๏ เพียงมนุษย์ปุถุชนใช่กลจักร มีความรัก-โกรธ-หลง-และสงสาร มีเนื้อหนังห่อหุ้มคุ้มวิญญาน มีดวงมานรับผัสสะทุกอณู ใช่ภูผากล้าแกร่งแห่งขุนเขา ยามโศกเศร้ารันทดย่อมอดสู มิเคยหวังบางใครใส่ใจดู ความเป็นอยู่อิงกระแสที่แปรไป อย่าคาดหวังตัวตนบนอักษร เราเขียนกลอนฤๅเปรียบเทียบเธียรใหญ่ หมายระบายถ้อยคำความช้ำใจ เพื่อฝากไว้เพียงพยางค์เหมือนอย่างเคย เพียงมนุษย์ปุถุชนใช่กลจักร มีคนรัก-คนชัง-ปิดบัง-เผย มีใส่ใจ-ปล่อยปละมีละเลย แต่มิเคยกบฏตนคนเดินดิน๚ะ๛
1549
8
0
หน้าส่วนตัว
