หน้าส่วนตัว
๏ งามหัวใจไหวหวามยามดืกดื่น
ไร้สะอื้นอาดูรฤาสูญสลาย
สถิตย์มั่นสรรค์ความดีมิรู้วาย
กำจรกรายกระจายลมพรมทางกลอน ๚
๏ สดับเพียงเสียงแว่วเข้าแผ่วขาน
สดับงานกลอนงามตามสังหรณ์
สุดสายฝันคือสำคัญสร้างสรรค์พร
หัวใจอ้อนอิงค่ามาชมกานท์ ๚
๏ ถึงอิดโรยโหยอ่อนสักเพียงไหน
ก็ฟื้นใจราวได้สรงสระสนาน
ราวดื่มทิพย์น้ำพรมอุดมกานต์
ขอได้อ่านคำใสใครทุกคน ๚
๏ ที่หัวใจอ่อนล้าคราเหน็ดเหนื่อย
แม้นแสนเมื่อยล้ากระไรคล้ายได้ฝน
รินน้ำใจรื้นฝันบันดาลดล
ซึ
697
15
0
