มารแมงมุม
เมื่อไม่ใช่ที่เห็นที่เป็นภาพ
แค่ระนาบคนขลาดปราศคุณค่า
เลยได้รู้ถึงนิยามคำมายา
แค่ผุดมาจากนรกที่ตกตรม
มาพร้อมกับวิบากขวากหนามเก่า
เรื่องน้ำเน่าทับซ้อนซ่อนหมักหมม
โง่ก็โง่อวดฉลาดวาดภาพพรหม
เหมือนมีคมกลับทื่อไปไร้น้ำยา
หลงตัวเองเก่งแท้มาแต่ไหน
ออกชื่อไปคนทั้งหลายเขาส่ายหน้า
ใจฮึกเหิมอวดดีมีวิชา
แสวงหาคว้าไขว่ใจคะนอง
มีแต่เพียงตัณหาที่คว้าได้
หน้ามืดไปเสนอเอื้อเพื่อสนอง
ใส่หน้ากากวาดภาพหรูดูเหมือนทอง
ที่งามผ่องเพราะชุบมาค่าไม่มี
สมเพชเอยสมเพชเปรตเดินดิน
บุญทั้งสิ้นกรวดน้ำไปให้ถึงที่
ชาตินี้เหมือนสายไปไม่ค่อยดี
รออีกทีตอนเกิดมาชาติหน้ารอ
เป็นแค่เพียงเศษตะกั่วที่มัวหมอง
1174
2
0
หน้าส่วนตัว
