เพียงสมมุติว่าหยุดโทรหากัน ในใจฉันสั่นสะท้านเหมือนเป็นไข้ แปลกจริงหนานี่เราเป็นอะไร แค่ห่างไกลใจเราเฝ้าห่วงกัน ในบางวันคิดถึงมากอยากฟังเสียง ถ้อยสำเนียงถักทอเติมต่อฝัน เฝ้าโทรหาด้วยห่วงใยในทุกวัน เพราะกลัวใครคนนั้นเขากั้นกลาง ความคิดถึงมีทุกลมหายใจ ความห่วงใยแฝงในความอ้างว้าง หวังสักวันฟ้าเสกสรรค์ให้ร่วมทาง ร่วมสรรสร้างทางฝันวันของเรา เคยฝันไอยากโอบเธอมาแนบชิด มาแนบติดดวงใจให้หายเหงา อยากมีเธอคู่เคียงเพียงสองเรา ยามใจเศร้ามองตาก็อุ่นใจ