สุนทรวิทย์
พัทยา หน้าหนาว เมื่อคราวนั้น
ขณะฉัน ยังสาว พราวเสน่ห์
มาพักผ่อน กินลม ชมทะเล
ยามโพล้เพล้ พลบค่ำ ฟ้ารำไร
พัทยา แห่งนี้ ที่ฉันช้ำ
ยังจดจำ ได้ดี คืนปีใหม่
เขามาทัก เกี้ยวพา น่าตื่นใจ
จนหวั่นไหว คล้อยตาม ความจำนง
คำออดอ้อน เยินยอ ปนฉอเลาะ
ช่างไพเราะ รัญจวน ชวนลุ่มหลง
เชื่อสนิท สัมพันธ์ จะมั่นคง
จิตซื่อตรง ต่อกัน มิผันแปร
ณ.ชายหาด คืนนั้น ฉันแพ้พ่าย
ยอมมอบกาย หมดหวง หน้าดวงแข
ฝากความหวัง พร้อมพลี ฤดีแด
เป็นบาดแผล แก่ตัว ชั่วชีวี
พัทยา ราตรีนี้ มิมีเขา
เจ็บนักเรา สูญรัก สิ้นศักดิ์ศรี
เฝ้ารอเขา งมงาย ผ่านหลายปี
ยังโศกี เสียใจ ไม
หน้าส่วนตัว
1497
1
0
