รางรางลบเลือนเหมือนจะจบ เมื่อค้นพบจุดมุ่งหมายชายในฝัน เพียงสงสารกลัวจะเหงาถ้าทิ้งกัน เลยผูกพันด้วยคำหวานจารเส้นลง สายตาเคยห่วงใยหายไปหมด ความสัมพันธ์ที่งามงดกลับลืมหลง คำสัญญาที่ให้มาไม่มั่นคง ท้ายจบตรงเกือบลงเส้นเน้นที่ใจ ยั้งมือไว้อดใจอย่าพึ่งวาด ฝันนั้นอาจพลาดทางร้างร่ำไห้ เก็บดินสอพู่กันหันกลับไป หยุดแรเงาลงเส้นใจว่ารักกัน ที่เหลืออยู่เพียงเส้นจางค้างกลิ่นรัก เส้นลายปักลงกลางใจคล้ายเย้ยหยัน ว่าโง่เง่าตาบอดมานานวัน ควรหยุดรั้นเอาแต่ใจได้เสียที
1212
8
0
หน้าส่วนตัว
