กลอน . เขลาเกินกว่าหาคำไหนออกมาวาง . ให้อยู่ท่ามกลางเสียงสำเนียงเสนาะ . ที่เรียงร้อยด้วยถ้อยคำที่จำเพาะ . ให้ไพเราะออกเป็นรสบทกวี . . เพราะหัวใจเราแตกออกเป็นเสี่ยงๆ . กองอยู่บนเถียงโลกโศกวิถี . หมดแล้วใจจะเรียงรสเป็นบทกวี . หมดทุกคำที่มีเสียงสำเนียงกลอน ...
1605
2
0
หน้าส่วนตัว
