แอ็ปเปิ้ล
บางครั้งก็อยากเติมแต่งบทกวีให้มีสีสัน
ไม่ใช่มีแต่ความเงียบงัน เหงาเศร้า อยู่อย่างนี้
อยากเขียนถ้อยคำหวานซึ้ง มอบให้เธอคนดี
แต่กลับเจ็บปวดทุกที เมื่อรู้ความจริงเป็นเช่นไร
ทุกบททุกตอนมีร่องรอยของหยดน้ำตา
ทุกสิ่งรอบกายแม้แต่ฟ้าก็หมองหม่น
หัวใจเวลานี้คล้ายโดนพายุฝน
สาดซัดเสียจนอ่อนแรงแล้วหัวใจ
ไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรทั้งนั้น
ไม่อยากจดจำว่าเคยรักกันมาก่อนนี้
อยากจะลืมว่ายังคิดถึงเธอทุกนาที
ไม่อยากเอาหัวใจที่มีไปผูกพันกับใคร
ขออยู่ตามลำพังกับหัวใจดวงเดิม
ไม่ต้องรอให้ใครมาเพิ่มเติมอะไรให้
อาจจะเหงาแต่ไม่เคยต้องเสียใจ
รักใครไม่ได้...รักตัวเองไว้ก็คงดี
784
0
0
หน้าส่วนตัว
