แมงกุ๊ดจี่
เมื่อจำความยามเด็กตัวเล็กนั้น
ปู่ของฉันท่านใจดีมีปราศัย
ดูอ่อนโยนแสนคุ้นรับอุ่นไอ
เป็นครูใหญ่ใครเห็นเป็นนับถือ...
คุณความดีท่านสร้างสว่างไสว
สั่งสอนให้เหล่าชนคนฝึกปรือ
เป็นครูใหญ่สอนสั่งรู้หนังสือ
ท่านนั้นคือ ผู้ให้ไม่หวังผล...
เป็นเรือจ้างส่งศิษย์หลายสิบรุ่น
ท่านเกื้อหนุนรู้จักหนักแน่นทน
ความลำบากเคยผ่านประมานตน
เกิดเป็นคน...สู้ชีวิตอย่าคิดกลัว...
เกียรติยศความดีท่านที่สร้าง
ผู้คนต่าง...เลืองลือนับถือทั่ว
สั่งสอนไว้รู้จักประพฤติตัว
หลีกไกลชั่ว...เป็นศรีในชีวา...
แตวันนี้...เหลือเพียงชื่อระบือไกล
คุณครูใหญ่...คนเพียกเคยเรียกหา
ในวันนี้เหลือความดีท่านสะส