กระทกรก...รกร้าง..บนทางรก น้ำค้างตก..ระยิบยับ..จับปลายเถา ห่อผลหุ้ม..คลุมเครือ..เหลือจะเดา นึกยามเจ้า..งอนง้ำ..ให้ช้ำใจ จะรกร้าง..ลางเลือน..เหมือนดังว่า สู้อุตส่าห์...สมานรัก..ยังผลักไส เจ้าเนื้ออุ่น..ขุ่นเคือง..ด้วยเรื่องไร พี่หมองไหม้..ใจหม่น..จนซีดเซียว กระทกรก...รกเรื้อ..เหลือจะรก. พี่ช้ำฟก...อกระอา..จนหน้าเขียว ทุกคืนวัน..ขวัญหาย..อยู่ดายเดียว ไม่แลเหลียว..รักแล้ว..ฤาแก้วตา..