นั่งกลุ้มคิดถึงชีวิต ลิขิตรัก ที่จมปักษ์ในรัก ที่กระหาย ยามมีรัก คนผู้ ทั้งหญิงชาย ต่างก็หมาย ชื่นรื่น ภิรมย์วัน ให้เล็งเห็น ฟ้าสวยด้วยเงารัก แต่ยั้งยัก รักนี้มิสร้างสรรค์ คนสร้างรัก รักนี้มั่นผูกพันธ์ แม้นคืนวันผันเปลี่ยน ไม่เปลี่ยนแปลง รักสร้างคน ใช่หรือ ใจเริ่มคิด กับนิมิต แห่งรัก นำพาแสง พาชีวิต ที่มีรัก ปักสำแดง เปรียบดังแกล้ง หลอกใจ ให้หลอกตน
1104
0
0
หน้าส่วนตัว
