หมองอิง
พอกันที..ความห่วงหา..
ที่ไม่เคยมีค่า..กับใคร..
ไม่ว่าเธอ..จะพยายาม..สักเท่าไหร่..
เธอก็เป็นได้..แค่คนไกล..ที่ไม่มีใครมอง..
หยุดความรู้สึกนี้..
หยุดมันไว้ที่..ความรู้สึกดี ๆ ..โดยไม่เศร้าหมอง..
ไม่เคยคิด..ให้ใคร..เป็นตัวสำรอง..
ไม่เคยขอร้อง..ให้เธอ..มาใส่ใจ..
ดีนะ..กับความรู้สึก..
แต่ลึก ๆ ..มันทนไม่ได้..
กับความห่วงหา..ที่มากเกินไป..
จนทำให้..ต้องอึดอัดใจ..มากกว่าที่เป็น..
ขอบคุณ..ความรัก..
ที่เธอทอถัก..ให้เห็น..
แต่ขอโทษ..เถอะ..ฉันไม่อาจเป็น..
คนนั้น..ดังเช่น..ที่เธอต้องการ..
ไม่อาจมอบ..ความรัก..
ที่ให้ได้..ก็แค่ความ..สงสาร..
ได้โปรด..หยุดความทุกข์..ทรมาน..
ด้วยการ..หันหล