อัลมิตรา
..๏ ขับรถออกติดตามยามหนึ่งทุ่ม
ด้วยร้อนรุ่มอาลัยใจสับสน
มองจุดหมายปลายทางช่างมืดมน
ดังอับจนปัญญาตามหาเธอ
ทุกสิ่งสรรพ์พลันสลายคล้ายว่างเปล่า
ได้แต่เฝ้าคะนึงหาทุกคราเสมอ
แว่วเสียงใจเพรียกพร่ำร่ำละเมอ
กลับพบเจอความกังวลสับสนใจ
สิ้นโอกาสคลาดกันแสนหวั่นแท้
หวังเพียงแค่พบกันพลันชิดใกล้
วันนี้คงปล่อยวางอย่างอาลัย
แม้นทรวงในห่วงหาเฝ้าอาวรณ์
ครั้นเวลาห้าทุ่มทุกข์รุมเร้า
ยังโศกเศร้าคำนึงถึงดวงสมร
ครั้นตีสามต้องกลับไปหลับนอน
จำต้องย้อนหันหลังอีกครั้งครา
ยังเรียกสายปลายทางอย่างมุ่งหวัง
แม้ทุกครั้งไม่เป็นเช่นปรารถนา
หวังเพียงแค่โทรศัพท์ตอบกลับมา
ช้ำอ
15356
21
0
หน้าส่วนตัว
