ฝังหัวใจข้าไว้...ณ..ชายฝังริมโขง น้ำโขงลึกคลื่นคลั่งน้ำหลังไหว โขดหินขาวคายหมอกเย้าหยอกไกว แกว่งดอกไม้หอมในธารคลื่นลม จารึกคำซากผิดหวังเหงาหงอยเศร้า จะดื่มด่ำค่ำเช้าเฝ้าเงาร่ม แดดทอดวงห่วงหาว่าตรอมตรม นี้ระทมร่วมทางนั้นร้างน้ำโขง ร้างชีวิตชีวาก็กว่าร้าง ระยะหนึ่งเส้นทางทางเริ่มหักเห ระยะหนึ่งแปรปรวนอยู่รวนเร เหมือนโลกทิ้งลาดเทท่องเวลา
1646
8
1
หน้าส่วนตัว
