เจ้าพานทอง
ฉันเป็นคนรักเธอ,,,คอยเพ้อถึง
ไม่ใช่คนที่เธอพึงคนึงหา
ฉันจริงใจใฝ่ดีมีรักมา
เธอกลับลาพารักรี้ไม่มีใจ
ไปหาคนอื่นดีมีกำนัล
มีของขวัญอัญมณีสีสดใส
ฉันมีเพียงเสียงสะอื้นรื้นหทัย
มีหัวใจที่ไหลเหลวที่เลวทราม
เธอจึงเมินเหินห่างหมางใจนัก
ไม่นึกรักสมัครใคร่?...ฉันไถ่ถาม
เธอตอบว่าน่าเบื่อไม่เชื่อตาม
ที่บอกความคำน้ำใจ
คำใฝ่รอ
เป็นแค่ฝันผันผ่านแล้วราญหาย
หมดความหมายตายซากยากคืนขอ
แสนเหี่ยวแห้งแรงโรยโหยไห้รอ
ระทดท้อระย่อใจ
ไม่อาจทน
แม้จงรักภักดีเธอเสมอยิ่ง
กลับเป็นสิ่งแสร้งร้าย...คล้ายล่องหน
เธอไม่แลไม่แม้มองกรองกมล
เธอไม่สนคนเช่นฉันตันติดดิน
แล้วจะรั้งนั่งอยู่ไยไม่หนีหน้า
ฉ
1424
5
0
หน้าส่วนตัว
