อาบน้ำดึกสองวันมันเริ่มแย่ มันท้อแท้ไม่สบายกายหนักหนา มันเจ็บคอน้ำมูกไหลได้กินยา มันอ่อนล้าอ่อนเพลียละเหี่ยใจ แต่หัวใจยังคึกคักอย่างหนักหน่วง แม้จะง่วงยังมึนยืนพริ้วไหว แม้ว่าใจดวงนี้ไม่มีใคร แม้ว่าในหัวสมองยังร้องครวญ นั่งนึกถึงความมั่นใจในวันนี้ ก็ยังมีมากมายไม่ผันผวน ก็มีบ้างบางทีที่เรรวน ก็ปั่นป่วนเพราะเธอเพอร์เฟ็คเกิน กลับเข้าเรื่องดีกว่าอย่านอกเรื่อง คงฟูเฟื่องหากไร้โรคโบกมือเขิน คงเหมือนลาภอันประเสริฐและเพลิดเพลิน คงเผชิญโลกกว้างอย่างมั่นเอย