หายไปนาน เพชรน้ำงาม นาม คมคด วจีพจน์ รสสุนทร สั่งสอนไซร้ ฝากบทกลอน วอนธรรมะ แสนอำไพ แต่ไฉน จึงเงียบไป ไม่แต่งกลอน อาจเป็นเพราะ ภาระ และหน้าที่ ทุกนาที มีค่า เกินถ่ายถอน ถึงไม่ว่าง มานั่ง เขียนคำกลอน เพื่อนขอวอน นักกลอน จงกลับมา ฝากผลงาน ที่ดี ไว้อีกครั้ง เพื่อให้เป็น พลัง และคุณค่า แต่งโคลงกลอน เปี่ยมล้น ด้วยศรัทธา ดังคำว่า คมคด เมธาวี ไม่ว่าเธอ จะเหนื่อย สักแค่ไหน อยู่ใกล้ไกล รับรู้ ไว้ตรงนี้ ว่ายังมี เพื่อนที่ ห่วงคนดี ถึงเมธี ที่ชื่อ คม คด...เอย