กันนาเทวี
เหม่อมองฟ้าพร่าพราวดาวรายรอบ
สุดเขตขอบฟ้าไกลใจเราฝัน
เย็นลมบนฝนพาหนาวมาพลัน
สุดจะกั้นจิตคะนึงซึ้งห่วงใย
หริ่งเรไรร่ำร้องก้องไพรสณฑ์
รักมีมนต์ตรึงตราพาหวั่นไหว
ธรรมชาติแห่งราตรีย่ำยีใจ
อวลอุ่นไออ้อมแขนแสนอาวรณ์
กลิ่นสุคนธ์หวลหอมดอมดมชื่น
รวยระรื่นซาบซ่านทรวงสมร
ป่านฉะนี้ซบตักใครใจรอนรอน
เคยชิดซ้อนคราไกลใจชืดชา
กระชั้นเสียงไก่แจ้วแว่วสำเนียง
เจื้อยจำเรียงดึกค่อนนอนผวา
รอแล้วรอรับขวัญวันกลับมา
อนิจจาห่วงไหมใครคนคอย
ระยะทางหมางหมองเหม่อมองท้อ
นับวันรอเพ้อพร่ำจำใจหงอย
ต่อแต่นี้นับวันจะลับลอย
รักจะกร่อยหรือเล่าเขาจึงเมิน
แสนจะห่วงรักอาลัยใจจดจ่อ
รักแล้วพอลาร้างอาจห่างเ
1209
3
0
หน้าส่วนตัว
