@ จะทนทุกข์ คุกเข็น เช่นผู้กล้า แม้อ่อนหล้า ก็จะอยู่ ด้วยความหวัง จะเหลียวหา หนทาง สร้างพลัง เพื่อเหนี่ยวรั้ง จิตใจ ให้มั่นคง @ จะไม่เก็บ ความแค้น มาฝังจิต ที่จะทำ ชีวิต ให้พลัดหลง จะมุ่งหน้า ก้าวไป ให้ยืนยง แม้ล้มลง ก็จะลุก ทุกครั้งคราว @ จะฟาดฟัน อันตราย ให้หายสิ้น เพื่อเป็นหนึ่ง ในแผ่นดิน ถิ่นกาขาว จะโชติช่วง ทั่วฟ้า กว่าหมู่ดาว อยู่กลางหาว คู่คืนวัน พระจันทร์เพ็ญ