที่
หวังดีและจริงใจกลับเรา
มิตรภาพก็เช่นกันมันไม่มีอะไรมาแบ่งแยกได้ไม่ว่า เพศ อายุ การศึกษา ฐานะ
หรือรูปร่างหน้าตา หากใช่ความจริงใจที่ออกมาจากภายในใจเราแล้ว
เพื่อนแท้หรือเพื่อนรักก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นเพศเดียวกัน
หากความคิด ความชอบความเห็นเราไปในทิศทางเดียวกัน..
The essence of man is inside;
Do not judge him vy his appearance.
แก่นแท้ของความเป็ฯคนอยู่ข้างใน
อย่าวินิจฉัยความเป็นคนจากข้างนอก
เพื่อนหรือคนรักหาไม่อยากหากเราจะหาเพื่อนแท้หรือคนที่รักเราที่ตัวตนเรานั้นหาอยากนะ..ความรู้สึกของคนโง่และเรียนน้อยอย่างฉันอาจจะแปลกและแตกต่างจากคนอื่น..
แล้วคุณคิดว่าไง?
หน้าส่วนตัว
1450
